محمد کوشافر در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: حیات در فلات مرکزی ایران به آب وابسته است و رودخانه و تالاب این منطقه را زنده نگه می‌دارند. در تمام جهان نیز رودخانه‌ها از بالادست به پایین دست می‌رسند و رودخانه و تالاب موجب حیات می‌شود.

وی افزود: رودخانه و تالاب در فلات مرکزی ایران هوا را تعدیل می‌کند چراکه انرژی جذب شده و بخار آب حاصل موجب کاهش دما می‌شود این کاهش دما هوا را برای فعالیت گیاهان و جانوران و انسان فراهم می‌کند و به همین دلیل سکونت گاه‌های انسانی بسیاری در کنار زاینده رود تشکیل شده است.

این فعال محیط زیست ادامه داد: اگر آب نباشد منطقه مرکزی ایران رو به زوال خواهد رفت و امروز با مصرف انرژی بحران آب را به تاخیر انداخته‌ایم. اگر قرار باشد آب در فلات مرکزی ایران جریان نداشته باشد مرکز ایران تحت تاثیر شاخصه‌های مختلف قرار می‌گیرد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها زوال محیط زیست است. وضعیت اقتصادی و اجتماعی منطقه نیز دچار مشکل شدید می‌شود.

کوشافر تاکید کرد: هر برداشتی جدیدی در هر منطقه‌ای از حوضه زاینده رود در هر استانی که باشد همچون میخی به تابوت زاینده رود خواهد بود. طرح انتقال آب بن– بروجن یکی از همان طرح‌ها است و شک نکنید این برداشت‌ها چیزی جز نابودی زاینده رود در پی ندارد.

وی گفت: هرکسی بر مسند وزارت نیرو نشست باید به فکر ایران باشد و نباید تحت تاثیر قومیت قرار گیرد چراکه ضرر هر استان ضرر همه کشور است و هزینه آن را همه کشور باید بدهد و هر کجایی که آباد شد موجب پیشرفت ایران می‌شود.

این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه یکی از ساده‌ترین راه کارهای رهایی از مشکلات آبی فلات مرکزی کشور جلوگیری از بارگزاری مجدد و قطع بارگزاری بر روی این رودخانه است، ادامه داد: اگر فشار مضاعف بر روی زاینده رود نباشد، این رودخانه می‌تواند نجات پیدا کند.

کوشافر ادامه داد: در برنامه ششم توسعه در اراضی شیب دار در کل کشور مجوز باغ داری صادر شده است. این یعنی نیاز آبی جدید؛ چرا در یک برنامه به این موضوعات دقت نشده است؟ این دقیقا مصداق بارگزاری جدید است و بحران آب را تشریح می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: برای حل مشکل آب به خصوص در فلات مرکزی کشور نیازمند مشارکتی مقتدر هستیم. امروز مدیریت آب در کشور مشارکت مقتدر وجود ندارد استفاده از دانش در مدیریت قوی و پررنگ نیست و نیازمند تخصص چند جانبه جدی است.

انتهای پیام