این هنرمند عکاس و مستند ساز که امروز ۱۱ تیرماه همزمان با روز جهانی قدس عکاسی می‌کرد، در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا درباره‌ی دلایل حضورش نوشت: «۳۸ سال است که در راهپیمایی‌های مختلف، بویژه روز قدس فیلم و عکس می‌گیرم، همان‌طور که کیفیت چاپ بنرها و شعارهایی که در دست‌ مردم است روز به روز پیشرفت داشته است، من هم با دوربین سوپر هشت شروع کردم و الان رسیده‌ام به کیفیت 4k!

بعد از ۳۸ سال، خدا عالم است کی موقعیتی برایم فراهم شود تا تصاویر و طرح‌هایم را به سرانجام برسانم.

به هر حال فراهم شدن این موقعیت، رویایی شبیه به یک معجزه است و من تلاشم را می‌کنم تا قبل از آن  لحظه محتوم خودم هم جزو بینندگان نتیجه این همه حضور باشم، چون گرفتنی‌ها، بویژه گرفتنی‌هایی که هر لحظه غفلت کنیم از صحنه روزگار پاک می‌شوند، همیشه بیشتر از چیزهایی است که می‌توانیم نشان دهیم. من مطمئن هستم امروز هزاران هزار تصویر با ارزش از نگاه من و  همه دوربین بدستان نادیده و ناگرفته ماند!

من برای آن عکس‌ها و صحنه‌هایی دلم می‌سوزد که گرفته نشدند و دلم برای عکاسان و مستندسازانی بیشتر می‌سوزد که صبح تا شب می‌نشینند و از نبودن سوژه در اطراف‌شان گلایه می‌کنند و به دپرس‌های شدید هم می‌رسند!

البته امروز، مهم‌ترین دستاورد حسی من، پررنگ‌تر شدن امید برگشتن «کاظم اخوان» بود که از دوستان نزدیک و همکاران عکاس من‌ است.

کاظم ۳۴ سال پیش با سه نفر دیگر توسط فالانژیست‌ها در لبنان اسیر شد و امسال، بار دیگر و این بارجدی‌تر اعلام شد که آن‌ها زنده‌اند!

جالب این‌که همزمان با اکران فیلم «ایستاده در غبار» مهدویان، کارگردان خلاق و با استعداد فیلم و همکارانش که لحظات قبل از دستگیری احمد متوسلیان و کاظم و دو همراه دیگر را بازسازی کرده‌اند، حضوری فعال در خبررسانی این امید شیرین داشتند.

آرزوی دیدن دوباره کاظم اخوان ۳۴ سال است که در من همیشه تازه و زنده است، عکاسی که بدون تردید و به شهادت همه آن‌هایی که عکس‌هایش را دیده‌اند، یکی از نوابغ عکاسی جنگ در جهان است!»

انتهای پیام