به گزارش ایسنا، کودک سرمایه وجود زندگی هر پدر و مادری است که والدین سعی می‌کنند با تمام وجود فرزندی شایسته و سالم پرورش دهند. فرزندی که از نظر اخلاقی، رفتاری و عملکردی معرف آنان و افتخاری برای روزهای زندگی‌شان باشد.

اما چه بسیار والدینی که شخصیت کودک را جدا از شخصیت خود می‌دانند و انتظار دارند فرزندشان همان فرد رویایی که در ذهن خود پرورانده‌اند، شود و هنگامی که رفتار ثمره زندگیشان را همچون رفتار خود و مغایر با فرزند رویایی خود می‌بینند، انگشت به دهان می‌مانند غافل از اینکه حقیقت آن چیزی است که هستند نه آن چیزی که می‌خواهند.

لذا در راستای تبین تاثیر تعاملات والدین بر شخصیت کودک بر آن شدیم تا با کارشناسان و متخصصان این حوزه صحبتی داشته باشیم.

تعاملات والدین نقش غیر قابل انکاری در ایجاد شخصیت کودک دارد

علیرضا هریوندی کارشناس ارشد روانشناسی‌بالینی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: رشد کودک تحت تاثیر وراثت و ژنتیک و تربیت والدین یا محیط زندگی فرد قرار دارد.

وی با اشاره به اینکه تعاملات والدین نقش غیر قابل انکاری در ایجاد شخصیت سالم یا ناسازگار به کودک دارد، ادامه داد: سبک‌های دلبستگی، سبک‌های ارتباطی و روش‌های فرزندپروری سه عنصر مهم بر رشد سالم یا ناسالم کودک است.

این کارشناس ارشد روانشناسی‌بالینی افزود: توجه به ارتباط سالم با همه و شناخت ویژگی‌های فرزندان در دوران مختلف رشد نقش موثری در تربیت فرزندان سالم دارد.

وی اظهارکرد: تعاملات والدین قبل از تولد کودک نقش مهمی در آرامش مادر و به تبع آن ایجاد شرایط مناسب در دوران رشد جنین و به‌تبع آن سلامت جسمی و روان‌شناسی کودک دارد.

وی با تاکید بر اینکه پدر نیز به اندازه مادر نقش موثری در تربیت فرزندان دارد، تصریح کرد: پدر به عنوان یک الگوی رفتاری سالم به‌ویژه در فرزندان پسر و برقراری ارتباط عاطفی با فرزند دختر نقشی غیر قابل انکار دارد.

این کارشناس ارشد بالینی افزود: چنانچه تبعیضی بین فرزندان از ناحیه پدر و مادر باشد هر دو والد تاثیرات همسانی دارند.

تصریح کرد: در دوران نوباوگی و نوپایی نقش مادر موثر تر است اما با ورود کودکان به سنین بالاتر نقش پدر نیز به اندازه مادر برجسته می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: تاثیرات تعاملات نامناسب والدین تاثیر بسیاری بر تشدید احساسات، ناراحتی و ناامنی می‌گذارد که با تغییر محیط کودک برخی از این تاثیرات رفتاری اصلاح می‌شود.

 اخلاق والدین سازنده شخصیت کودک است

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن‌سیدی، یک کارشناس مذهبی نیز در خصوص تاثیر تعاملات پدر و مادر بر شخصیت کودک‌، با اشاره به اینکه مراحل تربیت از همان انعقاد نطفه است، به ایسنا گفت: جهالت و کم‌تجربگی والدین در روزهای ناتوانی نوزاد به سعادت او لطمه می‌زند.

وی ادامه داد: محیط خانواده که پدر و مادر سازنده آن هستند، سلامت جسمی و روحی فرزند را تأمین می‌کند به طوری‌که اخلاق والدین هر اندازه بهتر و کاملتر باشد زمینه رشد اخلاقی کودکان بهتر فراهم است.

این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه اگر در محیط خانه محبت، صفا و صمیمیت حاکم نباشد، زندگی برای کودک تیره و تار می‌شود، تصریح کرد: پدر و مادر با رفتار و عمل خویش آیینه دل فرزند را صفا و جلا می‌بخشند.

والدین برای تربیت صحیح فرزند، به احکام اسلامی نیاز دارند

فرامرز سنگری‌آبیز، کارشناس پژوهش علوم اجتماعی نیز با اشاره به اینکه رشد کودک شامل دو بعد جسمی و روحی است، به ایسنا گفت: رشد جسمی کودک تحت‌تاثیر عوامل ژنتیکی و تغذیه و رشد اجتماعی کودک نیز براساس آموزش هنجارها و آداب اسلامی محقق می‌شود.

وی ادامه داد: امروز رشد علوم و فناوری‌های مختلف باعث افزایش توجه به رشد جسمی شده، در صورتی که رشد اجتماعی اصلی‌ترین بعد رشد کودک است.

این مدرس دانشگاه افزود: امروزه والدین به دلیل درگیری‌های روزمره خود از رشد اجتماعی کودک غافل و تنها به نیازهای جسمی کودک توجه دارند.

سنگری‌آبیز اظهارکرد: ‌بی‌توجهی به رشد اجتماعی کودک باعث گوشه‌گیری و دوری از آداب اسلامی می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه والدین باید در تعاملات و ارتباطات خود احترام متقابل را رعایت کنند، تصریح کرد: والدین نباید در حضور بچه‌ها به مشاجره بپردازند.

این کارشناس پژوهش علوم اجتماعی با اشاره به اینکه والدین باید عامل به احکام اسلام و دین باشند، ادامه داد: تنها شعار احکام دینی تاثیر مثبت در کودک نمی‌گذارد.

سنگری‌آبیز در ادامه در خصوص تاثیر تعاملات والدین قبل از تولد کودک، تصریح کرد: بر اساس نظرهای روانشناسان صحبت مادر با کودک در دوران بارداری و خواندن اذکار قرآنی باعث آرامش کودک می‌شود.

وی در خصوص تاثیر والدین بر تربیت کودک نیز گفت: تاثیر مادر در دوران کودکی با توجه به نیاز کودک بیشتر است اما در دوران نوجوانی و جوانی دختر از مادر و پسر از پدر الگوبرداری می‌کند.

این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه جبران تاثیر تعاملات نامناسب والدین بر فرزندان به سختی ممکن است، اظهارکرد: کودکی که در خانواده‌ای پر از آشوب بزرگ می‌شود به کودکی عصبی تبدیل می‌شود، که در این شرایط جبران تعاملات نامناسب والدین سخت و غیرقابل جبران است.

والدین گاهی آنقدر محو در تربیت کودک هستند که تربیت و توجه به رفتار خود را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند که اساس و پایه رشد کودکانشان هستند و باید مواظب رفتار و اعمال خود باشند که مبادا رفتار آنان الگویی نامناسب برای کودکانشان و در نهایت تربیت فرزندی ناسالم از نظر اخلاقی و روحی باشد.