شب عباس یمینی‌شریف با مرور تلاش‌های این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان آغاز شد و همچنین به فعالیت‌های او در شورای کتاب کودک و مجله «کیهان بچه‌ها» اشاره شد. نوش‌آفرین انصاری در این نشست، این نویسنده را مروج کتاب خواند.

به گزارش ایسنا، نکوداشت عباس یمینی شریف، روز شنبه (5مهر) برگزار شد که با حضور چهره‌هایی از ادبیات کودک و فرزند او- هومن یمینی شریف - همراه بود.

علی دهباشی اجرای این مراسم را بر عهده داشت و این نکوداشت را با خواندن شعر «ما فرزندان ایرانیم» از عباس یمینی شریف آغاز کرد و بعد از او هوشنگ مرادی کرمانی درباره عباس یمینی شریف گفت: «عباس یمینی شریف همان طور که آقای دهباشی گفت، معلم همه ماست. من در کرمان با کتاب‎‎‎های او آشنا شدم. بزرگترین خدمتی که عباس یمینی شریف به آدم‎‏هایی مثل من کرد، این بود که سادگی، صفا و مهر و عاطفه را از طریق واژه‎هایی بسیار ساده، جمله‎های خیلی ساده و در عین حال شیرین به ما یاد داد. بعدها هم که در کتاب‎های درسی نوشته‎های او را خواندیم.

او ادامه داد: وقتی من آمدم به تهران و به شورای کتاب کودک رفتم، خیلی دلم می‎خواست با عباس یمینی شریف از نزدیک آشنا شوم که همین طور هم شد و ما در شورای کتاب خیلی با هم اخت شدیم. خیلی خوب همدیگر را پیدا کردیم. یک رابطۀ عاطفی بین ما برقرار شد.

مرادی کرمانی همچنین با اشاره به درس‎هایی که از عباس یمینی شریف آموخته است، گفت: یکی از چیزهایی که برای من مهم بود این بود که عباس یمینی شریف بسیار به نوشته و به کتاب، شاید بیش از آنچه لازم بود، اهمیت می‎داد. شنیدم وقتی که داشت از این دنیا می‎رفت، آخرین کتابش را منتظر و چشم به راه بود که بردند و به او دادند و او نیز آن را روی سینه‎اش گذاشت و از دنیا رفت.

پرویز کلانتری هم درباره تصویرگری برای کتاب‎های عباس یمینی شریف گفت: زندگی آدم‌ها در یک ایستگاه‎هایی تلاقی می‎کند که نتایجی را به دنبال دارند. قطار زندگی من با یمینی شریف در ایستگاه نقاشی برای کتاب‎های یمینی شریف اتفاق افتاد. درست نمی‎دانم از کجا ما آشنا شدیم. فکر می‎کنم اولین بار در شورای کتاب کودک بود که با هم آشنا شدیم، ولی یک پیوند خونی با هم داشتیم که هر دوی ما، ایشان در قلمرو شعر و ادبیات و من در قلمرو نقاشی، به عناصر بومی وفادار بودیم و همچنان من وفادارم.

او به یکی از کتاب‌هایی که برای یمینی شریف نقاشی کرده بود، اشاره کرد و گفت: کتاب باباعلی را به من داد تا برایش نقاشی کنم، من اول داستان را می‎خوانم، نقاشی به نانوشته‎های لابه لای خطوط می‎پردازد، چیزهایی را که قصه توضیح نداده؛ این باباعلی، خانه‎اش، اتاقش چه جوری است، رختخوابش را کجا پیچیده و گذاشته، این‎ها چیزهایی است که دیگر یمینی شریف نگفته، من باید فکر کنم و آن نانوشته‎های لا به لای داستان را به قدرت تخیل ببینم، چیزهایی را که دیدم و با آن وفاداری که به عناصر بومی دارم، زندگی روستایی را می‎شناسم، می‎دانم داخلش چه شکلی است، نقاشی کنم. این درست همان جایی بود که یمینی شریف می‎خواست. من حیرت می‎کردم، وقتی نقاشی من را می‎دیدید، می‎فهمید همین را می‎خواستم. ارتباط ما با هم در همین است، وفاداری به عناصر بومی. او شعر ساده می‎‎گوید و من هم نقاشی را ساده می‎کشم. از آرتیست بازی‎های عجیب و غریب خوشم نمی‎آید. این یک پیوند ارگانیک، خونی و عجیب و غریب می‎داد که هر دوی ما را به هم پیوند می‎داد.

