به گزارش ایسنا، این انتهای مسیر نیست، هنوز پنج کیلومتر تا "وش" شهرستان نطنز باقی مانده است، پنج کیلومتری که سال‌های سال تنها راه ارتباطی مردم روستا با بیرون است. روستای "وش" در آغوش دو قله سفید کوه و جبار جای گرفته است.

دست درازی‌های اخیر مردم به طبیعت به بهانه‌های مختلف و به زنجیر کشیدن طبیعت وحشی و کوه‌های بی زبانی که ناخواسته در مسیر جاده و شهر قرار گرفتند به قدری خاطر همه را افسرده کرده است که دیدن طبیعتی که مخفیانه در دل کوه‌ها زنده و هنوز قادر به نفس کشیدن است همه را به وجد می آورد.

نام روستا با توجه به سابقه زبان‌های کهن پهلوی در منطقه از واژگان اصیل فارسی است. "وش" به معنی خوب و خوش است، نامی که هنوز با زیبایی روستا عجین است.  اگرچه "وش" به پنبه پاک الیاف نشده نیز تعبیر می شود اما از سابقه کشت آن در روستا اطلاعی در دست نیست.

روستا در روزگار دور درخت زاری از درخت‌های سر به فلک کشیده در دل دره بوده است که بعدها به دلیل وجود آب به محل سکونت تبدیل شده است. امروز زمین‌های کشاورزی کوچک و پلکانی، آن را از شکل درختزار خارج کرده اما هر جا که زمین کشاورزی نیست، درخت‌های کبوده تا آسمان قد کشیده‌اند. عمده کشاورزی روستا همان محصولات باغی نطنز شامل درخت‌های میوه همچون بادام و...   کشت های مورد نیاز دامپروری مانند شبدر است.

گل‌های ریز و درشت کوهی بر کوهپایه‌ها نقش و نگار زده است؛ رنگ زرد و نارنجی گل‌های شقایق و کوهی وحشی بر سایر رنگ‌ها غالب است. شقایق‌های نارنجی، بنفش و قرمز نخستین سلام طبیعت است که چشم مهمانان کوهپایه‌ها را نوازش می‌کنند.

خشکسالی اما از مسیر پر پیچ و خم و دشوار به "وش" رسیده است و به گفته ساکنان بومی بر حال و هوا و سرسبزی به ویژه مسیر کوهپایه‌ها اثر گذاشته است. بهشت روستا محزون و زخم خورده از خشکسالی های پیاپی است، چه بسا اگر بارش ها مناسب بود زیبایی‌ "وش" صد چندان می‌شد.

روستا جمعیت زیادی ندارد، دو سه نفر از اهالی نسبتا مسن و دو سه جوان موتور سوار؛ به نظر در حدود 10 تا 15 خانواده بیشتر ساکن روستا نیستند، که البته نه در زمین های زراعی و نه در کوچه های خاکی روستا می توان آنها را دید.

بافت خانه های روستا مشابه نطنز است؛ کوچه‌های نسبتا تنگ با خانه‌هایی که برخی اخیرا آجری شده و یا کاه گلی که اگرچه بام هایشان از بیرون با مصالح جدید پوشانده شده اما از درون تیرها هنوز چوبی و پنجره‌های مشبک بسیار زیبایی دارد.

قبرستان روستا، متعلق به زرتشتی‌های قدیم و سنگ بسیاری از مزارها هنوز سالم است. نشانه قبرهای بی نام و نشان، سنگ مخروطی نوک تیز و علامت دایره به شکل حلقه برای متوفی مرد و علامت شانه برای متوفی زن روی سنگ های قبر دیده می شود.

معجزه اما در "وش" هم اتفاق فتاده است و کعبه کوچک و بزرگ با گنبدهای هشت ضلعی سبک دوره مغول و ایلخانی دو امامزاده در مسیر روستای وش هستند، استراحتگاه میانه راه به حرمت وجود این دو زیارتگاه ساخته شده است و بومی ها از اهمیت و معجزات این دو امامزاده سخن می گویند.

برای "وش" این زمرد سبز شهرستان نطنز باید آرزو کرد تا مسیرش همیشه دشوار بماند تا جایی که درختانش را تیغ کمتر گردشگر نافهمی لمس کند و به دامان کوهستانش رد پای هیچ معدن داری نباشد.

گزارش از: آیدا رضوانی؛ خبرنگار ایسنا منطقه اصفهان در نطنز

عکس تزئینی است.

انتهای پیام