آزاده در گفتگو با ایسنا می‌گوید: شاید بهتر باشد که وزارت فرهنگ در این زمینه از آموزشگاه‌ها حمایت و با اداره مالیات مکاتبه کند؛ زیرا چنین مسائلی بین سازمانی است و به نظر نمی‌رسد، هنرمندان به تنهایی بتوانند از عهده آن بربیایند. بخصوص در مواجهه با اداره مالیات که تابع یک سری قوانین مشخص و ثابت است و باید مسئولانی که در تراز اداری هستند آن را  پیگیری کنند.

او در پاسخ به این پرسش که معیارهای برگزاری آزمون‌ صدور کارت صلاحیت تدریس باید چه چیزی باشد؛ پاسخ می‌دهد: معیارها باید علمی و نباید احساسات در آن دخیل باشد؛ زیرا یکی از مواردی که ما هنرمندان در جشنواره‌ها یا در پروسه دریافت مجوز انتشار آثار موسیقی با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم، سلیقه شخصی یا احساسات است که بارها به هر کدام از ما لطمه وارد کرده است. اگر معیارهای برگزاری آزمون صدور کارت صلاحیت تدریس استاندارد باشد، احتمالا از آن استقبال خوبی خواهد شد؛ زیرا به هر حال فیلتری خواهد بود که مدرسان صاحب صلاحیت، با عبور از آن فعالیت خواهند کرد. شاید این‌گونه نتوان به استاندار جهانی رسید و نمی‌توان این موارد را با کشورهای غربی مقایسه کرد اما حداقل در معیار ملی خود می‌توان به یک استاندارد رسید.

از او می‌پرسیم که خودش تا چه حد به مدرس‌هایی که در آموزشگاهش همکاری دارند، برای اخذ این مدرک تأکید می‌کند که توضیح می‌دهد: کارت صلاحیت تدریس، نشان‌دهنده تلاش یک فرد برای گذر از این آزمون و اخذ مدرک است و داشتن آن اتفاق خوبی است.

آزاده در ادامه به عقیده شخصی خود اشاره می‌کند که باید مراحل اخذ کارت صلاحیت تدریس و معیارهای آن مشخص شود، که آیا مثلا مهارت نوازندگی را تست می‌کنند یا آموزش را؟ و در ادامه توضیح می‌دهد:‌ بحث آموزش از نوازندگی متفاوت است. ممکن است خیلی‌ها نوازنده‌های خیلی خوبی باشند ولی پداگوگ (دانش و هنر آموزش که با روانشناسی همراه است) نباشند. اگرچه که لازمه پداگوگ بودن این است که فرد نوازنده باشد. به هر حال بارها دیده شده فردی نوازنده خیلی خوبی بوده ولی در آموزش موفق عمل نکرده است.

این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش نیز می‌گوید: باید با یک کار پژوهشی که البته صرفا تخصص موسیقیدان‌ها نیست، برای رشته موسیقی در دانشگاه‌ها رتبه‌بندی صورت بگیرد که مثلا مدرک کدام دانشگاه از اعتبار بیشتری برای آنها برخوردار است و فارغ‌التحصیل باید کدام معیارها از آموزش‌های  مورد نظر دانشگاه را داشته باشد تا برای آنها مقبول باشد.

او معتقد است:‌ رسیدن به یک آزمون جامع، به اطلاعات کافی از بستر آموزشی موسیقی در خود ایران نیاز دارد. به دلیل اینکه نمی‌توان استانداردی را بر اساس معیارهای اروپایی و غربی انتخاب کرد؛ چون فضای فرهنگی و موسیقی ما با آنها تفاوت دارد و کارساز نخواهد بود اما در مقابل می‌توان با مطالعه و مقایسه معیارهای آنها، ایده گرفت و در تدوین آزمون جامع استفاده کرد. در اروپا یا آمریکا برای تحصیل در رشته‌های آموزش موسیقی یا همان پداگوژی موسیقی، باید از آزمونی گذر کرد که دارای دو مرحله تئوری و عملی است. در بخش عملی این آزمون یک هنرجو در اختیار داوطلب قرار می‌گیرد و عملکرد او در حضور داوران تحلیل و بررسی می‌شود.

