احمد ظریف‌رفتار ـ تهیه‌کننده، کارگردان و نویسنده برنامه «در جست‌وجوی عشق» ـ‌ در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی ایده اولیه این برنامه اظهار کرد: ایده این کار سال‌ها در ذهن من وجود داشت. حدود شش ماه تحقیق کردم، حدود چهار الی پنج ماه تصویربرداری طول کشید و حدود چهار ماه هم تدوین انجام شد. ایده این کار از اینجا شروع شد که وقتی در خیابانی شلوغ قدم می‌زنم با خودم فکر می‌کنم آدم‌ها مثل مسافرهایی هستند که برای مدتی کوتاه و نامعلوم توی این مسافرخانه جهان هستی وارد می‌شوند، چند روزی زندگی می‌کنند، بعد ناگهان آنجا را ترک می‌کنند و برای همیشه می‌روند. مرتب از خودم می‌پرسم چرا آدم‌ها اینقدر بی‌تفاوت از کنار هم می‌گذرند و حتی بیشتر مواقع همدیگر را نمی‌بینند. انگار قرار است تا ابد از این خیابان‌ها بروند و بیایند و همه چیز سر جای خودش باشد. چه اشکالی دارد دو آدم غریبه وقتی از کنار هم رد می‌شوند و ممکن است دیگر هیچ وقت همدیگر را نبینند، به هم سلام کنند. آیا اگر همان دو نفر، در همان خیابان یا همان شهر یک موجود زنده بجز خودشان را می‌دیدند باز هم نسبت به هم بی‌تفاوت بودنند؟

او ادامه داد: تمام این فکرها باعث شد تا به این نتیجه برسم که چیزی به نام عشق در زندگی آدم‌ها گمشده است. افراد به جای اینکه با عشق زندگی کنند و نقطه شروع و پایان روزها و شب‌ها و حتی تولد و مرگ را با این پدیده نقطه‌گذاری کنند، کمترین اهمیتی به آن نمی‌دهند. فکر کردم کم کم عشق دارد زیر دست و پای آدم‌ها گم می‌شود و به همین خاطر باید به آدم‌ها گفت که زندگی با همه تجملات و زرق و برق‌ها بدون عشق کوچکترین ارزشی ندارد. نگاه من عشق‌های معمولی و پیش‌پا افتاده نبود. به جایی نگاه می‌کردم که حتی بالاترین درجات علم و تکنولوژی قادر به پاسخ دادان به ما نیست؛ از اینجا بود که طرح اولیه برنامه «در جست‌وجوی عشق» به ذهنم خطور کرد.

تهیه‌کننده و کارگردان برنامه «در جست‌وجوی عشق» با اشاره به ساختار این برنامه تلویزیونی خاطرنشان کرد: نمی‌خواستم در این برنامه نگاه سنتی یا مدرنیته به عشق داشته باشم و تصمیم گرفتم نگاه واقع‌بینانه توام با علم و احساس را در برنامه «در جست‌وجوی عشق» به نمایش بگذارم. شاید اگر کار داستانی بود به مراتب ساخت آن آسان‌تر بود و در نهایت هر کسی درباره ساختار و محتوای آن سوال می‌پرسید، می‌گفتم این نگاه شخصی من به عشق است. اما این برنامه در قالب یک فیلم مستند است و به همه آدم‌ها تعلق دارد. بنابراین شروع به تحقیق کردم و با روانشناس‌ها، فیلسوف‌ها، ادیب‌ها، هنرمندان، مردم عادی، کودکان، سالمندان و آسیب‌دیده‌های اجتماعی مثل زنان و مردان معتاد و ... گفت‌وگوهایی انجام دادم تا بتوانم با دیدگاهی کامل‌تر مسئله را بررسی کنم.

ظریف‌رفتار با بیان اینکه «زندگی ماشینی در تمام دنیا عشق را زیر چرخ دنه‌هاش له کرده است»، افزود: این روزها آدم‌ها با عجله از خواب بیدار می‌شوند، با سرعت سر کار می‌روند، با عجله کار می‌کنند، از غذا خوردن لذت نمی‌برند، اصلاً متوجه نیستند روز چطور شب می‌شود و شب را هم با اضطراب به خواب می‌روند و به جای اینکه خواب شیرین را تجربه کنند، بیشتر کابوس می‌بینند. شاید دلیل همه این اتفاقات این باشد که عشق را از زندگی‌شان فراموش کرده‌اند.

او همچنین درباره تصویربرداری برنامه «در جست‌وجوی عشق» در شهرهای مختلف ایران با بیان اینکه همه چیز در شهرهای بزرگ خلاصه نمی‌شود، در این باره توضیح داد: عشق را می‌توان در معماری‌های سنتی شهر کاشان، حیوانات شهر نیشابور، کاووش در کوه‌های کرمان و ... جست‌وجو کرد. آدم‌هایی در شهرهای ایران ما زندگی می‌کنند که هنوز می‌توان بقایای عشق را در آنها پیدا کرد. باید به این نکته توجه کرد که عشق چهره‌های گوناگون دارد و در مکان‌های دوردست نیز یافت می‌شود.

این تهیه‌کننده، عشق در زندگی معاصر، عشق از دید کودکان، عشق از دید زنان و مردان، سالمندان، عشق در درمان بیماری سرطان، عشق‌های شکست‌خورده، عشق به علم و کاووش و دوری از مدرک‌گرایی محض را از جمله مهترین اهداف برنامه «در جست‌وجوی عشق» برشمرد و گفت: هر قسمت از این برنامه ساختار خودش را دارد. گاهی مستند محض، گاهی مستند ترکیبی و گاهی هم مستند روایتی است.

به گزارش ایسنا، برنامه «درجست‌وجوی آرامش» به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی احمد ظریف‌رفتار به زودی از شبکه چهار سیما راهی آنتن می‌شود.

سایر عوامل این برنامه تلویزیونی عبارتند از: یعقوب عباس فام (تصویر و نور)، امیر مومنی اصل (تدوین)،  _ محمد صالح‌پور (مدیر تولید) و سیمین کرم‌زاده (هماهنگی).

انتهای پیام