به گزارش ایسنا، مسابقات دوچرخه سواری قهرمانی کشور مهم ترین رقابت داخلی و البته فرصتی برای فدراسیون محسوب می شود که بتواند نفرات جدیدی را شناسایی کند و متوجه شود میزان پیشرفت رکابزنان قدیمی چقدر بوده است. اما نکته قابل توجه در مسابقات پیست رده بزرگسالان و جوانان اهمیت ندادن به دو ماده المپیکی بود.  مدیسون و تعقیبی تیمی جزو مواد المپیکی هستند و به شدت هم کشورها برای گرفتن سهمیه و سپس مدال آن در حال سرمایه گذاری هستند.  در ایران هم باید توجه بیشتری به این ماده ها داشته شود تا افت خود را در آسیا جبران کنیم، اما برخلاف انتظار در مهمترین رقابت داخلی (قهرمانی کشور) به این دو ماده توجهی نشد  و از برگزاری آن خبری نبود.

 یکی از دلایل آن استقبال نکردن تیم ها عنوان شد و اینکه تعداد تیم ها برای برگزاری آن کم بوده است. اگر واقعا چنین چیزی صحت داشته باشد نباید به سادگی از کنار این اتفاق گذشت. این که دو ماده المپیکی مورد استقبال قرار نگرفته که به ناچار مجبور به برگزار نکردن آن شدند، ضعف بزرگی در دوچرخه سواری ایران محسوب می شود.

برگزاری این دو ماده در قهرمانی کشور  و مهمتر از آن  برگزاری تعقیبی تیمی  در رده جوانان  یعنی کشف استعداد و برگزار نشدن آن یعنی از دست رفتن یک فرصت برای شناسایی افرادی که ممکن است به پیشرفت در این دو ماده کمک کنند.

کشورهایی مانند ژاپن، چین و هنگ کنگ روز به روز در حال قوی شدن در ماده های المپیکی دوچرخه سواری هستند و جای سوال دارد که چرا در ایران حتی در رقابت داخلی هم اهمیتی به این ماده ها داده نمی شود؟ انتظار می رود فدراسیون دوچرخه سواری صرفا به دنبال برگزاری یک مسابقه نباشد بلکه  به دنبال پیدا کردن نفراتی باشد  که بتواند حال  و روز ماده های المپیکی را به بهبود ببخشند.

همچنین کمیته فنی فدراسیون دوچرخه سواری هم باید به دنبال علت استقبال نشدن برگزاری این دو ماده از سوی تیم ها باشد چراکه عیار دوچرخه سواری ایران را در سطح جهان، قوی بودن در ماده های المپیکی مشخص می کند.

 انتهای پیام