« اگه بابام زنده بود» در نقد اول فهيم: اين سريال را ايراني و مناسب پخش در ماه رمضان نديدم كاردان: مديران تلويزيون چرا تنها 80 روز به ساخت اين سريال وقت دادند
«اگه بابام زنده بود» عنوان سريالي مناسبتي است كه طي 26 شب در رمضان امسال از شبكه اول سيما پخش شد بر روي آنتن رفت.
اسعديان كه پيش از اين سريال تجربه «بچه هاي خيابان» با بازي رضا كيانيان را در شبكه تهران داشت، با ساخت «اگه بابام زنده بود» نوع ديگري از كار را تجربه كرد.
به گزارش خبرنگار راديو ـ تلويزيون ايسنا، وي چهارشنبه 7 بهمن ماه با حضور در برنامه «نقد اول» با اجراي داريوش كاردان، از اين سريال دفاع كرد.
اسعديان گفت: از پلان يك اين سريال كه تيمور با لباس گلمنگلي رو به روي دوربين ايستاده بود و ناگهان متوجه مرگ پدرش ميشود، ميخواستم به مخاطب نشان دهم كه با يك كار فانتزي و غير واقعي رو به روست.
از اين رو مناسبات بين شخصيتها بر اساس يك منطق واقعي نيست.
وي تصريح كرد: اگر با منطق رئال به اين كار بپردازيد. «اگه بابام زنده بود» از پلان نخست تا انتها با مشكل روبه روست. ولي با پلان نخست به عنوان كليد اوليه احساس كردم مشكل را حل كرديم.
اسعديان با بيان اين كه «ما پل نميسازيم»، متذكر شد: زيبايي كار اين است كه آقاي فهيم بگويند بسيار بد و آقاي صلحجو بگويند خوب.
ما با 60 ميليون مخاطب سروكار داريم و من به عنوان سازنده بايد بدانم كه ميتوان كاري انجام داد كه تمام سلايق را راضي نگه داشت.
اين كارگردان سينما و تلويزيون تجربه ساخت «اگه بابام زنده بود» را مفرح خواند و افزود: ما كارمند نيستيم. زندگي و كار ما يكي است لذت بخشترين خاطرات من سر صحنه فيلمبرداري بوده است.«اگه بابام زنده بود» هم سه ماه خاطرات خوب براي من داشت.
محمدتقي فهيم با انتقاد از غير ايراني بودن «اگه بابام زنده بود» خاطرنشان كرد: انتظار ما از كاري كه در ماه رمضان پخش ميشود بيشتر است. طبعا اگر اين سريال در شرايط ديگري پخش ميشد، كمتر به آن ايراد ميگرفتم.
وي ادامه داد: ويژگيها و فضيلتهاي ماه رمضان باعث ميشود كه آثار بوميتري توليد كنيم « اگه بابام زنده بود» مناسب ماه رمضان نبود. درست است كه سريالهاي ساخته شده در ماه رمضان بايد از فضايي شاد برخوردار باشند، اما اين مساله منافاتي با كار فرهنگي و هنري ندارد.
اين منتقد سينما تصريح كرد: فيلمسازان در ماههاي محرم و رمضان بايد به ويژگيهاي آنها توجه نكنند.
فهيم ادامه داد: امروزه شاهد آن هستيم كه امكانات كافي در اختيار فيلمسازان قرار ميگيرد، ولي بعضا آثاري ساخته ميشود كه نميتوان تحمل كرد. اين مساله در مورد فيلمهاي تلويزيوني نود دقيقهاي نيز صدق ميكند.
وي در پاسخ به جمله اسعديان مبني بر فانتزي بودن «اگه بابام زنده بود» گفت: پرداخت اين آدمها براي كار فانتزي نبوده است و درست است كه قصهها خيالي هستند، ولي حتي پرداخت صحنه نيز مناسب يك كار فانتزي نيست.
طهماسب صلحجو، منتقد، با تاييد فانتزي بودن سريال «اگه بابام زنده بود»، يادآور شد: آنچه باعث ميشود كه شخصيتها را باور كنيم اين است كه اينها آدمهايي رويايي هستند.
اين واقعيت است كه فانتزي را تقويت ميكند. فانتزي كار دشواري است و منطق خاص خودش را ميطلبد .
وي متذكر شد: با منطق واقعگرا، روزمره و دو دو تا، چهارتا نميتوان اثري را كه مخاطب را به دنياي تخيل و خيالپردازي ميبرد، تحليل كرد.
كاردان در پاسخ به اظهارات صلحجو، خاطرنشان كرد: اگر ما به واسطه اين سريال در دنياي فانتزي سير ميكنيم، نبايد در بخشي از داستان به قدري واقعگرا شويم كه شخصيتي مثل درخشان را با تمام مشخصات يك آدم مذهبي واقعي در كنار گروه تبهكاري كه كلا فانتزي هستند، قرار دهيم.
صلحجو پاسخ داد: اين اشكال كار نيست و در واقع رو در رويي وجه واقعيت با وجه فانتزي به حساب ميآيد. درست در همين جاست كه ما ميفهميم اينها خيلي با هم فرق دارند. و تبهكارهاي داستان، تبهكارهاي واقعي نيستند. البته بدان معني نيست كه فيلمساز نميخواهد اين افراد را به عنوان الگوهاي واقعي تبهكار در جامعه معرفي كند.
صلحجو در عين حال گفت: كساني كه مسؤول انتخاب افراد هستند اگر اشتباه كنند، آثار تلويزيوني بد از آب درميآيد. گاه فيلمها به كساني سپرده ميشود كه در اين زمينه تخصص ندارند. چرا كه هنرمند تابع خودش هم هست.
داريوش كاردان در ادامه اظهار كرد: در مجموع «اگه بابام زنده بود» توانست بينندگان بسياري را به خود جلب كند. اكثر بازيگران بسيار روان بازي كردند. حتي وقتي اين سريال را براي دومين بار ديدم قهقهه ميزدم.
وي كه به عنوان مجري - كارشناس در نقد اول حضور دارد، گفت: اي كاش يك صندلي اضافي هم در كنار ما بود تا مديران تلويزيون صحبت ميكردند كه چرا تنها 80 روز به ساخت اين سريال وقت دادند و چرا آقاي اسعديان پذيرفتند ؟!
طهماسب در پايان با بيان اين كه سريال « اگه بابام زنده بود» نقاط مثبت بسياري داشت، يادآور شد: يكي از عناصر جذاب اين سريال، بچه كوچكي است كه در بغل مادرش است. آن بچه نماينده نسلي است كه امروزه از برنامههاي سينما و تلويزيون سردر نميآورد و اميدوار است تا روزي تلويزيون و سينما را به گونهاي طراحي كنند تا بتواند با آن ارتباط برقرار كند: آن بچه حتما در جامعه سالم، نسل سالمي ميشود و اگر با حيرت به رفتار بزرگترها نگاه ميكند، نگران آينده خود است.
انتهاي پيام
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی به اشخاص، قومیتها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزههای دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر میشود.
نظرات