به گزارش ایسنا، برنامه ۳ سال اورست عصر چهارشنبه ۱۷ آذرماه برگزار شد. در این برنامه عظیم قیچی ساز و علیرضا بهپور و سایر تلاشگران بر روی قله اورست از تلاش خود بر روی قله اورست سخن گفتند. در این مراسم هدایا،  لوح تقدیر و حکم قهرمانی (معادل مدال طلای جهان) به عظیم قیچی ساز، علیرضا بهپور، محمد نصیری، محمود هاشمی، ایج معانی، هادی ستار فروغ، مهدی قلی پور و محمد محمدی از سوی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی و همچنین از سوی هیات کوهنوردی استان تهران اهدا شد. این مراسم با حضور رییس فدراسیون، رییس سابق فدراسیون، دبیر و مدیر تیم های ملی فدراسیون برگزار شد.

علیرضا بهپور یکی از صعود کنندگان در این‌باره گفت : دیدن و صعود اورست بلندترین کوه دنیا تجربه بسیار خوبی است. من و عظیم حدود سه سال برای صعود به این قله وقت صرف کردیم. این سه سال با اتفاقات خوب و بدی همراه بود.در سال 93 به محض رسیدن به بیس کمپ ۱۶ شرپا جان خود را از دست دادند و این موضوع سبب شد که دیگر کسی به آن قه صعود نکند. شرپاها در آن زمان نسبت به شرایط خود اعتراض کردند و موضوع سیاسی شد. آن ها حتی طلب نماینده ای در مجلس کردند و شرایط طوری بود که ادامه راه میسر نبود. صعود در سال 94 نیز با اتفاقات خاصی همراه بود که برای من و عظیم درس بزرگی شد. زلزله نپال و بعد از آن بهمنی که اتفاق افتاد همه چیز را به نابودی کشاند. در آن زلزله بیش از ۱۰ هزار نفر کشته شدند و در بیس کمپ اورست نیز ۱۹ کشته به جای ماند. من در یک لحظه تنها ارتفاع بزرگ ۲۰۰ تا ۳۰۰ متری بهمنی را دیدم که به سمتم آمد، راه فراری نبود و تنها چهار دقیقه طول کشید تا من متوجه شدم هنوز هم زنده ام. اما آن چهاردقیقه من را تغییر داد. بهمن خیلی چیزها را نابود کرده بود. در آن شرایط من و عظیم تصمیم گرفتیم تا کوهنوردان را بهبود بخشیم و درمانشان کنیم چون اوضاع شهر آنقدر آشفته بود که نمی توانستم انتظار کمک داشته باشیم. در آن شرایط تنها ۲۰ ضربه مغزی را ویزیت کردم. توانستیم دست کم به داد تعداد کمی برسیم تا فردای آن روز که هلی کوپتری آمد و عده ای را برای درمان به شهر برد و عده ای نیز به آسمان رفتند. با وجودی که عظیم زمینه پزشکی نداشت اما خیلی کمک کرد. بعد از درمان مصدومان نیز برنامه پاک سازی انجام شد و ما به همراه افراد داوطلب زباله ها از کفش کوهنوردی تا کپسول ها را جمع آوری کرده و آنجا را تا حدودی پاک سازی کردیم. ما فهمیدیم که تنها زندگی است که می ماند و من و عظیم که بازهم نتوانسته بودیم اورست را صعود کنیم، تصمیم گرفتیم که سال بعد اورست و لوتسه را با هم صعود کنیم. کشور نپال مجوزهای صعود را تمدید کرد و از پرداخت هزینه هنگفت معاف شدیم و تصمیم خود را عملی کردیم. در این سال ۹ ایرانی در بیس کمپ اورست بودیم.

