جواد حردانی در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص توجهات به او پس از پارالمپیک ریو، اظهار کرد: توجهات استان به ما خیلی ضعیف بوده است و هر سال که جلوتر می‌رویم، این توجهات نسبت به سال قبل کمتر هم می‌شود.

وی افزود: پس از این که از پارالمپیک لندن برگشتیم، به استقبال‌مان آمدند و پس از آن نیز مراسمی جهت قدردانی و تجلیل از ما برگزار کردند ولی متاسفانه پس از پارالمپیک ریو که با دست پر هم برگشتیم، به جز هدیه‌ای که اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان به ما داد، دیگر هیچ ارگانی از جمله شهرداری و شورای شهر از ما تجلیل نکرد؛ این در حالی است که استان کرمانشاه با آن درصد بالای بیکاری، به ورزشکاران خود که فقط سهمیه حضور در این مسابقات را گرفتند، 10 عدد سکه پاداش داد و به آن نفراتی که در پارالمپیک به مدال طلا رسیدند، 70 سکه پاداش داد ولی در استان ما دریغ از یک توجه و تجلیل.

این دوومیدانی‌کار خوزستانی بیان کرد: خدا را شکر می‌کنم که توانستم در چهار پارالمپیک، شش مدال کسب کنم و خدا را شکر که خودم دستم به دهانم می‌رسد. کسانی که اکنون وارد این ورزش می‌شوند باید از ما انگیزه بگیرند نه این که ببینند به خاطر این که به ما کم‌توجهی شده است، بی‌انگیزه شده‌ایم و بعد آن‌ها نیز بی‌انگیزه شوند و دیگر بروند.

وی ادامه داد: اکنون بیش از شش ماه است که از پارالمپیک برگشته‌ایم و جز روز اول که تمام آن‌هایی که به فرودگاه آمدند را دیدم، دیگر تاکنون کسی را ندیده‌ام و دریغ از یک پیامک که بپرسند شما پس از برگشت از ریو اکنون چکار می‌کنید و آیا اصلا زنده هستید؟ اوضاع و احوالتان چطور است و آیا کسی به شما توجه می‌کند؟

حردانی گفت: این مسوولان ورزشکاران را به امان خدا رها کرده‌اند؛ تمام صحبت‌های من با مسوولان خوزستانی است وگرنه مسوولان فدراسیون همیشه برای ما برنامه‌ریزی داشته‌اند. متاسفانه مسوولان خوزستانی به باشگاه‌ها توجه نمی‌کنند و ورزشکار المپیکی را هم رها کرده‌اند و نمی‌دانم این استان به چه کسی می‌خواهد توجه کند و نمی‌دانم اصلا سیستم آن‌ها به چه صورتی است! به هر حال امیدوارم با آمدن افشین حیدری تغییراتی در روند توجهات انجام شود.

وی درباره آن چه در سال 95 بر او گذشت هم، عنوان کرد: خدا را شکر می‌کنم که پس از یک سال و نیم وقفه در فعالیت ورزشی‌ام  به خاطر دیسک کمر، توانستم به مسابقات پارالمپیک ریو برسم و در آن جا در یک ماده غیرتخصصی مدال برنز را کسب کنم. پس از این مدال‌آوری هم سرپرست و سرمربی تیم‌ملی تعجب کردند که من با هشت ماه تمرین توانستم در پرتاب نیزه موفق ظاهر شوم. من خودم خیلی راضی هستم و اگر با همین رکورد، پنجم یا ششم هم می‌شدم اصلا ناراحت نمی‌شدم، چرا که تلاشم را کردم و انتظار بیشتری از خودم نداشتم.

این دوومیدانی‌کار در خصوص اهدافش برای سال 96 نیز گفت: مسابقات جهانی انگلستان را در پیش دارم و برای این رقابت‌ها آماده می‌شوم تا بتوانم به خوبی بدرخشم و یک آغاز خوب برای حضورم در مسابقات آسیایی سال آینده اندونزی باشد.

وی در پایان در خصوص این که تا چه زمانی قصد دارید این رشته را دنبال کنید؟ عنوان کرد: در پارالمپیک توکیو نیز به فکر کسب مدال طلا هستم و پس از آن هم دیگر می‌خواهم خداحافظی کنم.

انتهای پیام