به گزارش ایسنا، شهریاری ـ نماینده مجلس ـ در هفدهمین همایش سیاستهای توسعه مسکن اظهار کرد: این هفدهمین همایش سیاستهای توسعه مسکن است و امیدواریم هفتادمین دوره را هم برگزار کنید. اما به اعتقاد من  از این همایشها چیزی برای مسکن در نمی آید؛ چرا که مسکن با سایر بخشها در ارتباط است.

این نماینده مجلس خاطرنشان کرد: قبل از انقلاب، کشور ما بعد از آمریکا دومین مقام را از نظر سطح سرانه مسکن در جهان داشت و همین الان از نظر مسکن از نظر کمی و کیفی جزو کشورهای خوب هستیم. اما اینکه درکشور مرتبا داد از مشکل مسکن می‌زنیم باید بدانیم مشکل کجاست. حدود ۲۷ میلیون مسکن داریم که حدود دو میلیون آن خالی است و دو میلیون مسکن دوم است. اگر این تعداد را از ۲۷ میلیون کم کنیم نشان می‌دهد که مسکن فعال جمعیت ما نسبت به خانوار کم است. بنابراین مشکل مسکن را باید در اقتصاد مسکن جست و جو کنیم.

به گفته شهریاری، هر وقت صحبت از مسکن می شود مباحثی تحت عنوان قیمت زمین، قیمت مسکن، کیفیت و کمیت، کوچک سازی، اجاره و تسهیلات مسکن مطرح می شود. مسائلی مثل توزیع متعادل جمعیت، جمعیت روستایی، جمعیت شهری، اقتصاد شهری،اقتصاد روستایی، برنامه ریزی، جامعه هدف به اعتقاد من مورد غفلت قرار گرفته است که ما امروز در پایین دست این مباحث یعنی مسکن مشکل پیدا کرده ایم.

وی یادآور شد: در سال ۱۳۳۵ جمعیت شهری ۳۰ درصد و جمعیت روستایی ۷۰ درصد بود. وقتی سال ۱۳۹۵ آمار گرفتیم ۷۰ درصد جمعیت شهری شده و ۳۰ درصد روستایی شده است. تعداد شهرهای ما در سال ۱۳۳۵ بالغ بر ۱۹۹ شهر بود که الان به ۱۳۰۰ شهر رسیده است. چه کسی گفت که باید این اتفاق بیفتد؟ چه کسی گفت باید نسبت ۷۰ درصد جمعیت روستایی و ۳۰ درصد شهری برعکس شود؟ آیا تمهیدات ۱۳۰۰ شهر در نظر گرفته شد؟

عضو کمیسیون عمران مجلس تاکید کرد: شهرداران برای اداره شهر تراکم فروختند و ظرفیت ایجاد کردند برای پذیرش جمعیت که با آن اتوبان بسازند. تراکم فروختند وهمت را ساختند که ترافیک روان شود، همت قفل شد بعد تراکم فروختند که نیایش را بسازند. این روند همینطور ادامه پیدا می کند و شهر اینگونه اداره می شود. این چگونه وضعیتی است؟

انتهای پیام