بزرگترین سیاره منظومه شمسی مشتری نیروی کششی گرانشی قوی را بر روی قمر خود "اروپا" اعمال کرده و حرارت زیادی را برای گرمادهی به اقیانوس زیر سطحی بوجود میآورد.
بزرگترین سیاره منظومه شمسی مشتری نیروی کششی گرانشی قوی را بر روی قمر خود "اروپا" اعمال کرده و حرارت زیادی را برای گرمادهی به اقیانوس زیر سطحی بوجود میآورد.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، به گفته محققان دانشگاه براون، قمر مشتری که اروپا نام دارد مانند یک ژنراتور شگفت آور از گرما عمل کرده و سبب تغییر شکل یخها میشود.
یک تیم از علوم زمین از دانشگاه براون و آزمایشاتی را به منظور برآورد حرارت ایجاد شده توسط سطح یخی اروپا انجام دادهاند که این فرآیند "اتلاف جزر و مدی " نام دارد.
این یافتهها برای ورود فضاپیمای رباتیک جونو ناسا به مدار مشتری در تابستان آینده مفید بوده و همچنین ماموریت های آینده در زمینه بررسی نیروی بالقوه این یخها را بهبود میبخشد.
این کاوشگر فضایی در پنجم آگوست 2011 از فلوریدا به فضا پرتاب شد و توسط شرکت لاکهید مارتین و مؤسسه تحقیقات جنوب غربی ساخته و هدایت میشود.
این قمرهای مشتری از زمان ورود کاوشگر ناسا در سالهای 1970 تا 1990،شگفتیهای زیادی را به جهانیان عرضه کردند. در حالی که دانشمندان انتظار برخورد با یک مکان سرد و بی روح را داشتند، پدیدههای قابل توجه آنها را به شدت شگفت زده کرد.
این محققان با استفاده از مدل سازی کامپیوتری و انجام آزمایشات مختلف دریافتند که اتلاف جزر و مد (پدیدهای ناشی از میدان گرانشی عظیم کره زمین) می تواند باعث تکه تکه شدن یخهای قمر اروپا شود و حرارت بسیار بیشتری را نسبت به گذشته پدید آورد.
کریستین مک کارتی از دانشگاه کلمبیا اظهار کرد: تنها راه برای ایجاد حرارت کافی برای این یخها و اقیانوسهای زیر سطحی که از خورشید فاصله دارند از طریق اتلاف جزر و مدی است.
مردم تاکنون از مدلهای مکانیکی ساده برای توصیف یخ در قمر اروپا استفاده کردهاند.
آزمایشات انجام شده دارای نتایج تعجب آوری بود. روش مدلسازی بر این فرض بود که بسیاری از حرارتهای تولید شده توسط این فرآیند، بر اثر اصطکاک در مرزهای موجود بین دانههای یخ پدید میآید به این معنی که اندازه دانهها بر مقدار حرارت تولید شده تاثیر میگذارند.
این تحقیقات نشان میدهد که بسیاری از گرمایی که در واقع از نقص در شبکه کریستالی یخ بوجود میآید در نتیجه تغییر شکل این یخها میباشد.
همچنین تحقیقات نشان داد: آن نواقص، حرارتی بیش از آنچه از مرز دانهها انتظار می رود را بوجود میآورد.
این نتایج در مجله Earth and Planetary Science Letters منتشر شده است.
انتهای پیام
نظرات