به گزارش ایسنا، این استاد دانشگاه در روزنامه «اعتماد» نوشته است: ظرف سه سال گذشته سنتی سیاسی در ایران به وجود آمده که هنگام شروع فصل سرما که inversion (پدیده وارونگی) صورت می‌گیرد و هوای شهرهای بزرگ به‌شدت آلوده می‌شوند، بهانه خوبی به دست اصولگرایان، به خصوص جریانات تندرو می‌افتد که به خانم دکتر ابتکار به عنوان رئیس محیط زیست دولت و شخص آقای روحانی حمله کنند و با توجه به دلخوری مردم و نارضایتی آنها از آلودگی هوا به گونه‌ای در صداوسیما، مطبوعات و رسانه‌هایی که در انحصار اصولگرایان است، مساله را مطرح کنند که مشکل در سیاست‌های خانم ابتکار و همکاران ایشان به عنوان مسئولان محیط زیست دولت روحانی خلاصه می‌شود.

اصولگرایان طوری در مورد آلودگی هوا می‌نویسند که گویا خانم ابتکار می‌توانسته جلوی آلودگی هوا را بگیرد و باید بهتر کار می‌کرد، برنامه‌های بهتری برای محیط زیست کشور ارایه می‌داد و از کارشناسان دانشمندتر و با تجربه‌تری استفاده می‌کرد تا هوای تهران این‌گونه آلوده نمی‌شد. بسیاری از مردم هم که علم و اطلاع وسیعی از ریشه‌های عمیق‌تر آلودگی هوا و اینکه نقش محیط زیست در جلوگیری از این مساله چه میزان بوده، ندارند. مردم روایت‌های یک سویه، جانبدارانه و مغرضانه اصولگرایان و مخالفان دولت روحانی را باور می‌کنند و در کمترین حالت تردیدها و علامت سؤال‌هایی برایشان به وجود می‌آید که چرا دولت و مسئولان محیط زیست برای جلوگیری از آلودگی هوا آستین بالا نمی‌زنند.

اگر هر فرد دیگری هم جای خانم ابتکار بود با توجه به شرایط و وضعیت موجود بیشتر از این کاری نمی‌توانست انجام دهد. آنچه اصولگرایان به مردم نمی‌گویند این است که سرانه بودجه محیط زیست در ایران یکی از پایین‌ترین بودجه‌ها در دنیا است. به بیان ساده‌تر حفظ و حراست از محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن، تلاش در جهت سبز نگه داشتن آب و خاک کشور و سالم نگه داشتن هوای کشور در آخر لیست اولویت‌های کشور است. کافی است فقط به رقم بودجه‌ای که مجلس اصولگرا برای محیط زیست مصوب کرده، نگاهی بیندازیم و آن را با سایر هزینه‌های کشور مقایسه کنیم. آنگاه معلوم می‌شود که محیط زیست و رئیس آن چقدر مقصر هستند. لازم به ذکر است بودجه‌ای که برای تبلیغات فرهنگی در کشور هزینه می‌شود، ده‌ها برابر بودجه محیط زیست است.

بیش از ٣٥ نهاد، بنیاد، سازمان و مرکز سالانه برای مسائل فرهنگی کشور و تبلیغات بودجه دارند. جمع بودجه‌ای که این ٣٥ نهاد در سال ١٣٩٣ گرفتند، نزدیک به ٦ هزار میلیارد تومان بود. البته برخی از این نهادها را ما می‌شناسیم. سازمان تبلیغات اسلامی، نهادهای تبلیغاتی و فرهنگی در دانشگاه‌ها، آموزش و پرورش، صداوسیما و نهادهای وابسته به حوزه‌های علمیه از جمله این نهادهای فرهنگی هستند. این در حالی بود که در همان سال کل بودجه محیط زیست کشور با بیش از ٦ هزار محیط‌بان و کارمند چیزی در حدود ١٧٥ میلیارد تومان بود.

اصولگرایان هرگز به مردم نمی‌گویند که نظام برای مسائل فرهنگی و تبلیغات سیاسی - فرهنگی در سال ٦ هزار میلیارد هزینه می‌کند اما برای محیط زیست ١٧٥ میلیارد تومان بیشتر حاضر نیستند، هزینه کنند. آن وقت قرار است خانم ابتکار با این پول جلوی خشک شدن دریاچه ارومیه را بگیرد؛ رود کارون را که به فاضلاب تبدیل شده احیا کند؛ جلوی هجوم گرد و غبار و ریزگردها را به خوزستان و غرب کشور بگیرد؛ تالاب انزلی را که به لجنزار تبدیل شده احیا کند؛ رودخانه‌های گیلان و مازندران را که فاضلاب شهری و صنعتی شهرهای شمال را به دریای خزر می‌ریزد، بهبود بخشد؛ نگذارد که هوای تهران و دیگر شهرهای بزرگ آلوده شود؛ جلوی آتش گرفتن جنگل‌ها را بگیرد؛ جلوی فرسایش خاک را بگیرد و سایر اقداماتی که کمک به حفظ و حراست از محیط زیست کشور است.

خانم ابتکار باید همه این کارها را به شایستگی انجام دهد، آن هم با ١٧٥ میلیارد تومان در سال. اما هزینه‌های دیگر به صورت تمام و کمال باید پرداخت شوند. ‌ای کاش رسانه‌های ما می‌توانستند این پرسش بنیادی را در مردم ایجاد کنند که مردم از مسئولان این سؤال ساده را مطرح کنند که توسعه پایدار و حفظ و حراست از محیط زیست و نجات مردم تهران و سایر شهرهای بزرگ از آلودگی هوا در کجای اولویت‌های کشور قرار می‌گیرد؟

انتهای پیام