نوش‎آفرین انصاری هم در این مراسم درباره حضور عباس یمینی شریف در شورای کتاب کودک، گفت: در سال 41 ایشان به عنوان یکی از مؤسسان شورا، یعنی این سازمان مردم‌نهاد، وارد می‎شوند و تا هنگام کهولت و فوتشان همواره عضو شورا بودند. در بسیاری از فعالیت‎های شورا حضور داشتند، عضو هیئت مدیره و خزانه‎دار شورا بودند. شورا هم همیشه بی‎پول بود و هست. آقای یمینی شریف یک کیف چرمی کوچک داشتند و همیشه به عنوان خزانه‎دار آرزو می‎کرد شورا پول بیشتری می‌داشت. اگر تاریخچه تحلیلی شورا نوشته شود، قطعاٌ حضور ایشان را در خیلی از فعالیت‎ها خواهیم دید.

او ادامه داد: آنچه که من قصد دارم در اینجا بر آن تأکید کنم، بحث ترویج‎گری ایشان است. یمینی شریف مدیر مسئول کیهان بچه‎ها بود و در گزینش مطالب نقش اصلی داشت. یکی از دلایلی که من فکر می‎کنم باید که از مرحوم یمینی شریف به عنوان یک مروج یاد کرد، این است که ایشان مخاطب خودشان را می‎شناخت، از ویژگی‎هایش خبر داشت و در حقیقت کودک را از بزرگسال جدا کرد و برای کودک هویت خاصی قایل بود. نگاه او به کودک، دوران خردسالی و نوجوانی را دربرمی‎گیرد و همین نگاه را در کیهان بچه‎ها دنبال می‎کند و به همین دلیل کیهان بچه‎ها نزد خانواده‎ها از ارزش خاصی برخوردار می‎شود. زبان فارسی که در کیهان بچه‎ها به کار برده شده، پخته و روان است و خود به خود جامعه کشیده می‎شود به طرف زبان قدرتمند و توانمند فارسی. در برخی شماره‎ها به ادبیات غیرداستانی می‎پردازد. چطور می‎شود که غیرداستان و مباحث علمی در کیهان بچه‏‎ها به عنوان یک جریان ترویج علمی درمی‎آید. به این دلیل که سبک یمینی شریف سبک داستان‎وار است و به همین دلیل مطلب علمی را هم خواندنی می‎کند. در حوزه ادبیات کلاسیک هم ایشان به سراغ داستان‏‎های دنباله‎دار می رود. داستان‎های پلیسی و داستان‎هایی درباره مدرسه نشان می‎دهد که چقدر ایشان به محیطشان آشنا هستند. توجه می‎کند که ادبیات کلاسیک اروپایی را هم به بچه‎ها بشناسانند. نویسندگانی چون ژول ورن، دیکنز، جک لندن، استیونسون، هانس کریتسین آندرسن، دفو و شکسپیر را هم معرفی می کند.

هومن یمینی شریف - فرزند عباس یمینی شریف - هم از خاطرات خود با پدر روایت کرد و به فیلم مستند نغمه‎سرای کودکان اشاره داشت و گفت، این فیلمم یکی از خاطرات خوب او محسوب می‎شود. هومن یمینی شریف همچنین از دوران کودکی پدرش، از سختی‎های زندگی که متحمل شده بود و از موفقیت‎های او سخن گفت.

انتهای پیام