به گزارش ایسنا، فرهاد نظری، مدیرکل دفتر ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی با اعلام خبر «ثبت هفت محوطه باستان شناختی واقع در استان زنجان در فهرست آثار ملی» گفت: در ماه جاری ۳۰ اثر شامل خانه، محوطه باستان‌شناختی، امامزاده و ارگ در استان‌های اصفهان، خراسان شمالی، زنجان، و مرکزی در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفته‌اند که با در نظر گرفتن این آثار، تاکنون ۳۱ هزار و ۵۲۰ اثر تاریخی کشور در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

وی افزود: از ۳۰ اثر ثبت شده در ماه گذشته، هفت اثر شامل محوطه‌های باستان‌شناختی «مرغا تپه شرق»، «دیزالیچ»، «منجوق تپه»، «بند تپه»، «تپه جنگل قاباغی»، «ورک تپه» و «توکمه» متعلق به استان زنجان و مربوط به دوره‌های مس و سنگ، مفرغ و عصر آهن، عصر برنز، اشکانی و قرون میانه و متاخر اسلامی هستند.

او با تاکید بر اینکه این آثار از تاریخ ثبت، تحت حفاظت و نظارت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هستند و هر گونه دخل و تصرف یا اقدام عملیاتی که منجر به تخریب یا تغییر هویت آن شود جرم محسوب شده و مرتکبِ آن مشمول مجازات‌های قانونی خواهد شد، گفت: هر گونه مرمت و بازسازی در آثار به ثبت رسیده نیز با تأیید و نظارت این سازمان ممکن خواهد بود.

به گزارش روابط عمومی معاونت میراث فرهنگی، استان زنجان به عنوان یکی از مناطق تاریخی ایران، همزمان با سلطنت اردشیر بابکان و با نام (شهین) یعنی منسوب به شاه ایجاد شد. گفته می‌شود این نام در قرون و اعصار به «زنگان» و سپس به «زنجان» تبدیل شده است. فتح زنجان به وسیله اعراب در زمان خلافت عثمان صورت گرفت. در این دوره این شهر، شهری آباد و پرنعمت بوده است.

در قرن‌های چهارم و پنجم هجری قمری زنجان به علت داشتن چراگاه‌های وسیع مورد توجه قبیله‌های ترک قرار گرفت و قبیله‌های گوناگون ترک در زنجان و نواحی مختلف آن به ویژه «چمن سلطانیه» مستقر شدند. در حمله‌ی مغول به این شهر، آبادی‌های اطراف آسیب فراوانی دید. سپس ایلخانان مغول به این شهر توجه فراوان نشان دادند. سلطان محمد خدابنده از زمانی که مذهب تشییع را پذیرفت در توسعه این ناحیه کوشید و زمینه‌ی تبدیل آن به مرکز اسلامی و پایتخت ایران را فراهم کرد و پس از آن اندک زمانی به یکی از مراکز مهم سیاست و تجارت تبدیل شد.  

*عکس خبر تزئینی است.

انتهای پیام