به گزارش ایسنا، هنگامی که ۱۲ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۳، محمدرضا لطفی آهنگساز و نوازنده چیره‌دست تار و سه‌تار چشم از دنیا فروبست، طبق وصیت این هنرمند اعلام شد که پیکر او در گرگان به خاک سپرده می‌شود.

پس از آن، شورای شهر گرگان سه منطقه را برای مزار این نوازنده به خانواده‌اش پیشنهاد کرد که در نهایت محله «سبزه مشهد» انتخاب شد. این محله از محله‌های مورد علاقه خالق «ایران ای سرای امید» بود که ایام محرم به آنجا می‌رفت.

ناصر گرزین - عضو شورای شهر گرگان - در مراسم خاکسپاری لطفی از احداث مجتمعی فرهنگی - هنری در این مکان سخن گفت و اظهار کرد: او در زمان حیاتش شاگردان زیادی را تربیت کرد و امروز بعد از مرگ ایشان، آرامگاهش مجتمع فرهنگی و هنری خواهد شد و یاد استاد برای همیشه زنده نگه داشته می‌شود.

ابتدا قرار بر این بود که مجتمعی فرهنگی شامل «خانه لطفی»، موزه و سالن اجتماعات ساخته شود.

مهدی حجت - معمار و رئیس ایکوموس ایران - طراحی این مجتمع را برعهده گرفت.

برای اجرایی شدن این طرح شهرداری باید زمین‌های اطراف مزار لطفی را می‌خرید، ولی یک تکه از این زمین‌ها به وسعت ۵۰۰ مترمربع که براساس این طرح، محل احداث ساختمان اصلی بود، وقف شده است.

با غیرقابل انتقال بودن این زمین و سپس آغاز گودبرداری برای ساخت مجتمعی تجاری که به گفته مدیر دفتر احیا و بهسازی بافت تاریخی گرگان، اداره کل اوقاف و امور خیریه گلستان مجری آن است، ساخت مزار لطفی به مرحله دیگری وارد شد.

در این زمان، جمعی از مردم گلستان درپی آغاز عملیات گودبرداری در ضلع جنوبی مزار محمدرضا لطفی، بیانیه‌ای را منتشر کردند. مکتب‌خانه میرزاعبدالله  نیز در راستای ساخت مجتمع تجاری در کنار باغ‌مزار زنده‌یاد محمدرضا لطفی در گرگان، بیانیه‌ای را صادر و نسبت به این اقدام انتقاد کرد.

اکنون طرح جدیدی ارائه شده که قرار است در دو فاز اجرا شود و طبق مصوبات، شورای شهر گرگان، شهرداری این شهر متولی آن است. فاز اول به ساخت باغ‌مزار و آرامگاه اختصاص دارد و برای شروع فاز دوم نیز باید حدود ۸ تا ۱۰ واحد از ساختمان‌های اطراف خریده شود. در مجموع، برای اجرای کامل این نقشه، حدود پنج‌هزار مترمربع زمین نیاز است.

سنگ مزار لطفی توسط خانواده او و پیش از مراسم چهلم این هنرمند موسیقی گذاشته شد. سال گذشته، محوطه این مزار به وسیله شهرداری گلکاری شد و سنگ مزار بالاتر آمد.

به گزارش ایسنا، محمدرضا لطفی ۱۷ دی‌ماه سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. او پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی نزد استادانی مانند علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی پرداخت. پس از پایان هنرستان، لطفی به دانشکده‌ی موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت.

این نوازنده تار، سه‌تار، کمانچه و دف، پس از ورود به دانشکده‌ی موسیقی از محضر اساتیدی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی و سعید هرمزی بهره برد و در سال ۱۳۴۳ جایزه‌ی نخست موسیقی‌دانان جوان را کسب کرد. لطفی در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده‌ی موسیقی درآمد و در همین سال، همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و به مدت ۵ / ۱ سال به‌عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده‌ی موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن، از این سمت استعفا کرد.

راه‌اندازی گروه «شیدا» در سال ۱۳۵۴ از مهم‌ترین فعالیت‌های هنری لطفی بود. او همراه گروه «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده، به بازخوانی و اجرای دوباره‌ی آثار گذشتگان پرداخت.

او بعدها کانون موسیقی «چاووش» را با همکاری هنرمندانی مانند حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی‌اکبر شکارچی راه‌اندازی کرد و در یک فعالیت چشمگیر، آثاری از این گروه به جا ماند که به گفته‌ی بسیاری از اساتید، از بهترین کارهای موسیقی ایران به‌شمار می‌روند.

لطفی پس از انحلال کانون «چاووش» سفرهای زیادی به کشورهای اروپایی داشت. او در ایتالیا، فرانسه و آلمان کنسرت برگزار کرد و در سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت. در آن سال‌ها، علاوه بر برگزاری کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت.

محمدرضا شجریان و شهرام ناظری از خوانندگانی هستند که با محمدرضا لطفی همکاری کرده‌اند.

انتهای پیام