به گزارش ایسنا، مهرداد کریمی‌ گفت: بحث احیاء بناهای تاریخی توسط بخش خصوصی در کشور ما با چند دهه تاخیر مطرح می‌شود، حال آنکه این روش در کشورهای دیگر حتی تا یک قرن سابقه داشته و در تمام دنیا به عنوان کارآمدترین روش برای حفاظت از بناهای تاریخی شناخته می‌شود.

این مدرس دانشگاه با بیان این‌که در بسیاری از کشورهای اروپایی حتی قصرها و کاخ‌های قدیمی به افراد برای زندگی شخصی و خانوادگی واگذار می‌شوند و به عبارتی با این روش، کاربری اصیل این بناها نیز با حفظ کلیت عمارت، حفظ می‌شوند، ادامه داد: هم اکنون در کشورهایی مانند فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، آلمان و بسیاری نقاط دیگر، نه تنها قسمت قابل توجهی از موزه‌ها، هتل‌ها و زیر ساخت‌های گردشگری در بناهای تاریخی جا داده شده‌اند، بلکه به وفور می‌توانید بر پایی مراکز دیگری از مراکز آموزشی گرفته تا آتش نشانی و شهرداری و دفاتر شرکت‌های بزرگ و کوچک را در این بناها ببینید.

این عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان اضافه کرد: این به آن معناست که در این کشورها بناهای تاریخی برای ادامه حیات خود وارد چرخه زندگی مردم شده‌اند و به بخشی از فضای زیست شهری تبدیل شده‌اند.

کریمی با اشاره به وضعیت بناهای تاریخی کشور نیز توضیح داد: بناهای تاریخی ایران، چه در داخل شهرها و چه در راه‌ها و بیرون فضای شهری مدت‌هاست که با تهدید حیات و تخریب دست به گریبان هستند و اگر ما بخواهیم بر اساس تفاوت مدیریت‌مان در این حوزه با کشورهای موفق در این زمینه داوری کنیم، دلیل این وضعیت بیرون گذاشتن بناهای تاریخی از دایره زندگی روزمره مردم است.

وی همچنین افزود: قفل کردن در بناهای تاریخی روی مردم و جدا کردن آنها از مسیر زندگی نه تنها لطف در حق میراث فرهنگی نیست، که حتی بر اساس تجربه ملی و بین المللی که پیش روی ما قرار دارد، اولین گام تخریب این بناها نیز است.

این مدرس دانشگاه تاکید کرد: تا بناهای تاریخی با تعریف کاربری‌های متناسب وارد مسیر زندگی مردم نشوند و به عنوان یک عنصر کاربردی در مناسبات اجتماعی ما تعریف نشوند، روند تخریب آنها ادامه خواهد داشت. به همین دلیل احیاء بناهای تاریخی بر اساس کاربری‌های جدید و توسط بخش خصوصی بزرگترین و کارآمدترین عملیاتی است که می‌تواند نجات بخش بناهای تاریخی کشور باشد.

انتهای پیام