به گزارش ایسنا، این شماره به سینمای آمریکا و سینماگر مطرح و کم‌کار آن ترنس مالیک اختصاص دارد که این روزها با دو فیلم «رادیگان» و «آهنگ به آهنگ» دوباره نظرها به او جلب شده است. در ایران مالیک با «درخت زندگی‌»اش معرف سینمادوستان است. سینمای خاص مالیک چه از منظر ساختاری، چه از نظر معنایی که به مخاطب منتقل می‌کند، آرای متفاوت و گاه متضادی برانگیخته است. مالیک کمتر تن به گفت‌وگو می‌دهد. در همین شماره ترجمه میزگرد ترنس مالیک، ریچارد لینکلیتر (کارگردان آمریکایی و ستایشگر مالیک) و مایکل فاسبیندر (بازیگر جدیدترین فیلم ترنس مالیک «آهنگ به آهنگ») آمده است.

سینمای سیاسی و تعریف و مولفه‌های آن بخش سینمای ایران این شماره مجله است. میزگرد فریدون جیرانی، فرهاد توحیدی، کمال تبریزی، امید روحانی و جواد طوسی به این موضوع پرداخته است. سهم سینمای ایران از سینمای سیاسی چقدر است و سینمای اجتماعی ایران و سینمای سیاسی چه تفاوت‌ها و شباهت‌هایی دارند؟ مطالب عباس بهارلو، محسن خیمه‌دوز، نیوشا صدر و مهرزاد دانش کامل‌کننده این بخش است.

ذهنی‌نویسی امروزه بخش اعظمی از روایت داستانی را به خود اختصاص داده و بسیاری از آثار بزرگ دنیا به همین سیاق نگاشته شده است. یکی از مطرح‌ترین آثار ادبی دنیا «اولیس» اثر جیمز جویس و بسیاری از داستان‌های ویرجینیا وولف در هوای روایت ذهنی نفس می‌کشند. اما حد و مرز این ذهنی‌گرایی و پیوند ذهنی و عین و چگونگی اجرای روایت ذهنی در گفت‌وگوی منوچهر بدیعی و پویا رفویی و یادداشت‌های احمد اخوت، فرخنده آقایی، شاپور بهیان، حسین پاینده، ابوتراب خسروی و... آمده است.

اما این شماره «سینما و ادبیات» پرونده‌ای درباره دوزبانگی در ادبیات دارد. این پرونده به نویسنده‌هایی می‌پردازد که زبان مادری‌شان غیر از زبانی است که به آن می‌نویسند. در این پرونده بر تجربه خاص دوزبانگی نویسندگان ایران و جهان تمرکز شده و مطلب جومپا لاهیری در این پرونده منتشر شده است.

بخش هیروگلیف در این شماره به مسئله «بیان» می‌پردازد. «ادبیات در معنای وسیعش «بیان» است یا «بیانگر»». و تحولات هنرهای بصری چه تأثیری بر خلق ادبی گذاشته‌اند؟

سینمای خاورمیانه از دیگر بخش‌های مجله است که تبعات ترومای جنگ در زمینه استعماری و پسااستعماری را مورد تحلیل قرار داده است.

انتهای پیام