یک جراح و متخصص زنان با بیان اینکه نشستن طولانی در صندلی‌های هواپیما در پروازهای طولانی و عدم تحرک، ممکن است باعث بروز لخته داخل سیاهرگ‌ها در ناحیه‌ ساق پا شود و عوارض ناگواری بوجود آورد، گفت: هرچقدر طول پرواز بیشتر و نیز سنگینی مادر زیادتر باشد، زمان پایین‌تری را برای پرواز باید در نظر گرفت.

دکتر الهام السادات هاشمیان نایینی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه از گذشته‌ دور مسافرت مادر باردار یکی از دغدغه‌های مادر، اطرافیانش و دست‌اندرکاران مسافرت‌های هوایی بوده است، گفت: بارداری خود برای بدن مادر تغییرات قابل ملاحظه‌ای به وجود می‌آورد.

وی افزود: مهمترین این تغییرات شامل افزایش مایع بین بافتی، افزایش حجم رحم و وزن آن، افزایش و سنگینی پستان‌ها، وزن جنین و حجم مایع آمنیوتیک و افزایش حالت انعقادپذیری است.

هاشمیان نایینی در خصوص تعیین زمان بارداری جهت صدور اجازه پرواز گفت: سنگینی ناشی از بارداری و طول پرواز دو فاکتور مهم در زمان بررسی صدور پرواز است. نشستن طولانی در صندلی‌های هواپیما در پروازهای درازمدت و عدم تحرک، خود ممکن است باعث بروز لخته‌های داخل سیاهرگ‌ها در ناحیه‌ ساق پا شود و عوارض ناگواری بوجود آورد. لذا هر چقدر طول پرواز بیشتر و نیز سنگینی مادر زیادتر باشد، زمان پایین‌تر بارداری را برای پرواز باید در نظر گرفت.

این جراح و متخصص زنان گفت: جهت جلوگیری از بروز لخته‌های داخل سیاهرگ‌ها باید مادر باردار گهگاهی از صندلی خود حرکت کند و در طول سالن هواپیما قدم بزند. همچنین پوشیدن جوراب ساپورت و حرکت متناوب پاها در زمان نشستن رعایت شود.

هاشمیان نایینی خاطرنشان کرد: بیماری‌های ناشی از بارداری، خونروی‌های واژن در دوره‌های مختلف بارداری به علل متفاوت که ممکن است آینده‌ بارداری را به مخاطره اندازد از موارد منع اجازه پرواز در بارداری است.

وی افزود: مسمومیت حاملگی، کندی یا اختلال در پیشرفت‌ رشد جنین که نشان دهنده‌ وضعیت بحرانی جنین است، آبریزش از کیسه آمنیوتیک، مشکلات انعقادی در بارداری و ترومبوفلبیت چه نوع اکتسابی یا توارثی در بارداری، بی‌کفایتی دهانه رحم (Incompetent Cervix) که در صورت نبستن دهانه‌ سرویکس در نیمه‌ دوم بارداری به علت افزایش حجم حاملگی باعث سقط جنین می‌شود نیز از مواردی است که نمی‌توان اجازه مشافرت هوایی به مادر داد.

هاشمیان نایینی مواردی را که بهتر است اجازه‌ پرواز داده نشود یا تمام جوانب لازم در زمان صدور اجازه‌ پرواز ارزیابی شود را برشمرد و گفت: سابقه‌ سقط یا سقط‌های مکرر، حاملگی در چند ماه اول بعد از سقط، سابقه‌ زایمان‌های زودرس جهت بررسی امکان بروز زایمان زودرس یا پارگی کیسه‌ آب از مواردی است که باید توسط پزشک معالج ارزیابی شود تا در صورت صلاحدید اجازه پرواز صادر شود.

این جراح و متخصص زنان با تاکید بر اینکه می‌توان قبل از صدور اجازه‌ پرواز از دو تست استفاده کرد، گفت: با انجام آزمایش Partus برای زایمان زودرس و Amniosure برای پارگی کیسه‌ آب می‌توان نسبت به اتخاذ تصمیم جهت صدور اجازه پرواز اقدام کرد تا تمام جوانب را سنجید و سپس اجازه‌ پرواز را مورد ارزیابی قرار داد.

وی افزود: این موارد شامل بیماری‌هایی هستند که در اثر بارداری نیستند اما، ممکن است در هر بارداری اثر نامطلوب داشته باشند مانند بیماری‌های کلیوی، دیابت قبل از باردار شدن و بعد از بارداری به علت دیابت در بارداری، ناراحتی‌ قلبی، ناراحتی‌های کنترل نشده اعصاب و روان.

هاشمیان نایینی گفت: در مواردی که IVF یا ICSI انجام شده است؛ بهتر است بین 3 تا 5 روز بعد از انجام روش، پرواز انجام شود. این به خاطر جلوگیری از سقط است زیرا درصد سقط ‌در این روش‌ها زیاد است. به همین علت حداقل از پنج تخمک بارور شده؛ جهت کاشت در درون رحم استفاده می‌شود.

انتهای پیام