آزاده در پاسخ به این پرسش که بهتر نیست وزارت ارشاد پیش از برگزاری آزمون صدور کارت صلاحیت تدریس، کلاس‌های پداگوژی برگزار  و آزمون را براساس آن تدوین کند،‌ می‌گوید:‌ این اتفاقی است که باید در دانشگاه‌ها رخ بدهد ولی وزارت فرهنگ یا خانه موسیقی می‌تواند متصدی آن شود؛ البته در دوره‌ای رشته پداگوژی را پس از تدوین و تأیید از سمت وزارت، در یکی از مراکز علمی و کاربردی، برای اولین بار راه‌اندازی کردم ولی باید از آن حمایت شود و به عنوان یک رشته در دانشگاه‌های مهم کشور نیز وجود داشته باشد. در حال حاضر برای هر ساز پس از تعیین سطح داوطلبان، می‌توان دوره‌های جمعی پداگوژی برگزار کرد. تعیین سطح به این منظور که گاهی داوطلبان، افرادی هستند که خودشان در نوازندگی به توانایی لازم نرسیده‌اند اما قصد تدریس دارند که در این صورت شرایط این افراد با آنها که سابقه و توانایی لازم را دارند متفاوت است.

این موسیقیدان با بیان اینکه آزمون‌ کارت صلاحیت تدریس تا حدی می‌تواند نقش یک فیلتر را ایفا کند،‌ توضیح می‌دهد: در حال حاضر این اتفاق توسط آموزشگاه‌های خصوصی رخ می‌دهد؛ زیرا به نوعی ارزیابی میدانی می‌کنند. شاید معیارهای مکتوبی برای پذیرش معلم‌های خود نداشته باشند ولی حکم همان فیلتر را دارند اما باید معیار و دستورالعمل جامعی داشته باشیم که همه را شامل شود و فقط برای یک گروه خاص نباشد؛ البته به شرطی که تدوین آن علمی و پژوهشی باشد.

او در پاسخ  به این پرسش که تکلیف با مدرس‌هایی که از فضای مجازی می‌آیند چیست و تجربه‌ همکاری‌اش با چنین افرادی چگونه بوده است،‌ بیان می‌کند: قبلا از طرف این افراد درخواست‌هایی برای همکاری با ما بوده است اما حتی اگر موافقت هم کرده باشیم، همکاری آنها به صورت مستقیم بلافاصله پس از مصاحبه نبوده؛ بلکه لازم بوده پیش از آغاز همکاری دوره‌های پداگوژی را بگذرانند و به مرور کار خود را آغاز کنند.

پویان آزاده از شاگردان استاد صاحب سبک پیانوی ایران جواد معروفی است و شیوه مرتضی‌خان محجوبی را از آثار بجا مانده از وی و شاگردان ممتاز او و سبک شناسی‌اش را نزد علی تجویدی فرا گرفت. او در سال ۱۳۸۶ با دریافت بورس تحصیلی دکترای DAAD PhD Full Scholarship Award از کشور آلمان در دانشگاه مارتین لوتر مشغول به تحصیل شد و نهایتا درجه دکتری موسیقی در رشته آموزش موسیقی (پیانو) را با درجه ممتاز Great Honor از دانشگاه مارتین لوتر کشور آلمان دریافت کرد.

از جمله فعالیت‌های او می‌توان به انتشار بین‌المللی آلبوم پیانو کلاسیک ایرانی با نام «پگاه»، تأسیس رشته پداگوژی موسیقی در دانشگاه‌های کشور، انتشار نغمات شاد محلی ایرانی با پیانو با عنوان «ییلاق»، برگزاری اولین شب پیانو ایرانی با دو پیانو کوک اروپایی و کوک ایرانی در کلن آلمان ۱۳۸۹، اجرای پیانو کلاسیک ایرانی در مجامع بین الملی و کنفرانس های موسیقی ( آلمان، آمریکا، نروژ، چین و سوئیس) و ... اشاره کرد.

انتهای پیام