عظیم قیچی‌ساز نیز خاطرنشان کرد: بعد از صبحانه در بیس کمپ در حال استراحت بودم که این اتفاق افتاد. بیس کمپ امن ترین محل برای استراحت است که هیچ وقت به ذهن نمی رسد مشکلی ایجاد شود. اما لحظه ای حس کردم زمین تکان خورد، به نظرم عادی می‌نمود این اتفاق در کوه طبیعی است. اما مجددا زمین با شدت بیشتری لرزید اما باز هم خیلی جلب توجه نمی کرد. بیرون رفتم و متوجه شدم همه منتظرند ببینند این لرزه ها چیست و چه اتفاقی در حال رخ دادن است. ناگهان بهمنی از سمت برج های یخی به سوی بیس کمپ آمد. آنقدر شدت داشت که کپسول های بزرگ گازی کیلومترها آن طرف تر پرتاب شده بودند. چه برسد به آدم ها و چادرها. چادر من در انتهای بیس کمپ و چادر آقای بهپور در ابتدای بیس کمپ قرار داشت و بهمن بیشتر به وسط بیس کمپ آسیب رسانده بود. به سمت پایین بیس کمپ حرکت کردم در اواسط بیس کمپ چیزی باقی نمانده بود، آقای بهپور تنها هموطن من در بیس کمپ بود و هنگامی که به او رسیدم و او را سلامت یافتم خوشحال شدم. دکتر بهپور موقعیت را مدیریت کرد و با امکانات موجود بیمارستان صحرایی برپا کردیم. در نهایت ۱۹ نفر کشته و حدود ۵۰ نفر مصدوم گزارش شد که من و دکتر بیمارها را در حد توان درمان کردیم.

وی افزود: در اکثر صعود ها منتظر اخبار هواشناسی می مانم این بار نیز با تیم چینی ها که هواشناسی داشتند به سمت صعود پیش رفتم اما سرعت باد خیلی زیاد بود و برای من که بدون کپسول قصد صعود بر روی دو قله را داشتم و بیشتر در معرض سرمازدگی قرار می گرفتم باید همه چیز را در نظر می گرفتم. من دوست ندارم به خاطر صعود بدنم آسیب بیبند، بنابراین در تلاش اول نتوانستم صعود کنم وبه پایین بازگشتم.

بهپور هم با اشاره به این ماجرا افزود:به عظیم گفتم پایین نیاید تا ما به بالا بیاییم و با هم صعود کنیم. به دلیل کمبود اکسیژن و خستگی زیاد اتفاقات زیاد در ذهن نمی ماند، ما به عظیم پیوستیم و توانستیم خلاصه، من و عظیم قیچی ساز قله اورست را صعود کنیم. قله ۸۸۴۸ متری و بلندترین قله دنیا را. در آخرین لحظه ها دکتر محمدی نیز در قله به ما پیوست و صعود کرد و پرچم ایران را در قله اورست بالا بردیم. سختی راه از این به بعد در بازگشت بیشتر هم می شود و خستگی تازه تاثیر خود را نشان می دهد. تنها چیزی که در آن لحظه همراه داشتیم یک نوشابه بود که بعد از حدود ۲۰ ساعت کوهنوردی می توانستیم بخوریم، اما خوشحالی صعود راه را هموارتر می کند.
 

محمد نصیری نیز در ادامه طی سخنانی یادآور شد: ۱۸ ماه می که به عنوان روز صعود به لوتسه را انتخاب کردیم، طوفان شد و صدای ریزشی آمد و یخی شکست و پودر شد. شرپاها باید قبل ساعت مقرر طناب ها را متصل می کردند اما این اتفاق حاصل نشده بود. حتی آن ها طناب کمی با خود برده بودند که هنگام صعود هرچه بالاتر می رفتیم ضخامت طناب ها کمتر می شد. این اتفاق ها سبب شد که یکی از شرپاها در جلو چشمان ما به پایین سقوط کرد و شوکی به تیم ما وارد شد. همه ایستادیم و من دیدم همه از ترس به خود میلرزند و خطر را لمس کرده اند. بدون اینکه کسی حرفی بزند به احترام آن شرپا همگی به پایین بازگشتیم. قصد داشتیم دوباره صعود کنیم اما چون می دانستیم طناب اتصال در مسیر وجود ندارد همگی فرود اجباری را ترجیح دادیم."

به گزارش ایسنا، در بهار ۱۳۹۵ سه کوهنورد ایرانی عظیم قیچی ساز، علیرضا بهپور و محمد محمدی بعد از سه سال تلاش برای فتح اورست توانستند این قله را صعود کنند. عظیم قیچی ساز برای بار دوم اورست بلندترین کوه دنیا را صعود کرد اما اینبار این قله را بدون داشتن کپسول اکسیژن فتح کرد. قیچی ساز تاکنون ۱۳ قله ۸۰۰۰ متری را فتح کرده است و برای پیوستن به باشگاه ۸۰۰۰ تایی ها تنها لوتسه را باید بپیماید. او بهار ۹۶ قصد صعود به لوتسه را دارد تا در باشگاه ۸۰۰۰ متری ها پانزدهمین نفری باشد که ۱۴ قله بلند جهان را فتح می کند.

انتهای پیام