به گزارش ایسنا، صفاعلی کمالیان مربی سابق تیم ملی بسکتبال ایران که همواره از جمله کارشناسان فنی این رشته به شمار می‌رود، در آخرین گفت و گوی خود با ایسنا راجع به نقاط ضعف، نحوه برنامه‌ریزی، دلایل عدم پویایی لیگ ایران و... صحبت و نظرات کارشناسی ارائه کرد که در ادامه مشروح صحبت‌های او را می‌خوانید.
* فعالیت‌ها بر اساس یک فرآیند طراحی شده نیست
کمالیان در پاسخ به این سوال که چرا بسکتبال ایران برخلاف لیگ‌های خارجی از نظر ساخت بازیکن و مربی جدید پویا نیست؟ توضیح داد: اول باید به این نکته اشاره کنم که در کشور ما فعالیت‌های بسیاری برای تربیت بازیکنان و مربیان انجام می‌شود که با توجه به موانع موجود ارزشمند هستند، اما به نظر من متأسفانه این فعالیت‌ها بر اساس یک فرآیند طراحی شده انجام نمی‌شود. به این معنی که نقاط آغاز، پایان و چگونگی طی مسیر رشد مشخص نیستند.
اینکه دقیقا به بازیکنان سنین مختلف چه آموزش داده شود؟ یا اینکه مراحل رشد مربیان چگونه باشند همچنان نامشخص است.* برنامه‌ریزی منسجم برای استعدادیابی نداریم
او درباره ضعف در استعدایابی نیز گفت: اگرچه در شرایط فعلی شاید به دلیل عدم ثبات سرمایه‌گذاری امکان طراحی، اجرای فرآیند و برنامه‌ریزی بلند مدت مقدور به نظر نرسد اما معتقدم؛ اولا، حتی روش برنامه‌ریزی شده در باشگاه‌هایی که ظرف سال‌های اخیر به طور گسترده و طولانی مدت در زمینهٔ استعدادیابی و جذب مربیان بسکتبال بسیار فعال بوده‌اند هم با وجود همهٔ تلاش‌های قابل تقدیر هنوز از انسجام کافی در این زمینه برخوردار نیستند. دوما، برای آن دسته که فعالیت کوتاه مدت برای آنان یک فرض ثابت است همچنان برنامه‌ریزی بر این اساس به چشم نمی‌خورد. البته هر یک از دلایل فوق نباید بهانه‌ای برای توقف یا کندی تربیت و رشد نیروی انسانی مورد سؤال شما باشند.
* لیگ‌ها محل اجرا و تجربه اندوزی هستند
کارشناس بسکتبال ایران افزود: در مجموع اینکه دقیقا به بازیکنان سنین مختلف چه آموزش داده شود؟ یا اینکه مراحل رشد مربیان چگونه باشند همچنان نامشخص است. آنچه منظور من است عدم نمود فعالیت‌های پایه و فرآیند تربیت بازیکن و مربی در بالاترین سطح است، اگرچه حتما به طور موردی فعالیت‌های هدفمند در بخش‌هایی از بسکتبال کشور انجام می‌شود. در مجموع مسابقات و لیگ‌ها محل اجرا و تجربه اندوزی همراه آن هستند و آموزش مسیر دیگری دارد.
مربی سابق تیم ملی ایران، در پاسخ به این سوال که موضوع مطرح شده چقدر در پایین آمدن تعداد تیم‌های با کیفیت لیگ تاثیر گذار بوده است؟ اظهار کرد: نمی‌توانم به طور کمی عددی را مشخص کنم، اما بطور قطع تمام موارد ذکر شده در سطوح مختلف تأثیرگذارند.
تصمیمات اولیه ممکن است قابل بازبینی باشند اما تصمیم گیری‌هایی که بدون تداوم و به صورت اساسی هر سال تغییر می‌کنند عدم ثبات و نگرانی دخالت منافع را تقویت می‌کند.* امکانات زیر ساختی مناسبی در باشگاه‌ها نداریم
کمالیان همچنین در واکنش به این پرسش که از نظر زیر ساختی چه اقداماتی برای رشد کیفی لیگ نیاز است؟ خاطرنشان کرد: زیر ساخت‌ها بخشی به باشگاه‌ها و بخشی به برگزار کنندگان برمی‌گردد که در هر دو نقاط ضعف وجود دارد. به طور مثال امکانات تمرینی باشگاه‌ها در تعداد قابل توجهی از آن‌ها مناسب نیست و این موضوع در امکانات برگزاری مسابقات هم به چشم می‌خورد. در بعضی استان‌ها به امکاناتی بسیار مناسب‌تر که پاسخگوی اشتیاق علاقمندان به تیم‌های شهر یا استان باشد نیاز است.
