به گزارش ایسنا، نتایج ضعیف  تکواندو در المپیک هنوز فراموش نشده بود که با حذف تحقیر آمیز از جام جهانی این ناکامی ها تکمیل شد. این نتایج نشان داد که ناکامی در المپیک اتفاقی نبوده و تکواندوی ایران در یک روند نزولی فرو رفته است.

پس از حذف از جام جهانی، استعفای سرمربی و رییس سازمان تیم های ملی اعلام شد که مورد موافقت پولادگر نیز قرار گرفت اما آیا  مقصر این ناکامی تنها مقانلو و ذوالقدری بودند؟

تنها چند روز بعد از ناکامی در جام جهانی انتقادهایی شد و رسانه‌ها برحسب انجام وظیفه مطالبی را نوشتند اما باز هم همچون دفعات گذشته کار ادامه پیدا کرد. وزارت ورزش نیز در این قضیه سکوت عجیبی کرده است و تکواندو باز هم با روند قبل کار را ادامه می دهد.

پس از این جریانات مهره های اصلی بخش فنی تکواندو کنار رفتند اما ظاهرا در تکواندو همه مقصر هستند جز یک نفر؛ همان نفری که این گزینه های مستعفی را بر سر کار گمارد و در واقع در این ناکامی‌ها تصمیم گیرنده اصلی بود. اگر مشکل از این افراد مستعفی بوده، چرا فردی که این نفرات را بر مسند نشانده، تقصیری بر گردن نمی‌گیرد و راه این افراد مستعفی را در پیش نمی‌گیرد.

قطعا نباید پیشرفت های تکواندو را بعد از حضور پولادگر و در مدت ۱۶ ساله ریاستش فراموش کرد اما در سال های اخیر با دور شدن نفرات شاخص از تکواندو، این رشته در حاشیه فرو رفته است.

حالا نیز مجددا تیم ملی مردان بلاتکلیف شده است و در حالی که سال آینده رقابت قهرمانی جهان را در کارنامه دارد باز هم بدون سرمربی مانده است. این در حالی است که نباید غائله تکواندو را با استعفای پایین دستی ها به دست فراموشی سپرد.

به کار گرفته شدن فکر و ایده جدید در این فدراسیون لازم است و این فدراسیون نیاز به تغییر اساسی دارد. امید است وزارت ورزش نیز به این رشته که از امیدهای همیشگی کسب مدال است ورود کند تا تکواندو از این بهت و ناکامی خارج شود.

انتهای پیام