• چهارشنبه / ۱۹ خرداد ۱۳۹۵ / ۰۱:۳۶
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 95031711139

پاسخی به مخالفان کارگاه‌های نویسندگی

پاسخی به مخالفان کارگاه‌های نویسندگی

فیروز زنوزی‌ جلالی با اشاره به ایرادهایی که مخالفان کارگاه‌های داستان‌نویسی مطرح می‌کنند، می‌گوید: هنرآموز در ابتدای کار چه خلاقیتی دارد که  مدرس خلاقیتش را از او بگیرد؟

این نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات و کتاب ایسنا، درباره اعتقاد برخی مبنی بر تاثیر منفی کارگاه‌های داستان‌نویسی بر خلاقیت هنرآموزان اظهار کرد: کسی که الفبای ابتدایی کار را بلد نیست، اصلا با خلاقیت چه کار دارد؟

او در ادامه متذکر شد: خلاقیت مربوط  به کسی است که شش دانگ اصول داستان‌نویسی را می‌شناسد، کار کرده، تجربه دارد و ورزیده شده است. این فرد در مرحله بعد وارد عرصه نویسندگی می‌شود و با خلاقیت کارستانی به وجود می‌آورد. کسی که کار را بلد نیست چه خلاقیتی برای بروز دارد؟

زنوزی جلالی درباره تدریس ادبیات خلاقه در دانشگاه‌ها بیان کرد:  تدریس ادبیات خلاقه چنان‌چه در سایر کشورها ممکن بوده و همچنان هست، در ایران هم ممکن خواهد بود؛ اما تاسیس این رشته در دانشگاه به برنامه‌ریزی دقیق نیاز دارد.

این مدرس داستان‌نویسی همچنین افزود: با برنامه‌ریزی پیشین و مشاوره با کسانی که در این عرصه کار کرده‌اند می‌توان این تاسیس را انجام داد؛ درواقع نشدنی وجود ندارد. تدریس ادبیات خلاقه در دانشگاه به کسانی که به نوشتن اهمیت می‌دهند راه‌کارهای تازه یاد می‌دهد.

او با اشاره به مجادله‌ بر سر کارگاه‌های آموزش داستان و شعر گفت: سالیان زیادی است که بر سر موضوعِ وجود یا نبود کارگاه‌های داستان و شعر بحث می‌شود. اما در ابتدا باید بدانیم چه توقعی از کارگاه و کلاس داستان‌نویسی داریم.

زنوزی جلالی با اشاره به اهمیت جامعه هدف این کارگاه‌ها اظهار کرد: کارگاه‌های داستان‌نویسی برای کسی که اصول نوشتن را بلد نیست و دستی به قلم ندارد، اما می‌خواهد از ابتدا شروع کند، بسیار مفید است؛ زیرا مدرس این افراد را راهنمایی می‌کند که چگونه سوژه‌یابی کنند، چگونه فضا را ترسیم کنند و در کل چگونه بنویسند.

او درباره خودآموزی داستان‌نویسی نیز متذکر شد: برخی معتقدند باید خود هنرآموز نوشتن یاد بگیرد و راه را پیدا کند. البته می‌دانیم که بسیار از نویسندگان مطرح در ابتدای راه کلاس داستان‌نویسی نداشتند و نویسندگان مطرحی شدند، اما کارگاه‌ها و کلاس‌های داستان‌نویسی راه را آسان می‌کنند.

زنوزی جلالی در ادامه با بیان نمونه شرح داد: می‌توان داستان‌نویسی را به یاد گرفتن رانندگی مانند کرد. تصور کنید هر کسی می‌تواند سوار ماشین شخصی بشود و به مرور  راندن را یاد بگیرد. از دیگر سو می‌تواند در آموزشگاه رانندگی، کنار استاد آموزش ببیند. تفاوت یاد گرفتن داستان‌نویسی توسط خود فرد و یاد گرفتن داستان‌نویسی در کارگاه‌ها و کلاس‌ها به همین صورت است.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha