ایلیا عابدینی، کارگردان این تئاتر در توضیح شکل‌گیری این اثر به ایسنا گفت: این نمایش که ابعادی روانشناسانه دارد، از یک‌سری سوال در مورد مفهوم مرگ و زنده بودن به وجود آمده است که در طول اجرا، باعث می‌شود تماشاچی خود را در معرض آن سوالات قرار دهد. داستان در مورد آدم‌های این روزها است که زنده هستند ولی زندگی نمی‌کنند.

او ادامه داد: این نمایش که ارجاعاتی به دو نمایشنامه «مرگ در می‌زند» وودی آلن و «هملت» شکسپیر دارد، با شخصیت نات در داستان «مرگ در می‌زند» آغاز می‌شود و در ادامه به شخصیت‌هایی از نمایشنامه «هملت» برمی‌خورد.

عابدینی افزود: داستان این نمایش که بر پایه‌ی حرکت و موسیقی اجرا می‌شود، از یک ایده‌ (که سوالات آدم‌های اطراف‌مان در زندگی است) به وجود آمد و در جلسات تمرین، متن با همکاری فرزاد هداوند خانی و آزیتا نوربخش به شکل نهایی خود رسید. بعد از آن در بحث شیوه‌ی اجرایی تصمیم گرفتیم بخش‌های دراماتیک داستان را حذف کنیم تا مخاطب بیش از آنکه درگیر داستان شود، بتواند با سوالاتی که شخصیت‌ها از خود می‌پرسند، همذات پنداری کند و سوالات آن‌ها را داستان را از خود بپرسد.

این کارگردان همچنین اظهار کرد: در این نمایش معتقد هستیم که مرگ (که شخصیت داستان «مرگ در می‌زند» است)، به نابودی روان (در مقابل مرگ جسم) اشاره دارد. این مرگ روح و روان آدم‌ها را از بین می‌برد درحالی که جسم به‌تنهایی زنده است. مرگ به سراغ شخصیت این داستان می‌رود و او با این سوال که اگر بمیرد چه اتفاقی می‌افتد، درگیر می‌شود. این همان سوالی است که دوست داریم تماشاچی بعد از دیدن این صحنه از خودش بپرسد.

او به اشاره به ایده‌ی اجرایی این اثر توضیح داد: اجرای نمایش با ریتم و موسیقی را از استادم بابک مهری، ایده گرفتم و ایده‌ی همذات پنداری تماشاچی با شخصیت‌های داستان، به طوری که با دیدن نمایش به خود فکر کند را از ریکاردو ونوچینی، کارگردان ایتالیایی تئاتر که آذرماه سال گذشته در جریان برگزاری پروژه‌ی بینافرهنگی تئاتر ایران و ایتالیا به تهران سفر کرده بود، آموختم.

عابدینی در پایان خاطرنشان کرد: از ابتدا این نمایشنامه را برای اجرا در خانه نمایش «دا» نوشته بودیم، به همین دلیل این نمایش دکور خاصی ندارد و از همان محیط خود آن‌جا برای فضاسازی نمایش استفاده کرده‌ایم. همچنین موسیقی کار نیز به صورت انتخاب قطعاتی بی‌کلام از یان تیرسن و هنرمندان دیگر است. این نمایش که به دلیل نداشتن فرمی روایی، رئال به حساب نمی‌آید،  اولین کار من در تئاتر به عنوان کارگردان است و پیش از این به عنوان بازیگر در این عرصه فعالیت داشته‌ام.

به گزارش ایسنا، نمایش «ظهور ناگهانی مرگ» به کارگردانی ایلیا عابدینی تا نیمه‌ی تیرماه در خانه نمایش «دا» به صحنه می‌رود. در این نمایش  نوید احمد زاده، فرزاد هداوند خانی، مریم مومن، مهراد صوفی، امیر رضا ملکی، مرتضی رشید بازی می‌کنند و دیگر عوامل آن عبارتند از: مشاور کارگردان: کسری شاهینی، دستیاران، کارگردان: داریوش عابدینی، نوید احمد زاده، بازیگردان: مرتضی مرادی، مدیر صحنه: مژگان رشید، طراح نور و موسیقی: رضا ایمانی، انتخاب موسیقی: ایلیا عابدینی، طراح لباس: فرزاد هداوند خانی، طراح پوستر: ناصر آریاپور،  تبلیغات: نغمه گروسی، تحلیل‌ روانشناسی: آزیتا نوربخش، لیلی تاوان.

در توضیح این اثر متنی به عنوان پیام نمایش آمده است:«یا به پایان زندگی فکر کرده‌ای؟ پایان زندگی جسمانی و یا به پایان زندگی روان! به اینکه برای بهتر شدن زندگی باید کار و تلاش بیشتری کنم!؟ آیا شده تا به حال از مرگ عزیزی زجر کشیده باشی؟ و آیا شده تا به حال در غم فقدان عشق یار سوخته باشی!؟ دچار نا امیدی و تنهایی شدهای؟ صبر کردهای؟ گریه کردهای؟ آیا تا به حال شاهد جنگ انسان‌ها با یکدیگر بودهای؟ آنها برای بقای بیشتر، برای آنکه خودشان بیشتر زنده بمانند به هم حمله کردهاند و با هم جنگیدند...  و آیا در نهایت با کشتن یکدیگر به مرگ غلبه کرده‌اند؟ وجود مرگ در زندگی برای شما چه معنایی دارد؟ همزمان با رویش، تولد، عشق، شادی، گورهایمان و زمان مرگمان مشخص است زمینی شدن‌هایمان جستجوی نور و روشنایی داشتن هدف و یا به سرعت کارکردن»

انتهای پیام