* سیاستگذاری فدراسیون و باشگاه‌ها نیازمند ارتقا است
او در پاسخ به این سوال که فدراسیون چه نقشی می‌تواند ایفا کند و آیا اشتباهی داشته است؟ توضیح داد: بخشی از موارد اشکال قابل رفع از جانب فدراسیون است، اما بخشی نیز به سایر عوامل درگیر بازمی‌گردد. فدراسیون در زمینهٔ سیاستگذاری و استانداردسازی، برنامه‌ریزی، تربیت نیروی انسانی و اشاعهٔ ورزش بسکتبال و همینطور درآمدزایی، هنوز قابلیت‌های فعال نشده بسیاری در اختیار دارد. باشگاه‌ها هم علیرغم محدودیت حوزهٔ عملکرد خود نسبت به فدراسیون، همچنان امکان ارتقاء در زمینه‌های مختلف را دارا هستند.
* تعیین ساختار باثبات وظیفهٔ اولیهٔ لیگ است
کمالیان افزود: در مرحلهٔ اول قانون مداری و تعیین ساختار باثبات وظیفهٔ اولیهٔ لیگ است. تصمیمات اولیه ممکن است قابل بازبینی باشند اما تصمیم گیری‌هایی که بدون تداوم و به صورت اساسی هر سال تغییر می‌کنند عدم ثبات و نگرانی دخالت منافع را تقویت می‌کند. اگر امروزه در سراسر دنیا لیگ‌های موفقی هستند که البته شرایط آن‌ها قطعا با ما متفاوت است، می‌توان حداقل از بخشی از تجربیات آنان الگوبرداری کرد.
*لیگ برتر یک محصول مشترک بین اجزا است
کارشناس بسکتبال ایران درباره راه‌حل‌های لازم برای آوردن بخش خصوصی به لیگ برتر نیز گفت: در حال حاضر اگرچه به نظر می‌رسد که برگزار کنندگان و البته باشگاه‌ها در محصولی شریک هستند که خریدار آن تماشاچیان، حامیان مالی، رسانه‌ها و غیره هستند که همگی به نوعی وقت، توجه، سرمایه و مایملک ارزشمند خود را صرف آن می‌کنند، اما در واقع همگی این اجزاء با توجه به آوردهٔ خود به نوعی جزو دایره شرکاء محسوب شده و اگر این محصول به خوبی ارائه نشود تمامی آن‌ها دچار زیان می‌گردند و ترجیح می‌دهند که سرمایهٔ خود (اعم از مالی، وقت، توجه و ...) را در محل دیگری صرف کنند.
یکی از مواردی که کمک بسیاری به ورزش کشور می‌کند تعیین تکلیف وضعیت باشگاه‌داری است که هم از جنبهٔ قانون گذاری و هم از نظر مکانیزم‌های اجرایی نیازمند توجه جدی است.کمالیان تاکید کرد: متأسفانه در لیگ بسکتبال هر یک از اجزا به سهم خود با رفتار خارج از عرف قابلیت آسیب‌رسانی به منافع همگی و در نهایت بسکتبال کشور را دارند که قاعدتا باید به طور جدی به این موضوع در سازمان لیگ رسیدگی شود.
* سازمان لیگ جدید هیجانی اطلاع رسانی نکند
او با اشاره به سازمان لیگ جدید نیز تصریح کرد: به نظرم همچنان باید منتظر عملکرد سازمان لیگ تازه و خروجی آن بود. تنها پیشنهاد من این ست که از اطلاع‌رسانی هیجانی در مورد اهداف بسیار بلند پروازانه پیش از طراحی مکانیزم‌های اجرایی و برنامهٔ زمانبندی خودداری شود و بیشتر متن کار مورد توجه قرار گیرد.
* برخی مشکلات فراتر از فدراسیون است
این کارشناس بسکتبال ایران در پاسخ به این سوال که مسئولان و عوامل مربوط در بعد کشوری چه تاثیراتی دارند؟ اظهار کرد: بعضی از مشکلات فراتر از اختیارات فدراسیون‌های ورزشی هستند. مثلا در محدودهٔ فعالیت و عملکرد باشگاه‌ها، چگونگی درآمدزایی، اعطای مشوق‌های اقتصادی به واحدهای بازرگانی، صنعتی و تجاری جهت سرمایه‌گذاری، همچنان مکانیزم‌های سنتی برای جذب همین بخش‌ها موجودند که اگرچه هزینه‌های غیرقابل محاسبه‌ای از نظر وقت و برنامه‌ریزی را می‌طلبند، اما به نظر اجتناب ناپذیر می‌رسند.
