منصوره میرمعرّب در گفت‌وگویی با خبرنگار ایسنا، با بیان اینکه مراحل تحقیق و ساخت این فیلم سه سال طول کشیده است، توضیح داد: همزمان با مراحل تحقیق، ساخت فیلم را هم انجام می‌دادم و از آنجا که افراد مختلفی بودند که در شهرهای مختلف پراکنده بودند، پیدا کردن آنها خیلی سخت بود. برای این فیلم به یک آقا و یک خانم که لکنت داشته باشند نیاز داشتم اما در این کار خانم‌ها به سختی رضایت می‌دادند که تصویرشان نشان داده شود، به همین دلیل دو سال طول کشید تا فرد مناسب را پیدا کنم که این فرد هم لکنت بسیار شدیدی داشت.

او ادامه داد: چهار، پنج شخصیت در این فیلم هستند که هر کدام مشکلات خاص خود را دارند و من می‌خواستم حتماً یک آقا و یک خانم در فیلم باشند و محوریت فیلم را پیش ببرند که مشکلات خاص زنان و مردانی که لکنت دارند نشان داده شود. هماهنگی با این آدم‌ها هم خیلی سخت بود اما «انجمن لکنت ایران» همکاری خیلی خوبی داشتند.

میرمعرب درباره‌ی محتوای این فیلم مستند نیز اظهار کرد: زندگی این افراد و تمام مشکلاتی که با آن برخورد دارند مثل ازدواج، رفتن به سربازی، پیدا کردن کار و برخورد با آدم‌ها که مشکلات بسیاری برایشان دارد در این فیلم مطرح می‌شود و به این پرداخته‌ام که فردی که دچار لکنت است، چطور باید در اجتماع زندگی کند. این افراد مشکلات بسیار بزرگی دارند که از نظر مردم خیلی عادی است در حالی که لکنت بسیار پیچیده است و درمان آن خیلی سخت و زمان‌بر است و گاه این افراد باید تا هشت سال  گفتار درمانی کنند.

این کارگردان با بیان اینکه لکنت چهار نوع اصلی دارد و در این فیلم نمونه این افراد حضور دارند و در کنار آنها دو تن از بهترین گفتاردرمانگران هم هستند که از نظر علمی هم توضیحات کاملی داده شود، افزود: این مشکل ابعاد روانی و روحی هم برای افراد دارد؛ مثلاً وقتی شروع به حرف زدن می‌کنند اطرافیان حرف آنان را کامل می‌کنند و اجازه حرف زدن به آنها نمی‌دهند یا حتی گاهی آنها را با افراد کر و لال اشتباه می‌گیرند و از این نظر خیلی برایشان مهم است که مردم درباره‌ی آنها بیشتر بدانند و برخورد درستی داشته باشند.

این مستندساز درباره‌ی پیدا کردن این سوژه توضیح داد: پسر کوچک یکی از دوستانم لکنت دارد و با این قضیه درگیر بوده است. او انجمن لکنت ایران را به من معرفی کرد و گفت این افراد روزهای جمعه در یک پارک دور هم جمع می‌شوند و با هم گفت‌وگو می‌کنند. این موضوع برای من خیلی جالب بود به این پارک رفتم و دیدم در این روز این افراد حتی از شهرستان‌های دیگر می‌آیند و دور هم جمع می‌شوند و باهم ارتباط برقرار می‌کنند و این آشنایی مقدمه‌ی ساخت فیلم «لکنت» شد.

منصوره میرمعرب که پژوهش این اثر را نیز خودش انجام داده است، درباره‌ی فیلم‌های دیگری که درباره‌ی این موضوع ساخته شده‌اند نیز گفت: در ایران اولین بار است که فیلمی با این موضوع ساخته ‌می‌شود و طبق تحقیقات من در کشورهای دیگر هم تا به حال چنین فیلمی ساخته نشده و اگر شده برنامه‌های آموزشی بوده اما مستندی که به زندگی و مشکلات این افراد بپردازد ساخته نشده است؛ به همین دلیل خیلی دوست داشتم روی این سوژه کار کنم.

این مستند ساز درباره‌ی وجود سرمایه‌گذار یا حامی مالی برای این کار نیز اظهار کرد: تمام هزینه‌های کار را خودم صرف کردم چون اگر می‌خواستم منتظر باشم از جایی بودجه بدهند، سوژه و این آدم‌ها را از دست می‌دادم، به همین دلیل ناچار شدم خودم با سختی و به تنهایی این کار را انجام بدهم و حتی دستیار هم نداشتم. بد نیست در جشنواره‌ها بخش جداگانه‌ای هم برای مستندهایی که تک‌نفره ساخته می‌شوند در نظر گرفته شود چون این شیوه‌ی کار سختی‌های زیادی دارد و با کار گروهی متفاوت است و در کیفیت کار نهایی هم اثر می‌گذارد. دوست دارم این کار را به جایی ارائه بدهم که حداقل بازگشت سرمایه داشته باشد، چون با این وضع نمی‌توانم کار بعدی‌ام شروع کنم.

میرمعرب با بیان اینکه اولین نمایش فیلم برای عموم در جشنواره‌ی سلامت اتفاق می‌افتد، درباره‌ی حضور در این رویداد گفت: جامعه‌ی ما اطلاعات خیلی کمی درباره‌ی لکنت دارد و اتفاق خوبی است که فیلم در این جشنواره که به موضوع آن هم مرتبط است دیده شود و از حضور فیلم در این جشنواره خوشحال هستم و دیده شدن فیلم هم برای من، انجمن لکنت و تمام کسانی که لکنت دارند مهم است. از بیماری‌های دیگر فیلم‌های زیادی ساخته شده اما درباره‌ی لکنت اولین بار است که فیلمی ساخته شده و اطلاع‌رسانی در این باره خیلی مهم است.

مستند نیمه بلند «لکنت» فردا در دومین روز از اولین جشنواره‌ی فیلم سلامت، ساعت 17/45 در پردیس سینمایی چارسو نمایش داده می‌شود. این فیلم همراه با 38 مستند دیگر برای رقابت در این رویداد فرهنگی انتخاب شده است.

انتهای پیام