پيران و پاكان در اين شب به تپه‌اي رفته، با لباس نو و مراسمي از آسمان مي‌خواستند كه آن “‌رهبر بزرگ“ را براي رستگاري آدميان گسيل دارد و باور داشتند كه نشانه زايش آن ناجي، ستاره‌اي است كه بالاي كوهي - به نام كوه فيروزي - كه داراي درخت بسيار زيبايي بوده است، پديدار خواهد شد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران به نقل از منابع رومي، ظاهرا پس از مسيحي شدن روميان، ‌سيصد سال بعد از تولد عيسي مسيح (ع)، كليسا جشن تولد مهر را به عنوان زادروز عيسي پذيرفت، زيرا موقع تولد او دقيقا معلوم نبود. از اين روست كه تا امروز پاپانوئل با لباس و كلاه موبدان ظاهر مي‌شود و درخت سرو و ستاره بالاي آن هم يادگار مهري‌هاست. همچنين گفته مي‌شود وقتي ميتراييسم از تمدن ايران باستان در جهان گسترش يافت. در روم و بسياري از كشورهاي اروپايي، روز 21 دسامبر (30 آذر) به عنوان تولد ميترا جشن گرفته مي‌شد؛ ولي پس از قرن چهارم ميلادي در پي اشتباهي كه در محاسبه روز كبيسه رخ داد، اين روز به 25 دسامبر (4 دي) انتقال يافت. انتهاي پيام