به نقل از ویفروم، غذا و امنیت آب‌وهوا دو عنصر مهم و مرتبط باهم در رونق جهانی هستند  که هر دو در حال حاضر درگیر بحران شدند و تخمین زده می‌شود که ۷۰۰ میلیون نفر در سال ۲۰۳۰ به دلیل خشکسالی آواره شوند.

تداخل بین تغییرات آب‌وهوایی و ناامنی غذایی به این معنی است که هر دو بحران در حال بدتر شدن هستند و با آب‌وهوای سخت‌تر، تولید محصولات کشاورزی به خطر افتاده است.

خشکسالی، کمبود بارندگی، بیابان‌زایی و گسترش مناطق خشک از مهمترین عوامل هستند البته تنها یک پنجم از زمین، در حال حاضر توسط بیابان‌ها پوشیده شده است اما بسیاری از مناطق نیز با ویژگی های آب‌وهوایی مشابه برخورد می‌کنند.

این پیامدهای جغرافیایی امنیت معیشت مردم، فرصت‌های اقتصادی و ثبات آنها را تهدید می‌کند. در مجموع، آنها ماتریس پیچیده‌ای از چالش‌های حیاتی را در سیستم‌های غذایی، امنیت‌ غذایی و غذاهای مغذی محلی ارائه می‌دهند البته هر چالشی فرصت‌هایی را برای راه حل‌های نوآورانه ایجاد می‌کند.

کشاورزی، مدیریت آب، آبزی‌پروری، غذاهای آبی، تغذیه و پروتئین‌های جایگزین برای مقابله با خشکسالی و بیابان‌زایی توصیه می‌شود.

کاهش از دست دادن غذا، ضایعات غذایی، دسترسی عادلانه به مواد غذایی سالم و مغذی و زنجیره‌های ارزش پایدار مرتبط و یکپارچه‌سازی تولید، برداشت، توزیع، فرآوری، بازارهای خرده‌فروشی، رستوران‌ها نیز نقش بسیار مهمی در این موضوع دارند.

افزایش مهارت‌ها، اشتغال و درآمد کشاورزان و کارگران مواد غذایی در بیابان‌ها یا مناطق آسیب‌دیده از خشکسالی اهمیت دارند. نوآوری‌های اجتماعی، مشارکت جوانان و زنان، راهبردهای ارتباطی اخلاقی، راه‌حل‌های مبتنی بر خانواده و ادغام راه‌حل‌های سنتی و بومی در مناطق خشک و در معرض خشکسالی از موارد بسیاری مهمی هستند که باید آنها را در نظر گرفت.

انتهای پیام