به گزارش ایسنا، در روایت پرویز اسماعیلی از این ماجرا امده است:

در مرحله ای از مذاکرات هسته ای با 5+1، آمریکایی ها مرتبا ادعاهایی در خصوص زمان لازم برای ساختن بمب هسته ای از طریق سانتریفیوژهای نطنز مطرح می ساختند. تیم مذاکره کننده کشورمان نیز به اتکای صلح آمیز بودن گستره فعالیت های فنی و نیز محاسبات دقیق سازمان انرژی اتمی ایران ادعاهای آنها را رد می کردند.

 آمریکایی‌ها با سماجت روی ادعاهای خود اصرار و می‌گفتند که محاسبات سازمان انرژی اتمی ما اشکال دارد. تیم مذاکره کننده ما هم طی چند جلسه با حضور سایر اعضا، به آنها فشار آوردند که اگر برای رد محاسبات ما استدلالی ندارند؛  لااقل دلایل و روش محاسبه خودشان را اثبات کنند. نتوانستند. نهایتا گفتند که محاسباتشان محرمانه است و نمی توانند ارائه دهند!

گذشت؛ تا اینکه در میان یک جلسه چالشی با جان کری در پاریس دوباره همین موضوع مطرح شد. دکتر ظریف بدون هماهنگی قبلی از همکاران خود خواست تا یک جلد از مجموعه آثار استاد فرشچیان که برای هدیه به مقامات فرانسوی همراه هیأت بود را به اتاق ملاقات بیاورند.

آوردند. وزیر امور خارجه کشورمان آن را به وزیر خارجه آمریکا داد و گفت: این مینیاتورها تصاویر نقاشی هایی با ابعاد یک متر در یک متر است. ولی اگر شما به آتلیه استاد فرشچیان در نیوجرسی (آمریکا) سری بزنید، برای دیدن ریزه کاری های تابلوی اصلی به شما ذره بین می دهند تا جزئیات را با دقت ببینید (و بیشتر حیرت کنید.) یادتان باشد؛ وقتی ایرانی ها این گونه دقیق و در کار خود ریزبین هستند، هرگز بدون استدلال، ادعا نکنید که محاسباتشان غلط است.

انتهای پیام