به گزارش ایسنا، مجید عباسی فراهانی - هنرمند و کیوریتور این دوره از دوسالانه - در نشست رسانه‌ای این رویداد هنری، اظهار کرد: در این دوره آثاری در ژانر هنر معاصر به‌نمایش گذاشته می‌شود. یکی از ضعف‌های هنر ما این است که روی هنر بومی، مدیریت درستی نشده و ما در برنامه خود فکر کردیم به این سمت برویم که هنر کشور را در سطح بین‌المللی معرفی کنیم.
او ادامه داد: دوره نخست دوسالانه هنر معاصر ۵ / ۱ سال پیش با حضور ۵۵ هنرمند از ۲۳ کشور برگزار شد. دوره‌ی دوم به لحاظ کیفیت آثار و تعداد هنرمندان حاضر تفاوت‌هایی با دوره‌های قبل دارد. در این دوره ۸۰ تا ۹۰ هنرمند داخلی همراه ۳۵ هنرمند خارجی در دوسالانه هنر معاصر حضور دارند.
عباسی فراهانی به تفاوت‌های دوره اول و دوم اشاره کرد و گفت: اولین دوره را با سه کیوریتور خارجی برگزار کردیم. در دوره دوم به جای کمک گرفتن از کیوریتورهای دیگر، کار را با گالری‌ها و موسسات به اشتراک گذاشتیم. آن‌ها هنرمندان را به ما معرفی کردند و ما از بین آن‌ها تعدادی را انتخاب کردیم.
او درباره‌ی دلیل انتخاب عنوان «صلح روی کاغذ» برای این دوره از دوسالانه، اظهار کرد: در این عنوان فقط به دنیایی خوش و شیرین فکر نکردیم، بلکه تأثیر اتفاقات را نیز کنار هم گذاشتیم تا مخاطب با دو وجه متفاوت از این عنوان روبه‌رو شود. ایده و کانسپت اصلی بود که می‌توانست موثر باشد. همین حضور افراد در کنار یکدیگر می‌تواند مفهوم صلح را در خود داشته باشد. هر هنرمند و آرتیست دنیای شخصی خودش را دارد و در این دوره نقش کسی که آثار را انتخاب و چیدمان می‌کرد خیلی مهم است.
او ادامه داد: معمولا وقتی قرار است چیزی را عنوان کنیم، آن را مکتوب می‌کنیم. در این دوره، آثار تجسمی تولیدشده را به متریال کاغذ مرتبط کردیم. دلیل دوم هم همکاری‌ای بود که قرار بود با موزه‌ای در استانبول (ترکیه) داشته باشیم و فکر کردیم حمل کاغذ سبک‌تر و راحت‌تر خواهد بود. این همکاری به‌خاطر اتفاقات ترکیه لغو شد.
فراهانی همچنین گفت: بخش پرفورمنس و ویدئو را از بخش دیگر نمایشگاه تفکیک کردیم. با این حال، این بخش‌ها با یکدیگر هماهنگ هستند.
این هنرمند به بلندمدت بودن برنامه این رویداد اشاره و اظهار کرد: معمولا کارهای این‌چنینی به‌دلیل نبودن یک برنامه درازمدت به سرانجام نمی‌رسند، اما ما به‌عنوان یک نقشه ۴۰ ساله به این برنامه نگاه و کرده‌ایم با استانداردهای بین‌المللی جلو برویم و لزوما هر هنرمند خارجی را نیز وارد نمایشگاه نکنیم. فوکوس ما روی هنرمندان ایرانی و معرفی مجموعه در سطح بین‌المللی است.
او همچنین تأکید کرد: این دوسالانه هیچ اسپانسر و حامی مالی ندارد و کاملا با هزینه شخصی برگزار می‌شود. البته با موسساتی مانند موزه هنرهای معاصر آبادان و فرهنگسرای نیاوران همکاری کرده‌ایم.
نمایشگاه‌گردان دوسالانه هنر معاصر ادامه داد: وقتی به کار با ارگان‌های دیگر وارد می‌شویم، برنامه‌ریزی از دست برگزارکننده خارج می‌شود و باید به هر سازی که می‌زنند رقصید. ما برنامه‌ای را در پیش گرفتیم که حاصلش را سال‌ها بعد ببینیم.
او افزود: در این دوره از دوسالانه، گالری‌هایی مانند جرجانی، طراحان آزاد، اثر آتبین، جم شیراز، آپادانای اصفهان، یک گالری از آلمان، یک گالری از فرانسه و دو گالری از دبی با ما همکاری کرده‌اند.
در بخش دیگری از این نشست، امین شاهد - هنرمند و منتقد هنری - درباره‌ی تم نمایشگاه اظهار کرد: در این نمایشگاه صلح به معنای تقابل با جنگ نیست، بلکه در معناهای دیگر آن نیز مورد توجه قرار گرفته است. اگر قرار بود فقط تقابل با جنگ باشد، کلیشه‌ای و کلی می‌شد. دعوت‌نامه‌هایی برای گالری‌ها فرستاده شد که متأسفانه بیشتر از سه گالری از شهرستان‌ها، گالری دیگری در این دوره همراه ما نیست. ۱۵ گالری در این پروژه با ما همکاری می‌کنند، سه گالری خارجی، سه گالری از شهرستان‌ها و بقیه از تهران.
او افزود: حدود ۲۰۰ کار در قالب نقاشی، ویدئو، اینستالیشن و عکس برای نمایش آماده شده است.
هامد جابرها - مسوول پکیج گرافیک دوسالانه – نیز گفت: آنچه در تهران در قالب دوسالانه‌ها و رویدادهای هنری اتفاق می‌افتد، دولتی است. دوسالانه هنر معاصر جزو معدود رویدادهای هنری غیردولتی است. این نکته مهمی است که در آینده بیشتر می‌توان درباره آن صحبت کرد.
او درباره پوستر نمایشگاه نیز توضیح داد: روی این پوستر تصویر یک موشک کاغذی است که به نوعی مفهوم شوخی با صلح را می‌رساند. این‌که چطور می‌توان با کاغذ صلح درست کرد.
جابرها افزود: کاتالوگ طراحی شده برای نمایشگاه همزمان با افتتاحیه ارائه می‌شود. ۳۰ شهریور همزمان با روز جهانی صلح نمایشگاه با همین ترکیب به موزه هنرهای معاصر آبادان می‌رود و کتاب نمایشگاه نیز رونمایی خواهد شد.
زروان روح‌بخشان - هنرمند و منتقد هنری - نیز در این نشست گفت: معمولا در بی‌ینال‌هایی که در دنیا برگزار می‌شود یک بخش فراخوان عمومی است و یک بخش را هم کیوریتورها گردآوری می‌کنند. در ایران برعکس است و یک هیات انتخاب یکسری کار را انتخاب می‌کنند. این‌که هیچ ایده‌ای وجود ندارد مسخره است؛ اما وقتی یک پروژه ایده و تم کلی دارد، کیوریتورها حول همان موضوع فعالیت می‌کنند.
او ادامه داد: یکی از نکات جالب این دوسالانه نحوه انتخاب آثار است. از هنرمندان خواسته نشد که برای دوسالانه اثر خلق کنند، بلکه از بین آثار هنرمندانی که به‌صورت ذاتی صلح جزو دغدغه‌های شخصی‌شان است کارهایی برای نمایشگاه انتخاب شد.
دومین دوره دوسالانه هنر معاصر اول مردادماه در فرهنگسرای نیاوران افتتاح می‌شود.
انتهای پیام