دانشجوي شهيد محمد حسن قدوسي از جمله شهيدان دوران دفاع مقدس است كه در رشته زبان و ادبيات انگليسي تحصيل مي‌كرد.وي در تاريخ 1359/10/16 در هويزه به شهادت رسيد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ـ منطقه خراسان شهيد محمد حسن قدوسي در سال ‌1336 در قم متولد شد. پدر وي شهيد آيت الله قدوسي از مدرسين و استادان حوزه علميه قم بود . حسن داراي نبوغ و استعداد فراواني بود. وي دروس ابتدايي و متوسطه را در قم گذراند و از اواسط دوره متوسط با زمينه خانوادگي كه داشت و تحولات فكري كه در وي بوجود آمد، در جريان مبارزات اسلامي قرار گرفت. او با اينكه داراي استعداد بسياري براي درس خواندن بود، بيشتر وقت خود را صرف شركت در مبارزات، پخش اعلاميه و مطالعات اسلامي مي‌كرد و در اين مدت تحولات فكري مختلفي را گذراند و با اينكه خانواده وي از لحاظ مادي نيازي نداشتند ولي مدتي به كارگري و كار ساختماني پرداخت و با همه اينها فعاليتهاي سياسي خود را نيز ادامه مي‌داد. بعد از اتمام تحصيل به مشهد عزيمت نمود. در دانشگاه وي شروع به همكاري باگروههاي مسلمان و مبارز دانشگاه نمود و هر چه بيتر در متن مبارزه قرار مي‌گرفت و در همين حال مطالعات خود را با علاقه‌اي بسيار دنبال مي‌نمود. او علاقه‌اي بسيار به جامعه شناسي اسلامي داشت و مطالعات و تفكرات بسياري در اين زمينه نمود. وي در جريان مبارزات خود يك بار بازداشت شد. در ‌17 شهريور در مشهد در يك درگيري مسلحانه به شدت مجروح گرديد و براي اينكه به دست ساواك نيفتد از يك بيمارستان به بيمارستان ديگر منتقل مي‌شد. بعد از بهبود نسبي با اينكه يك دستش از كار افتاه بود و نياز به معالجه و استراحت بيشتر داشت، از معالجه خودداري كرد و همچنان در مبارزات با رژيم شاه، شركت مي‌كرد. بعد از پيروزي انقلاب ابتدا در كميته‌هاي تهران، به كار پرداخت و سپس به مشهد رفت و در آنجا در دانشگاه و بيرون از آن مشغول فعاليت بود. وي با عده‌اي از دوستانش انجمن اسلامي دانشگاه مشهد را بنيان گذاشت و در آن به فعاليتهاي اسلامي مي‌پرداخت و بعد از تشكيل جهاد سازندگي شهيد قدوسي وارد آن نهاد شد و مسووليت گروه فرهنگي آن را به عهده گرفت. در گروه فرهنگي علاوه بر فعاليت‌هاي مختلف فرهنگي به تشكيل شوراهاي روستايي و آگاهي دادن به روستاييان و رها كردن آنها از ظلم چندين ساله اربابان و مالكين پرداخت و در اين كار موفقيت بسياري كسب نمود و روستاييان بسياري را به صف انقلاب وارد ساخت. بعد از مدتي شهيد قدوسي به تهران آمد و در شاخه ايدئولوژيك دفتر تحكيم وحدت به فعاليت پرداخت. مهمترين كار وي در اين مدت تشكيل اردوهاي سياسي ايدئولوژيك با همكاري عده‌اي از دوستانش بود. در اين اردوها از مدرسين حوزه و متفكران اسلامي براي تدريس و تحقيق دعوت به عمل آمد. شهيد قدوسي براي پر محتوي‌تر شدن اين اردوها تلاش بسياري كرد و خواهران و برادران بسياري در اين اردوها به فراگيري دروس اسلامي پرداختند. بعد از اتمام اردوها با اينكه كارهاي بسياري به وي پيشنهاد شد و جاهاي مختلفي به فكر و عمل او نياز داشت، ولي او ترجيح داد كه براي جهاد با كفار بعثي به جبهه‌هاي جنگ برود و در ستيز با آنها درس ايمان بياموزد و نماز عشق را در سنگر جهاد بپا سازد و در جواب كساني كه او را از اين كار منبع مي‌كردند گفت كه كار واقعي در جبهه‌هاي نبرد است نه اينجا. وي به جبهه سوسنگرد رفت و به سپاه هويزه كه فرمانده آن شهيد حسين علم‌الهدي از دوستان و همرزمان قديم‌اش بود وارد شد و با حضور در صحنه‌هاي نبرد، ايمان خود را به آزمايش گذاشت. با اينكه از لحاظ جسمي بسيار ضعيف و معلول بود، ولي در عمليات شركت مي‌كرد و شبها با نفوذ به صف دشمن به مين گذاري مواضع آنها مي‌پرداخت. يك بار كه وي براي ديدار با امام به همراه دوستانش به تهران آمده بود به پدرش شهيد آيت‌الله قدوسي گفته بود كه: «من در جبهه‌ها احساس كردم كه زماني كه دشمن حمله مي‌كند و ما در محاصره خمپاره‌هاي دشمن قرار مي‌گيريم و آنقدر خمپاره به طرف ما شليك مي‌شود كه گويي از آسمان خمپاره مي‌باشد، آنوقت است كه معلوم مي‌شود چه كسي خدا پرست است و موحد واقعي كيست». بعد از آن دوباره به جبهه برمي‌گردد و در روز ‌28 صفر بعد از يك پيروزي ارتش اسلام وي و يارانش شروع به پيشروي مي‌كنند بعد از ساعت‌ها پيشروي و پياده روي در محاصره قواي ارتش بعث عراق قرار مي‌گيرند و در يك مقاومت دليرانه حماسه خون و ايمان را به نمايش مي‌گذارند و تا آخرين نفر به شهادت مي‌رسند. انتهاي پيام