به گزارش ایسنا؛ این سردر، آغاز راهی است که گویای تلاش  و همت و نعمت است از 50 سال پیش که نخستین نهال سیب از لبنان به این منطقه آورده و در سرزمین هزار چشمه کاشته شد و نامش را گذاشتند "هل اپل".

هلاکو کاشفی 83 سال دارد بلند قد، با دلی جوان، خوش اخلاق، با یک کلاه کابویی بر سر و عینک دودی بر چشم. زیر و بم باغ را حفظ است و ریشه باغداری را در دل پرورده است تا به امروز که در 100 هکتار تلاشش با عشق قدم می زند و 70 هزاردرخت را تیمارداری می کند: «این سیب گلاب است، این یکی سیب سمیرم و آن یکی سیب هلاکو یا هل اپل. آن طرفی‌ها هم سیب لبنانی است».

او که یک سال در آلمان در رشته پزشکی تحصیل کرده است در این رشته دوام نمی آورد و به آمریکا می رود و در رشته متالوژی تا مقطع فوق لیسانس ادامه می دهد اما حال و هوای باغداری موجب یک دوربرگردان به کشور می شود: «علاقه به این حرفه، خانواده و امکاناتی که در ایران داشتم باعث شد به کشورم بازگردم و علاقه زیادم به کشاورزی و باغداری باعث شد تا این باغ را گسترش دهم، پدرم کشاورز و رییس کارخانه نختاب اصفهان بود و سال 1328 شهردار اصفهان شد. »

چند سیب از درختان می‌چیند و تعارف می‌کند: «حدود 50 سال پیش برای اولین بار پدرم نهال سیب را از لبنان به این منطقه آورد و کاشت، نهال سیب برای مرغوب‌تر و با کیفیت‌تر شدن نیاز به ارتفاع دارد. این دشت در چنین ارتفاعی هیچ کجای ایران پیدا نمی‌شود و این موضوع باعث شده تا سیب سمیرم با کیفیت‌تر و خوشمزه‌تر از دیگر سیب‌ها باشد.».

مطمئن که می‌شود همه، سیب‌هایشان را خورده‌اند، می‌گوید: «"هل اپل" را خودم نامگذاری کردم و زمانی که سیب در بازار نیست به بار می‌نشیند و محصول می‌دهد. این نام را از اسم خودم (هلاکو) گرفته‌ام .»

او که چندین بار کشاورز و باغدار نمونه استانی و کشوری شده است از نابود شدن سیستم آبیاری سنتی گلایه می‌کند: « قبلا آبیاری به صورت سنتی و با قنات انجام می‌شد، اما متاسفانه به دلیل مدیریت ناصحیح و اعطای مجوز حفر چاه در کنار قنات، قنات‌ها یکی پس از دیگری خشک و نابود شد. در حال حاضر آب کم است، هر چه بتوانیم بیشتر آب دست و پا کنیم، باغ را می‌توانیم در مدت بیشتری سرپا نگهداریم. ببینید وضعیت آب چطور است که سمیرم نیز با مشکل مواجه شده است!»

پشت درختان سبز سیب، قرمزی آلبالوها که چهره پنهان کرده اند خنده به لب ها می آورد، درختانی که تا دو هفته دیگر اگر برداشت نشوند ثمره خود را از دست می دهند: « درختان آلبالو به آب کمتری نیاز دارند برخلاف سیب که آب بسیاری می‌خواهد. برای همین این دو درخت را در کنار هم می‌کاریم تا زمانی که برداشت آلبالو انجام شد و آب کمتری نیاز داشت به درختان سیب آب بیشتری برسد.»

نگاهش از شاخه اضافه درخت شلیل که پشت شاخه های اصلی پنهان شده غافل نمی ماند و به سر کارگر نشانی شاخه را می دهد: « در این باغ حدود 28 نوع میوه کشت می‌شود، در حالی که تمام منطقه تک محصولی است و تنها سیب می کارند. با ریسک و هزینه شخصی، میوه‌های مختلف را به این باغ آوردم و در اینجا کشت کردم که خدا را شکر جواب داد. در حال حاضر چند نوع آلو، شلیل، هلو، چند نوع سیب، آلبالو و به کشت می‌شود و ثابت کردم که می‌توان میوه‌های دیگری نیز کاشت.»

 باغ پردیس تقریبا حدود 20 سال است که هر ساله دو تا 2.5 هزار تن محصول می‌دهد. «قبل از تحریم‌ها میوه‌هایمان را به کشورهای اروپایی صادر می‌کردیم و قبل از تخریب سفارت عربستان به کشورهای عربی، اما اکنون بخشی از میوه‌ها به کشورهای ارمنستان، هندوستان، تاجیکستان، روسیه و ترکمنستان صادر می‌شود.»

نمی توان برای باغ پایانی دید هر چند هلاکوخان کاشفی، از چندین ساعت قدم زدن در باغ خسته نمی شود، اما دل نگرانی هایش از نحوه آبرسانی به فرزندانش اجازه نمی دهد بیشتر از این بماند باید رفت و تدبیری اندیشید.

انتهای پیام