گویا قبله‌ی ساختمان‌های محصور در این پادگان یک خانه‌ی تاریخی در ضلع جنوبی محوطه است، عمارتی با نمای آجری، آیینه‌کاری‌های نفیس و زیبا در سقف تالار اصلی، گچ بری‌های ظریف و زیبا در سرستون‌ها و سایر بخش‌های بنا و درها و پنجره‌های چوبی با فرم و اشکال خاص که پس از پیروزی انقلاب به آن خانه «تیمورتاش» می‌گویند.
گویا قبله‌ی ساختمان‌های محصور در این پادگان یک خانه‌ی تاریخی در ضلع جنوبی محوطه است، عمارتی با نمای آجری، آیینه‌کاری‌های نفیس و زیبا در سقف تالار اصلی، گچ بری‌های ظریف و زیبا در سرستون‌ها و سایر بخش‌های بنا و درها و پنجره‌های چوبی با فرم و اشکال خاص که پس از پیروزی انقلاب به آن خانه «تیمورتاش» می‌گویند.
به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، درِ بزرگ آهنی «ستاد فرماندهی دانشگاه افسری آجا» که باز می‌شود، فضایی نظامی اما زیبا و قدیمی به چشم می‌آید، چندین ساختمان قرار گرفته در این فضا بیش از دو طبقه نیستند و به نظر می‌رسد همگی از یک هارمونی خاص تبعیت می‌کنند.
بنایی تاریخی در دو طبقه و با زیرزمین و معماری تلفیقی ایرانی و روس که از شاخصه‌های مهم عناصر آن می‌توان به غلام رو، پنجره‌های ارسی و پیش بخاری‌های قرینه، آینه‌کاری‌ها، گچ‌بری‌ها و لندنی‌کاری‌ها و سقف قوس مانند و منحصربفرد آن اشاره کرد.
بنایی که نخست در محدوده‌ی خارج از خندق ناصری تهران یعنی باغشاه ساخته شد و حالا در بخش شمال غرب پادگان قرار دارد و مالکیت آن دولتی و در اختیار ارتش است. این بنای تاریخی در سال ۱۳۸۳ با شماره ۱۱۱۹۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
در بازدیدی که با هماهنگی فرماندهی آجا، میراث فرهنگی استان تهران و شهرداری منطقه 11 تهران برای خبرنگاران از این بنای تاریخی تدارک دیده شد، خبرنگاران وارد این بنای تاریخی شدند؛ خانه‌ای که اسناد بودنش دست‌کم از زمان مستقر شدن «عبدالحسین تیمورتاش»، وزیر دربار پهلوی اول در دست است و به اعتقاد نصرالله حدادی، پژوهشگر تهران قدیم این بنا قطعا قبل از حضور وی نیز وجود داشته است.
حالا این بنای تاریخی به مرور و در جریان تحولاتی روند توسعه شهر تهران در منطقه نظامی و پادگان قرار گرفت و امروزه به عنوان ستاد فرماندهی دانشگاه افسری و ستاد (دافوس) مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و تاکنون به خوبی و درستی و با دادن کاربری مناسب از این بنای تاریخی حفاظت و نگه‌داری شده است.
خانه تیمورتاش موزه می‌شود
و البته در برنامه‌ریزی‌هایی که این ستاد فرماندهی دارد، قرار است در آینده‌ای نزدیک کل فضای این ساختمان تاریخی را به موزه تبدیل کند. درِ ورودی سمت راست بنا دو اتاق به هم پیوسته کمتر از یک سال است که به موزه‌ی نظامی تبدیل شده، موزه‌ای پر از اسلحه از دوران مختلف حکومت در ایران.
همه‌ی اسلحه‌های قرار گرفته در این موزه به گفته‌ی حدادی توسط «امیرسرتیپ حسین ولیولند زمانی»، فرمانده دانشگاه فرماندهی و ستاد (دافوس) ارتش و ژنرال آجودان ریاست جمهوری جمع‌آوری شده و در این فضا قرار گرفته‌اند، حتی به زودی با انتقال بخش‌های اداری دیگر این فرماندهی به ساختمانی دیگر در محوطه‌ی پادگان، کل فضای خانه تاریخی به عنوان موزه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
او این موزه را که دارای سلاح و ابزار آلات جنگی است به عنوان «مدرن‌ترین موزه سلاح‌هایی که به ایران آمده» می‌داند.
حدادی معتقد است، اگر موزه نظامی کاخ سعدآباد با این موزه تلفیق شود و همه به این خانه تاریخی منتقل شود، بهترین شرایط ایجاد می‌شود، حتی برای موزه‌ی نظامی نیز بهتر است که در یک فضا تجمیع شود.
عبدالحسین تیمورتاش که بود؟
تیمورتاش پس از فتح تهران و خلع محمد علی‌شاه در انتخابات دوره دوم مجلس شورای ملی، کاندیدای نمایندگی خراسان و به نمایندگی مجلس انتخاب شد. پس از ریاست ذکاه الملک او نایب رییس مجلس شد و در مجلس دوم با ایراد چندین سخنرانی، در زمره وکلای متنفذ قرار گرفت. در فاصله مجلس دوم و سوم وی از طرف میرزا حسین خان نیرالدوله - والی خراسان - به فرمانداری قشون تعیین شد و لقب سردار معظم گرفت.
در سال 1300 بعد از استعفای کابینه قوام در کابینه مشیرالدوله به وزارت عدلیه رسید و به لحاظ تلاش بسیار برای پادشاهی رضاخان، در مجلس پنجم در شهریور 1320 به عضویت کابینه سردار سپه منصوب شد و وزارت عامه و تجارت و فلاحت را به او دادند.
تیمورتاش تا سال 1310 بعد از شاه شخص اول کشور بود، اما تدریجا از محبوبیت او نزد شاه کاسته شد و بعد از این که موضوع دست داشتن وی در قضیه اختلاس رییس آلمانی از بانک ملی آشکار شد، به پنج سال زندان و پرداخت مبلغی سنگین محکوم شد و زمانی که در زندان قصر دوران محکومیتش را سپری می‌کرد، در روز نهم مهرماه سال 1312 او را به قتل رساندند.
انتهای پیام
نظرات