این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آمار موسسه «کیدز رایتز» مبنی بر رتبه 84  ایران از میان 163 کشور  در زمینه رعایت حقوق کودکان گفت: الحمدلله که در این زمینه رتبه آخر را به‌دست نیاوردیم چون نه نویسندگان‌مان، نه سازمان‌های غیردولتی فعال در این زمینه و نه خانواده‌ها هیچ کدام در این زمینه اطلاعات کافی و قانع‌کننده‌ای ندارند.

او افزود: حقوق کودکان در جامعه به صورت مدون و شناخته‌شده مطرح نیست. اغلب ما تصور می‌کنیم حقوق کودکان یعنی اینکه آنان را نزنیم و یا آن‌ها را به کار وانداریم؛ در حالی که حقوق کودکان وسیع است. آیا تا به حال به کیفیت سوار و پیاده کردن کودکان به اتوبوس‌ها دقت کرده‌اید؟ گویی بیچاره‌ها اصلا انسان نیستند.

باباخانی با اشاره به صحنه‌هایی که در آن شاهد ضرب و شتم کودکان به وسیله  والدین‌شان بوده‌ است، گفت: وقتی در چنین بزنگاه‌هایی مداخله‌ای صورت می‌گیرد، بلافاصله پدر و مادر بچه‌ می‌گویند که «فرزند خودم است، مال خودم است، نانش را می‌دهم ...» یعنی در یک کلام دخالت هر فرد دیگری در چنین مواقعی فضولی تلقی می‌شود و هیچ  کس فکر نمی‌کند بچه‌ای که چنین رفتاری با او می‌شود، آینده‌ای درخشان‌تر از «خفاش شب» نمی‌تواند داشته باشد.

او با اشاره به فروکش کردن مقبولیت حزب اسلام‌گرایان ترکیه در یک دهه اخیر گفت:‌ این حزب قهر نکرد بلکه NGOهایی را تشکیل داد و در شهرهایی که حزب رقیب نتوانسته بود مشکلات آن‌ها را برطرف کند فعالیت‌های عام‌المنفعه را سامان داد. کارتن‌خواب‌ها را جمع‌آوری کرد، به وضعیت زنان بی‌سرپرست رسید و ... . این طوری شد که  گروه اسلام‌گرایان در ترکیه کم کم جای خود را باز کردند.

این نویسنده در ادامه بیان کرد: مشکل جامعه ما این است که تعداد نویسندگان کودک ما روز به روز کمتر و کمتر می‌شود. آن تعدادی هم که هستند اغلب نسبت به حقوق کودکان اشراف ندارند و آن را در حد خیلی محدود خلاصه می‌کنند. فعالیت سازمان‌های غیردولتی هم در جامعه ما  به شدت ضعیف است. ما ملتی هستیم که یاد نگرفته‌ایم چطور با هم همکاری داشته باشیم. ملتی هستیم که همه چیز را صفر و یک می‌بیند. ما هنوز نمی‌دانیم برای آینده باید چه انسان‌هایی را تربیت کنیم، حتی سازمان‌های غیردولتی که در زمینه حقوق کودکان در جامعه ما فعال اند دامنه فعالیت‌شان بسیار محدود است.

او افزود: آیا سراغ دارید سازمان غیردولتی را که در زمینه مسائل مربوط به کودکان فعال باشد و عمرش از 20 سال تجاوز کرده باشد؟ انجمن نویسندگان کودک و نوجوان به عنوان یکی از پرسابقه‌ترین این تشکل‌ها، امروز روز هم درگیر مسائلی است که فعالیتش را برای پرداختن به مسائل اساسی خود تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. بیش از 50 درصد خانواده‌های ما دچار مشکلات روحی و روانی هستند. برای رفع  مشکلات کودکان  باید سازمان‌های غیردولتی نیرومند دلسوز در جامعه در سطح وسیعی شکل بگیرد و مشکلات کودکان صرفا به مشکلات کودکان کار و خیابان خلاصه نشود ولی در عمل این‌طور نیست.

باباخانی با بیان این‌که «بیچاره ملتی که به قهرمان احتیاج دارد» تاکید کرد: در برهه‌ای از زمان انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، نویسندگان را به سراغ کودکان بهزیستی می‌برد که برای‌شان شعر بگویند و قصه بخوانند. به شخصه فکر می‌کنم این کار عین کلاه‌برداری بود. کما این که دعوت از کارشناسان روان‌شناسی به مدارس نوعی به بیراهه رفتن است. روان‌شناس خطاب به اولیای بچه‌ها می‌گوید: باید نور اتاق کودکان این‌طوری باشد، طی هفته این‌ مقدار ماهی بخورند؛ در حالی که نمی‌داند اولیای بچه‌ها فقط یک اتاق در اختیار دارند با چندین بچه که هم محل زندگی و هم محل پذیرایی آنان است.

انتهای پیام