به گزارش خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، روز جهانی محیط زیست (5 ژوئن) در میانه خردادماه قرار گرفته است؛ خالی از لطف نیست اگر به مناسبت فرارسیدن این روز نگاهی به اظهار نظرهای هنرمندان ایرانی‌ بیندازیم که بخش از فعالیت‌های هنری خود را به محیط زیست اختصاص داده‌اند.

احمد نادعلیان درباره فعالیت‌های هنر زیست‌محیطی در ایران اظهار کرد: در عرصه جهانی شیوع و رشد این هنر به‌ عنوان یک جنبش نوجو، رو به توسعه است و هنرمندان ایرانی بیرون از مرزهای کشور از این قافله عقب نیستند؛ اما در داخل کشور رویدادهایی که با این نام برگزار می‌شوند، گاهی کپی هستند. پرداختن به هنرهای زیست‌محیطی را به فال نیک می‌گیریم، اما معتقدیم این موضوع باید تصحیح شود. در کشور ما 30 هنرمند به صورت حرفه‌ای دغدغه و فکر خود را روی این موضوع گذاشته‌اند و فراتر از این خاک شناخته شده‌اند، این در حالی‌ است که در کشور کره جمهوری «دوسالانه هنر طبیعت» برگزار می‌شود که از هنرمندان ما دعوت می‌کند تا پیش آن‌ها کار کنند.

وی گفت: در کشور ما و دنیای امروز ضرورت بیشتری دارد که در محیط طبیعی و محیط شهر، کاری را انجام دهیم که ابعاد زیست‌محیطی و جفایی را که بر طبیعت می‌رود، نشان دهد؛ در واقع آثار ما باید هنر و اخلاق زیست‌محیطی را توأمان با یکدیگر داشته باشد.

همچنین عاطفه خاص درباره استفاده از مواد بازیافتی در خلق آثار هنری، بیان کرد: پیش از این، هنرمندان به دلایل دیگری به‌سراغ این کار می‌رفتند؛ اما امروزه به علت گرایش‌های نوی هنری و اهمیت یافتن موضوعات زیست‌محیطی از زباله‌ها در خلق آثار هنری خود استفاده می‌کنند. زمانی که یک هنرمند به طبیعت می‌رود و در کنارش زباله می‌بیند، ناخودآگاه ترغیب می‌شود از آن استفاده کند.

این هنرمند اظهار کرد: یکی از خصلت‌های هنر بازیافت، «مانا نبودن» آن است. موضوع مهم، چهره‌ای کریه است که زیبا می‌شود. قرار نیست این آثار ماندگار شوند. واکنش‌های مردم نسبت به متریال جدید، خوب است و بیشتر از آن خوش‌شان می‌آید. آن‌ها دوست دارند با این آثار عکس یادگاری بگیرند.

از طرفی منوچهر فتحی در این زمینه معتقد است که همه افراد چه هنرمند، جه غیر هنرمند با محیط زیست در ارتباط هستند و هر کسی به سبک خودش در این زمینه کاری می‌کند. هنرمند نیز با کار خود، به زباله‌ها ارزش می‌دهد. این نگاه در جامعه نیز به‌وجود می‌آید و تأثیرگذار است. امیدوارم هنر بتواند در کمک کردن به محیط زیست نقش داشته باشد و به دادش برسد.

مهدیه دهقانی نیز با بیان این‌که هنر همیشه تأثیرگذارترین راه انتقال مفاهیم بوده است، گفت: رشد صنعت، بهره‌برداری از تکنولوژی و برقرار نبودن تعادل لازم میان حفظ طبیعت، آثاری را به همراه داشته است؛ به‌عنوان مثال رورزمرگی، فراموشی طبیعت و جریان مدرنیته صدمه‌های جبران‌ناپذیری را بر پیکره محیط زیست وارد کرده است و در این زمینه احساس خطر می‌شود. از سویی، هنر توانسته به‌عنوان یک رسانه موثر، نقش خود را ایفا کند. خلق آثار هنری با استفاده از مواد بازیافتی علاوه بر جذابیت بصری می‌تواند حامل پیامی باشد که از بی‌ارزش‌ترین‌ها هم می‌توان آثار گران‌بها خلق کرد.

محمود مکتبی با انتقاد از وضعیت پرداختن به هنر زیست محیطی در ایران، بیان کرد: نمایشگاه‌های برگزار شده در این حوزه خیلی جدی نبوده‌اند و فضای «هنر زیست‌محیطی» در ایران غیرتخصصی است. از 10 سال پیش تا به حال که اولین دوره هنر بازیافتی توسط شهرداری برگزار شد، این موضوع نه‌ تنها پیشرفتی نداشته، بلکه پس‌رفت نیز کرده است و نگاه حرفه‌ای و اثرگذاری درباره آن وجود ندارد. من از مسئولان درخواست می‌کنم بیشتر از این‌که این آثار را به سمت نمایشی شدن پیش ببرند، عمیق‌تر این موضوع را دریابند، چراکه هنر زیست‌محیطی باید پذیرفته شود و فضا در اختیار هنرمندان حرفه‌ای قرار گیرد.

انتهای پیام