الهام شعبانی که این روزها دو نمایش «یادم تو را فراموش» به کارگردانی ژاله صامتی و «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» به کارگردانی اصغر خلیلی با طراحی لباس او بر صحنه است، در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: برای طراحی لباس نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» سختی زیادی داشتیم چون متأسفانه در یک اثر تاریخی همه چیز کاملا مشخص و براساس یک واقعیت وجود داشته است که باید تمام طراحی‌ها بر آن اساس انجام شود.

او اضافه کرد: بنابراین لباس این دوره هم کاملا شناخته شده است و ما باید بر طبق آن زمان طراحی را انجام می‌دادیم، اما متأسفانه آرشیو لباس تئاتر وضعیت اسفناکی دارد و برای این نمایش که بیش از 70 بازیگر دارد خیلی سخت است که بتوان لباس‌ها را با تمام جزئیات لازم فراهم کرد. همین موضوع باعث شد برای تهیه لباس به آرشیو لباس شهرک سینمایی غزالی مراجعه کنم که برخی لباس‌ها از آنجا تهیه شود. هر چند لباس‌های آن مجموعه هم علاوه بر اینکه کافی نبودند، یا دچار پارگی بودند یا سایزشان متناسب نبود.

شعبانی با تأکید بر اینکه با وجود این شرایط آرشیو لباس شهرک غزالی از آرشیو لباس تئاتر شرایط بسیار بهتری دارد، گفت: این خیلی بد است که ما یک خیاط‌خانه یا آرشیو لباس درست نداریم و من حتی برای تهیه لباس‌های نمایش «یادم تو را فراموش»  از آرشیو شخصی خود بخشی از لباس‌ها را تأمین کردم. البته برای نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» هم خوشبختانه منع مالی وجود نداشت، اما این سوال وجود دارد که چرا کارگاه خیاطی و آرشیوی که می‌تواند چرخه‌ اقتصادی در تئاتر ایجاد کند به این حال و روز باید بیفتد تا ما برای کامل کردن یک لباس مجبور باشیم سراغ خیاط‌های شخصی یا آرشیو شهرک سینمایی برای اجاره لباس برویم و هزینه‌های چند برابر بپردازیم.

این طراح لباس و بازیگر که این روزها مشغول تمرین برای بازی در نمایش «رویاهای دم صبح» به کارگردانی لیلی عاج است، ادامه داد: من از آقایان شفیعی و مرادخانی خواهش می‌کنم که جلسه‌ای با انجمن طراحان لباس و صحنه انجام دهند تا آرشیو این مجموعه‌ها کامل شود که البته در نهایت سود آن به نام خود اداره کل هنرهای نمایشی خواهد بود.

وی همچنین با اشاره به هزینه‌های بالایی که برای تأمین برخی لباس‌ها بویژه در دوره‌های تاریخی باید پرداخت شود، مثل کلاه شاپو که از 40 هزار تومان تا 180 هزار تومان در بازار قیمت دارند، افزود: زمانی تئاترشهر و نیز تالار فردوسی کارگاه خیاطی داشتند و هر زمان که در طول اجرای یک نمایش مشکلی برای لباس‌ها بوجود می‌آمد سریع امکان برطرف کردن آن وجود داشت اما الان گروه‌ها مجبورند اتو و وسایل دوخت و دوز همراه خود داشته باشند تا اگر احیانا گوشه‌ای از لباس کسی پاره شد، سریع آن را رفع و رجوع کنند و این جدا از حمل و نقل، هزینه‌های جدایی هم برای گروه‌ها به همراه دارد.

شعبانی در پایان خاطر نشان کرد: با این اوضاع مسئولان عاجزانه می‌خواهم فکری برای کارگاه دکور و خیاطی اداره کل هنرهای نمایشی بکنند چون این هم قسمتی از هنر ماست که می‌تواند مانند دیگر کشورها به درستی حفظ شود و قابل استفاده باشد.

انتهای پیام