کاش کاش کاش و باز هم کاش مسٔولین خود را برای یک لحظه هم که شده جای خانواده این عزیزان بگذارند. جای فرزندان بینوا که چشم به در دوخته تا پدر تکه نانی بر سر سفره بیاورد. واقعا اگر این افراد شغلی با حداقل حقوق داشتند، جان خود را برای سیر کردن شکم بچه هایشان به خطر می انداختند؟ کدام یک از ما حتی در برابر میلیون ها تومان درآمد حاضریم این کار را انجام دهیم. البته اگر قضیه بین مرگ زندگی باشد مجبوریم. اگر سفره خانواده خالی باشد مجبوریم. اگر چشم همه افراد خانواده به دستان پدر باشد مجبوریم. کولبری قاچاق نیست، کولبری نشان‌دهنده اوج فقر و محرومیت افرادی است که مجبورند به خاطر تآمین حداقل‌های زندگی، جان خود را به خطر بیندازند. اینان یا باید شرمنده سفره خالی خانواده شوند یا با در کف دست گذاشتن جان خود به دنبال لقمه نانی برای خانواده.