این بازیگر درگفت‌و‌گویی با خبرنگار تئاتر ایسنا، درباره اوضاع و احوال این روزهای تئاتر بیان کرد: در تئاتر ما مسائلی وجود دارد که هم خوشایند است و هم ناخوشایند، مثل سالن‌های خصوصی کوچک و بزرگی که به همت دوستان هنرمند ایجاد شده و تعدادشان بیش از سال‌های قبل است، اما از سویی ناراحت‌کننده هم هست چون بسیاری از آن‌ها با تعداد کمی تماشاگر ، نمایش روی صحنه می‌برند.

او گفت:‌ به نظر می‌رسد مشکلی که دراین باره وجود دارد این است که در این سال‌ها تماشاگر تربیت نکرده‌ایم و در کنار پرورش کارگردان، نمایشنامه نویس و بازیگر به مخاطب نپرداخته‌ایم. درحالی که پرورش مخاطب به برنامه‌ریزی فرهنگی و مدیریت کلان نیاز دارد، اما حتی گروه‌های تئاتری هم اهمیتی به این بخش نداده‌اند.

این بازیگر ادامه داد: واقعیت این است که در سال‌های اخیر سالن‌های تئاتر بیشتر شده‌اند، اما تعداد تماشاگران همان میزان قبل است و آن‌چنان افزایشی نداشته‌ایم. در این سال‌ها به لحاظ کمی و کیفی تماشاگر تربیت شده نداشتیم و شاهدیم که برخی دوستان در شرایطی که با بحران مخاطب در تماشاخانه‌ها روبرو هستیم، برای جذب مخاطب دست به هر کاری می‌زنند.

بهبودی افزود: در کنار این موضوع مسائل اقتصادی هم نگران کننده است. 20 سال قبل وقتی کار می‌کردیم چشم‌مان به وزارت ارشاد بود که پس از یک سال قسط‌‌های ما را پرداخت کند و الان هم که زمان برگشت سرمایه است باز هم همان بحران و تکاپوی عجیب و غریب را برای جذب تماشاجی و بازگشت سرمایه می‌بینیم.

وی در ادامه گفت: مسئله دیگری که این روزها در تئاتر ما بسیار مرسوم شده و به نظر می‌رسد دیگر قرار است همین‌طور باشد، کوتاه شدن زمان تمرین گروه‌ها برای اجراست، چون هم گروه و هم تهیه‌کننده به شدت علاقه‌مند هستند و در واقع انتظار دارند که کار درمدت 20 یا نهایتا 40 روز آماده اجرا شود و در این‌باره حتی از اصطلاح «کار را سریع ببندیم» استفاده می‌کنند که خیلی بد است.

او با بیان اینکه این وضعیت یک فاجعه برای تئاتر است، اضافه کرد: شاید برای تولید یک تله فیلم و سریال معمولی یا به اصطلاح فیلم‌های شانه تخم مرغی سریع کار کردن و بستن آن ایرادی نداشته باشد، اما در تئاتر خبر خوبی نیست. من از سال گذشته تعداد زیادی تماس برای این چنین  کارهایی که برای 20 روز بعد می‌خواستند نمایش را اجرا کنند داشتم و البته هیچ‌گاه هم قبول نکردم اما به نظر می‌رسد دیگر شرایط همین است و گذشت آن زمانی که ماه‌ها برای یک نمایش تمرین می‌کردیم.

بهبودی با اشاره به اینکه متاسفانه اتفاقات ناخوشایند خیلی زود در تئاتر ما به رویه تبدیل می‌شوند، ادامه داد: موضوعی که برخی دوستان متوجه آن نیستند این است که یک نقش باید کم‌کم در وجود یک بازیگر ‌ته‌نشین شود. آیا اگر اصغر فرهادی تمرین کافی برای کارهایش نداشت چنین شگفتی‌های بازیگری را در آثارش می‌دیدیم؟ اگر این طور نبود باز هم بازیگران ایرانی و خارجی مشتاق همکاری با او بودند؟

او همچنین به مسئله‌ای دیگر اشاره و اظهار کرد، سال‌هاست در تئاترها اثر بزرگی روی صحنه نرفته است با وجود اینکه این قدر هم تئاتری‌ها فعال هستند، اما متاسفانه اثر کلاسیک در خور توجهی ندیده‌ایم. سال‌ها است که خبری از آثار شکسپیر، اونیل یا سوفکل درتئاتر ما نیست و این نشان می‌دهد که نه کارگردان‌های توانایی داریم و نه باریگران توانمند که ازعهده‌ ایفای نقش‌های پیچیده برآیند و نه این که اصلا خواستی برای این قضیه وجود دارد.

رضا بهبودی افزود: البته شرایط فعلی گویای این است که تماشاگر امروزی ما هم حوصله دیدن آثار کمی جدی‌تر وطولانی‌تر را ندارد و بیشتر تمایل به اجرای نمایش‌هایی دارد که از دیدن آن‌ها بخندیم. در حالی که 19 سال قبل وقتی نمایش «بندار بیدخش» بهرام بیضایی اجرا شد، بلیت خارج از ظرفیت آن را گرفتم و روی زمین نمایش را با بازی پورحسینی و هاشمی تماشا کردم و شگفت ‌زده بودم، اما الان هیچ خبری  از اجرای چنین متونی، چه ایرانی و چه خارجی و کلاسیک که آبروی تاریخ تئاتر هستند. نیست؛ به همین دلیل فکر می‌کنم حال این روزهای تئاتر خیلی خوب نیست.

انتهای پیام