به گزارش ایسنا به نقل از پن‌استیت نیوز، هیپنوتراپی یا هیپنوتیزم‌درمانی تاریخچه طولانی در زمینه درمان مشکلات فیزیکی، پزشکی و روانی دارد.

فرانتز مسمر فیزیکدان اتریشی قرن هجدهم آزمایش‌های فراوانی در این زمینه انجام داد. وی افراد را در حالت خلسه قرار می‌داد تا ببیند روش‌های درمانی در هیپنوتیزم واقعا موثر هستند یا نه.

هیپنوتیزم به عنوان یک روش درمانی پزشکی، راه زیادی را برای کسب اعتبار طی کرده است و در حال حاضر محققان زیادی در حال تلاش برای اثبات این موضوع هستند که اتصالات و ارتباطات مغز طی هیپنوتیزم چه تغییری می‌کند.

دکتر دیوید اسپیگل استاد روانپزشکی و روانشناسی رفتاری در دانشگاه استنفورد که قبلا تحت عمل جراحی شانه قرار گرفته است نشان داده است که هیپنوتیزم می تواند مانند یک مسکن عمل کند. وی پس از عمل جراحی خود از هیچ مسکنی استفاده نکرده است و پس اینکه خودش را هیپنوتیزم کرده است درد وی بسیار جزئی بوده است.

وی پیش از این ثابت کرده بود که افرادی که خودشان را هیپنوتیزم می‌کنند به تدریج مصرف مسکن را کنار می‌گذارند و حتی از این روش می‌توان برای انجام زایمان طبیعی بدون درد استفاده کرد.

تحقیق جدید اسپیگل و تیمش نشان می‌دهد که تمام افراد در مواجهه با هیپنوتیزم یک واکنش را نشان نمی‌دهند و واکنش افراد بستگی زیادی به توانایی حسی، ذهنی و اعتماد آنها به درمانگر دارد.

اسپیگل گفت: این موضوع ارتباط کمی با شخصیت فرد دارد و بیشتر به ساختار مغز فرد بستگی دارد؛ چون بخشی از مغز که وظیفه تمرکز کردن، توجه به موضوعات و پرت کردن حواس را بر عهده دارد در طول هیپنوتیزم فعالیت کمتری دارد.

وی افزود: دو بخش دیگر که در مغز وظیفه کنترل جریان فشار خون را برعهده دارند در طول هیپنوتیزم فعال می‌شوند و ارتباط مغز با بدن را قوی‌تر می‌کنند.

اسپیگل خاطرنشان کرد: دلیل اینکه افراد در طول خلسه القائات درمانگر را می‌پذیرند و می‌توانند کارهایی که به آنها گفته می‌شود را انجام دهند این است که بخش دیگری از مغز هم در طول خلسه فعالیت کمی دارد.

نتایج تحقیقات موید این موضوع است تغییر در اتصالات بخش‌های مختلف مغز میزان پذیرش هیپنوتیزم در افراد را مشخص می‌کند.

انتهای پیام