«شُوی» یا (تعزیه) سیستان، این اثر معنوی پس از بررسی در ششمین اجلاس سراسری شورای عالی ثبت کشور که دراستان مازندران(محمود آباد) برگزار گردید، به ثبت میراث معنوی رسید.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه سیستان و بلوچستان، به نقل از میراث فرهنگی استان، شُوی یکی از مراسم‌های کاملا سنتی در حوزه سیستان بوده که پس از گذشت سال‌ها، همچنان در ایام محرم اجرا می‌شود. آنچه در خصوص شوی (تعزیه) باید گفت اینست که این مراسم بر خلاف دیگر نقاط کشور که معمولا در دهه اول محرم برگزار می‌شود، در منطقه سیستان و در شهرستان‌های زابل، زهک و هیرمند از قبل از محرم آغاز و تا بعد از شام غریبان امام حسین (ع) ادامه دارد.

این اثر در گروه عادت‌ها و رسم‌های اجتماعی و زیرشاخه آئین‌های سال قمری است. اولین برداشتی که درباره مفهوم تعزیه به ذهن می‌رسد، سوگواری بر شهادت حضرت اباعبدالله و گرامیداشت واقعه کربلاست.

«تعزیه در سیستان در اکثر روستاهای کدخدانشینی، خان و سردارنشینی برگزار می‌شد، بدین صورت که کدخدا، خان و سردار و بزرگان ده رسم داشتند لوازم تعزیه مانند شمشیر و سپر، لباس و بیاض (نسخه‌های تعزیه) را آماده و بانی تجمع جمعی از مردم تعزیه خوانان می‌شدند.

در مدت 10 روز یعنی از اول تا دهم محرم تغذیه و خورد و خوراک شبیه خوان‌ها بر عهده کدخدا، بزرگ همان ده بود و در منزل وی انجام می‌شد، پس از صرف صبحانه تمرین و مقابله آنها آغاز می‌شد و تا ناهار ظهر ادامه می‌یافت. بعد از نماز و صرف نهار و اندکی استراحت دوباره لباس می‌پوشیدند و به کار تعزیه خوانی می‌پرداختند. جماعتی از بزرگان و دست اندرکاران میدان شبیه‌خوانی را آماده می‌کردند. بعد حدود ساعت‌های 3 یا 4 بعدازظهر ابتدا موافق خوانان یا کاروان امام در حالی‌که علم سبز در دستان علمدار و امام و سایر همراهان بود بر اسب و شتر سوار و یکی از آنها "چاوشی " می‌خواند ...

در بعضی از روستاها از روز اول تا دهم و بعضی از روستاها هم از روز سوم تا چهارم و حتی تا دهم محرم تعزیه می‌گیرند و هر روز به شخص یا شخصیتی ارتباط می‌یابد. مثلاً یک روز به طفلان مسلم، روز دیگر به شهادت مسلم، شهادت حضرت قاسم (ع)، حضرت علی اکبر (ع)، شهادت حضرت علی اصغر (ع)، روز تاسوعا (نهم) به حضرت ابوالفضل العباس (ع) و روز دهم به شهادت حضرت اباعبداله الحسین ع اختصاص می‌یابد و در بعضی از روستاها در روز عاشورا مراسم تابوت‌گردانی دارند که شبیه سنت نخل گردانی در مناطق یزد و غیره است.»

هدف از ثبت این اثر در فهرست آثار ملی، ترویج آئین‌های عاشورایی در سیستان و انجام مطالعات پژوهشی و شناسایی دقیق و بسط و گسترش این آئین در بین تمام اقشار مردم است.

در مورد جایگاه و اهمیت واقعه عاشورا در سرزمین دارالولایه سیستان، همین بس که طبق اسناد و مدارک موجود تاریخی، اولین قیام به خونخواهی امام حسین (ع) در سیستان صورت گرفت.

به گزارش ایسنا، با ثبت این پرونده، تعداد میراث معنوی استان در فهرست آثار ملی کشور، به 11 عدد رسید.

انتهای پیام