به گزارش ایسنا، متن یادداشت حسین احمدی‌نیاز به مناسبت فرا رسیدن حادثه تلخ شین آباد که در آن سیران یگانه و ساریا رسول زاده به علت شدت سوختگی فوت کرده و 26 دختر دیگر دچار صدمات جبران ناپذیری شدند، به شرح زیر است:

«اینجانب افتخار وکالت این کودکان را داشتم و هنوز این کودکان ناله سر می زنند که؛

1- هنوز مدارس غیراستاندارد زیادی در کشور فعالیت می‌کنند که تهدیدی بزرگ برای دیگر دانش آموزان این سرزمین خواهد بود و نباید اجازه دهیم داستان شین آباد برای دختران دانش آموز تکرار شود.
2- هنوز کودکانی در استان های محروم کشور در مدارس کپری و خشتی درس می خوانند و از حداقل امکانات محروم هستند.
3- هنوز دیه کامل سیران یگانه و ساریا رسول زاده که شرافت مندانه و شجاعانه خود را پیش‌مرگ  نجات 26 دختر دیگر کلاس کردند، پرداخت نشده و والدین آنها چشم براه وعده‌های محقق نشده دولت هستند.
4- هنوز دیه صدمات وارده به دختران ایران زمین هر گاه که دیه آنان مازاد بر ثلث دیه مرد باشد، نصف پرداخت می شود و جنسیت عامل نابرابری دیه بین زن و مرد شده است.
5- هنوز دختران شین‌آباد رنج سوختن و ساختن با شرایط موجود بابت صدمات وارده به تن نازنین‌شان را متحمل می‌شوند.
6- هنوز دختران شین‌آباد بابت حادثه آتش‌سوزی مدرسه‌شان و صدمه‌ای که دیدند، هر شب کابوس می‌بینند و با صدای گریه و ناله به بالین می‌روند.
7- هنوز دختران شین‌آباد، رویای چهره زیبای دخترانه خود قبل از آتش‌سوزی را جستجو می‌کنند و با اشک‌ها و ناله‌های خود یاد آن چهره‌ها می‌افتند که اگر مسولین وقت چاره‌ای برای استانداردسازی مدارس می‌کردند این اتفاق نمی‌افتاد.
8- هنوز هیچ‌کس، هیچ مسول، هیچ مقام دولتی یا هیچ شخصیت حقوقی بابت حادثه آتش سوزی شین آباد تحت تعقیب قرار نگرفته و یا پوزش نخواسته‌اند.
9- هنوز کودکان شین‌آباد پیگیر درمان خود هستند و  رفتن زیر تیغ جراحی به تفریح آنان تبدیل شده است.
10- هنوز والدین کودکان شین‌آباد نگران آینده دختران خود هستند و از آن زمان تاکنون بالغ بر 4 نفر بر مسند وزارت آموزش و پرورش نشسته است و اجازه ملاقات به این کودکان نداده و حتی عذرخواهی هم صورت نگرفته است.

واقعیت  مساله این است که کودکان شین آباد صدقه نمی خواهند آنان دنبال احقاق حق خود هستند. مدرسه  آنان از هیچ استانداردی برخوردار نبود و دولت وقت مسبب حادثه بود و تاکنون وعده‌های دولتیان قبل محقق نشده است. این دختران، کودکان ایران زمین بشمار می روند که مستحق شاد زیستن و بازی کردن طبق کنوانسیون حقوق کودک بودند نه اینکه هر روز زیر تیغ جراحی درد و ناله بکشند. امیدوارم دولت تدبیر برای تکرار نشدن این حادثه چاره‌ای بیندیشد و برای تحقق وعده‌های خود به کودکان شین آباد گام بردارد و این امر را حق آنان بداند.

و نگذاریم ناله آنان دامان‌مان را بگیرد.»

انتهای پیام