* تکلیف باشگاه داری‌ها مشخص شود
او ادامه داد: یکی از مواردی که کمک بسیاری به ورزش کشور می‌کند تعیین تکلیف وضعیت باشگاه‌داری است که هم از جنبهٔ قانون گذاری و هم از نظر مکانیزم‌های اجرایی نیازمند توجه جدی است. این موارد مشروط به این است که هدف ارتقاء ورزش به روش صحیح باشد.
نیاز به آسیب‌شناسی موانع فرهنگی در بسکتبال مدتی است که احساس می‌شود، اما متاسفانه توجه صرفا به برد و فرافکنی هنگام باخت فرهنگ بسکتبال را تحت‌الشعاع قرار داده است.* سرمایه گذاری در ورزش ایران سودآور نیست
کمالیان گفت: تا زمانی که بخش غیر دولتی و حتی دولتی، صرفهٔ اقتصادی برای سرمایه‌گذاری و درآمدزایی در ورزش نیابد سرمایه‌گذاری ورزشی عمدتا غیر سودآور یا صرفا تبلیغاتی از ثبات لازم برخوردار نبوده و تنها متکی بر روابط با مدیرانی است که عمر مدیریت آنان از پارامترهای تعیین کننده خواهد بود نه محاسبات صحیح اقتصادی، که برنامه‌ریزی بلند مدت را مقدور می‌سازد.
* رفتار فرهنگی روی بسکتبال تاثیرگذار است
بسیاری بعد فرهنگی را تاثیرگذار می‌دانند. چگونه می‌توان فرهنگ بسکتبال را رواج داد؟ کمالیان در واکنش به این پرسش اظهار کرد: برای اشاعهٔ بسکتبال پارامترهای مختلفی باید مورد توجه قرار گیرند و برای اطمینان از اثر بخشی طولانی مدت هر یک از این عوامل نیازمند بررسی، آسیب‌شناسی و برنامه‌ریزی هستند. موضوعات فرهنگی هم با توجه به وزن قابل ملاحظه‌ای که دارند از این مقوله مستثنا نیستند. به طور مثال اگر به رفتارهایی که در جریان مسابقات به ویژه در لیگ‌ها اتفاق می‌افتند توجه کنید، متأسفانه بازخوردهای منفی فراوانی دارند. اتفاقاتی که بین تیم‌ها، اعضای کادر و برگزار کنندگان رخ می‌دهد یا رفتارهای بعد از باخت و غیره همگی به طور قطع بر گسترش بسکتبال تأثیرات منفی دارند.
* فرافکنی هنگام باخت فرهنگ بسکتبال را تحت‌الشعاع قرار داده است
او تصریح کرد: نیاز به آسیب‌شناسی موانع فرهنگی در بسکتبال مدتی است که احساس می‌شود، اما متاسفانه توجه صرفا به برد و فرافکنی هنگام باخت فرهنگ بسکتبال را تحت‌الشعاع قرار داده است. مجموعه‌های ورزشی کمتر قابلیت مواجهه با باخت را دارند و در ادامهٔ آن عکس‌العمل‌های نامتعارف از عوامل تیم‌ها و طرفداران آن‌ها سر می‌زند. در کنار این موارد برگزار کنندگان نیز بعضا نقش خود را به درستی اجرا نمی‌کنند که خود منشاء عکس‌العمل‌های نادرست است.
* ساختار ورزش ایران دانشگاه محور نیست
کمالیان همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا در بعد دانشگاهی به این موضوع پرداخته نمی‌شود که از همان دانشگاه بازیکن سازی صورت بگیرد؟ اظهار کرد: ساختار ورزش ایران بر پایهٔ نهادهای آموزشی مثل مدارس یا دانشگاه‌ها نیست و عمدتا باشگاه محور است، به همین جهت فرآیند پرورش و تکامل بازیکنان مثل بعضی کشورهای دیگر از مسیر دانشگاه‌ها محقق نمی‌شود. اگرچه دانشگاه‌ها مثل بقیه مراکز می‌توانند در محدودهٔ عملکرد خود در این زمینه تأثیرگذار باشند.
انتهای پیام
نظرات