کشور مالزی چند سالی است که یکی از مقصدهای گروهی از گردشگران ایرانی شده است؛ مقصدی به‌نسبت ارزان که البته در برنامه‌ریزی تورها، برنامه‌ای روتین دارد اما هر مسافری برنامه‌ی انحصاری خودش را در آن می‌تواند اجرا کند.
کشور مالزی چند سالی است که یکی از مقصدهای گروهی از گردشگران ایرانی شده است؛ مقصدی به‌نسبت ارزان که البته در برنامه‌ریزی تورها، برنامه‌ای روتین دارد اما هر مسافری برنامه‌ی انحصاری خودش را در آن می‌تواند اجرا کند.
به گزارش خبرنگار ایسنا، کشور مالزی در پی برنامه‌ی توسعه‌ی "ماهاتیر محمد" و همفکرانش، اهداف ویژه‌ای را در رشد شاخص‌های اقتصادی خویش از طریق رونق صنعت گردشگری طراحی و اجرا کرد. پس از ساخت هتل‌های متعدد، شاید همین حالا که این متن را می‌خوانید، دولتمردان مالزی برای جذب پتانسیل گردشگران ایرانی در ایام نوروز، هتل‌هایش را به رایگان در اختیار مجریان تور قرار داده باشند.
کشور دوپاره، جزیره‌گون و استوایی مالزی، یک جذابیت ویژه هم برای گردشگران دارد؛ آن‌هم این‌که چون این کشور از سه قوم و تیره‌ی مالایی، هندو و چینی تشکیل شده، عملا در سفر به این کشور، با سه نژاد و سطح زندگی هندی، چینی و مالایی و از منظری دیگر، بودایی، هندو و مسلمان سر و کار خواهید داشت. البته این کشور چه از نظر پاکیزگی و چه از نظر امنیت، با کشورهایی چون کره‌جنوبی و سنگاپور قابل قیاس نیست و در سطح پایین‌تری قرار دارد.
ضمن آن‌که یک ایراد در سفر به این کشور مانند مقصدهایی مشابه، در این است که شرکت‌های تورگردان، برنامه‌های گردشگری روتین و مشخصی را برای گردشگران ایرانی در نظر گرفته‌اند. این در حالی است که هر گردشگری با کمی مطالعه و جسارت بیشتر، هم به برنامه‌های متنوع‌تری می‌تواند دست یابد و هم این‌که مجبور نمی‌شود هزینه‌های بعضا غیرمعقولی را برای گردشگری روزانه‌ی خود به شرکت‌های این‌چنینی بپردازد.
قاعدتا مقصد بسیاری از گردشگران ایرانی که هنوز هم با ویزای فرودگاهی رایگان و البته با مدت زمانی به‌مراتب کمتر از گذشته (در حدود 2 هفته در برابر 3 ماه سابق) به این کشور می‌توانند سفر کنند، کوالالامپور، پایتخت مالزی است. در این شهر هم یکی از مشهورترین جاذبه‌ها، برج‌های دوقلوی پتروناس (شرکت‌های نفتی)، سپس برج مخابراتی و آکواریوم بزرگ KLCC است. همچنین پارک آبی "سان وی" که هم ورودی آن به‌نسبت موردهای مشابه در کشورهای دیگر آسیایی گران‌تر است و هم به‌دلیل ورود شهروندان مالزی با لباس عادی روزانه‌شان در آب، چندان باب میل ایرانی‌های تمیز نمی‌تواند باشد.
باغ آهوها، باغ ارکیده و باغ پرندگان در نزدیکی مسجد جامع و موزه‌ی هنرهای اسلامی نیز از دیگر ظرفیت‌های این شهر هستند که معمولا مورد توجه ایرانی‌ها قرار نمی‌گیرند. اما چند جاذبه‌ی دیگر هم در بیرون شهر قرار گرفته‌اند که با استفاده از حمل و نقل درون شهری شامل چند خط محدود مونوریل، مترو و تراموا و نیز اتوبوس‌های بین شهری، دیگر به استفاده از تورهای روزانه نیازی ندارید.
علاوه بر باتو کِیوز (غار میمون‌ها) که بزرگ‌ترین معبد هندوها شمرده می‌شود، بلندی‌های گنتینگ که محل برخی جاذبه‌های کاذب ایجادشده توسط چینی‌هاست و نیز معبد بهشت و جهنم در مجاورت آن، به‌همراه برجایا هیل (بازسازی برخی شهرهای اروپایی در ارتفاعات) از جمله‌ی آن‌هاست.
مالزی یک شهر پایتخت اداری تازه‌ساز هم در نزدیکی کوالالامپور دارد به‌نام "پوتراجایا" که به آن هم با استفاده از خط اتوبوس می‌توان دست یافت. در این شهرِ کم رفت‌وآمد، علاوه بر مسجد صورتی که یکی از چند مسجد صورتی دنیاست، چند پل معروف جهان نیز بازسازی شده‌اند که پل خواجو اصفهان یکی از آن‌هاست.
اما علاوه بر این‌ها، کافیست کمی همت داشته باشید تا با استفاده از مترو، چیزی شبیه مترو تهران - کرج و با صرف زمان یک و نیم ساعت، به شهر ساحلی دیکسون برسید. همچنین در آن‌جا نیز با استفاده از اتوبوس‌های دریایی که خود از جاذبه‌ها هستند، به پالائو کتام (جزیره‌ی صیادی کتام) سفر کنید، از تنگه‌های معروفی بگذرید و به جزیره‌ای جذاب با ویژگی‌های استوایی و جنوب شرق آسیایی سفر کنید، املت صدف میل کنید و چند ساعت بعد، درحالی برگردید که حس ماجراجویی‌تان ارضا شده است.
علیرضا بهرامی - ایسنا
انتهای پیام
نظرات