به گزارش ایسنا، در هجدهمین روز ( ۱۳۵۹/۷/۱۷)، آبادان در طول روز، زیر انواع آتش دشمن قرار داشت که عده‌ای شهید و مجروح شدند.‌ اهواز در معرض حملات شدید هوایی بود و نیروهای زمینی دشمن از محورهای مختلف سعی کردند خود را به اهواز برسانند.

بنا به اعلام ژاندارمری: از بعد از ظهر امروز دشمن بستان را زیر آتش توپخانه قرار داده است؛ و برابر اعلام لشکر ۹۲ زرهی: بستان مورد حمله دشمن قرار گرفته و عراقی ها قصد دارند مجددا در محور بستان - سوسنگرد به پیشروی خود به سمت اهواز ادامه دهند.

در محور میانی بر اثر حمله نیروهای خودی، موسیان پس گرفته شده و دشمن در منطقه چنگوله (مهران) عقب نشسته است. تیمسار فلاحی در مورد وضعیت منطقه میانی می‌گوید: «نیروهای عراقی در منطقه سرپل ذهاب زمین گیر شده اند و به زودی آماده می شویم تا این نیروها را به آن طرف مرز برانیم.

در سایر مناطق مرزی مثل نفت شهر، وضعیت خوب است. در منطقه سومار درگیری داریم و وضع هنوز روشن نیست. در مناطق مرزی ایلام درگیری داریم، ولی درگیری ها پراکنده و روی نقاط مرزی است و عمقی نیست و در منطقه مهران درگیری تازه ای آغاز شده است.»

جنگ تن با تانک در خرمشهر

هفدهم مهرماه هنگام صبح، برادران سپاه با رسیدن خبر هجوم سنگین دشمن به گمرک، بی‌درنگ حرکت می‌کنند. جلو در سنتاب متوجه می‌شوند که کماندوهای دشمن مشغول جابه جاکردن گونی‌های شن و سنگر سازی‌اند.

عدم موفقیت تلاش‌های چندین‌باره دشمن در اشغال گمرک و استقرار در آن، موجب شده که این بار تانک‌هایش را نیز وارد عمل کند و راه ورود به گمرک را مسدود سازد.

محمد نورانی از سید صالح موسوی – که آرپی‌جی دارد - می‌خواهد با کمک پرویز عرب مراقب سنتاب باشند تا بچه‌ها از زاویه دیگر دشمن را هدف قرار دهند. تانک‌های دشمن در فاصله‌ای نزدیک مستقرند. بچه‌ها با تقسیم‌بندی و موضع‌گیری، دشمن را زیر آتش می‌گیرند. متجاوزان که غافل‌گیر شده‌اند، سینه‌خیز عقب می‌روند و زخمی‌هایشان را نیز با خود می‌برند.

ازجمله گروه‌های دیگری که در همین روز در گمرک با دشمن به مقابله برخاست، گروه علی هاشمیان بود که در حوالی ساختمان اداره بندر با قوای عراقی به‌شدت جنگیدند، طوری که مهاجمان را مجبور به عقب‌نشینی کردند.

در جریان درگیری، علی هاشمیان مجروح شد و درحالی‌که خود را سینه‌خیز عقب می‌کشید، یک خودروی عراقی روی سرش رفت و او را به شهادت رساند.

همچنین زمانی که گمرک خرمشهر در معرض سقوط بود، گروهی به سرپرستی یکی از برادران آذربایجانی به نام الله یاری، یا الله‌وردی، وارد عمل شدند و با متجاوزان مقابله کردند و با تحمل تعدادی شهید، از سقوط کامل اداره بندر و ورود دشمن به شهر جلوگیری کردند.

مسئول این گروه فردی فهمیده و توانا بود که در شهر می‌گشت و پس از جمع‌آوری نیروهای پراکنده، آن‌ها را در گروه‌های ۱۵ نفره سازمان می‌داد و به خط اول درگیری می‌برد و در مقابله با دشمن هدایت می‌کرد. او با آن که دو بار مجروح شد، هر بار به‌سرعت به میدان درگیری بازمی‌گشت.

منابع:

۱-مهدی انصاری، حسین یکتا، هجوم سراسری: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهارم)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم، ۱۳۷۵، صفحات ۳۵۱، ۳۵۲، ۳۵۳

۲-خرمشهر در نبرد طولانی، جمعی از نویسندگان، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۰، صفحات ۳۲۷، ۳۲۸، ۳۲۹،

انتهای پیام