در همین خانه بود که «کوزت» به دنیا آمد و «بینوایان» جان گرفت؛ خانه‌ای که «ویکتور هوگو» سال‌ها در آن زندگی کرد و امروز پذیرای دوستداران این نویسنده و گردشگرانی از سراسر دنیاست.
در همین خانه بود که «کوزت» به دنیا آمد و «بینوایان» جان گرفت؛ خانه‌ای که «ویکتور هوگو» سال‌ها در آن زندگی کرد و امروز پذیرای دوستداران این نویسنده و گردشگرانی از سراسر دنیاست.
به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در سال 1832 ویکتور هوگو، چهره مطرح ادبی و سیاستمدار فرانسوی، آپارتمانی را در طبقه دوم این خانه قرن هفدهمی، که به میدان رویال (میدان ووژ فعلی) مشرف بود اجاره کرد. او که شعر، داستان و نمایش‌نامه می‌نوشت، در سی‌سالگی به عنوان رهبر جنبش «رومانتیسم» شناخته می‌شد، با اَدل فوشه، عشق دوران کودکی‌اش، ازدواج کرده بود و چهار فرزند داشت. همچنین موفقیت چشم‌گیر رمان «گوژپشت نتردام» را تجربه کرده بود. هوگو بسیاری از کارهای مهمش را در مدت اقامت در این خانه نوشت، همچنین نگارش شاهکارش «بینوایان» را در این‌جا شروع کرد و بخشی از آن را همین‌جا نوشت؛ رمانی با شخصیت‌های «کوزت»، «ژان والژان» و «بازرس ژاور» که بارها مورد اقتباس قرار گرفته است. هوگو کار بر روی «افسانه قرن‌ها» و «تأملات» را هم در این خانه شروع کرد.
آقای نویسنده و سیاستمدار که 16 سال در این خانه زندگی کرد در این مکان با نویسنده‌هایی مثل گوتیه، لامارتین، دوما و سن بوو دیدار داشت. او در همین دوران بود که عضو فرهنگستان فرانسه و مجمع قانون‌گذاری هم شد.
شهرداری پاریس دو بنایی را که ویکتور هوگو (1885 – 1802) برای مدت طولانی در آن‌ها زندگی کرده حفظ کرده است: هتل Rohan-Guéméné در میدان ووژ در پاریس (1848-1832) و خانه اوت‌ویل در جزیره گرنزی (از جزیره‌های دریای مانش) (1870 – 1856) که نویسنده آن را با درآمد حاصل از فروش کتاب «تأملات» خریده بود و در دوران تبعید در آن زندگی می‌کرد.
خانه پلاک شش در میدان ووژ (Place des Vosges) در سال 1902 در صدمین سال تولد ویکتور هوگو توسط پل موریس ( 1905 – 1818)، دوست صمیمی او، و با همراهی نوه‌های نویسنده و اهدای مجموعه‌ای چشم‌گیر و غنی به شهرداری پاریس بنیان گذاشته شد. این مجموعه، نقاشی‌های هوگو، عکس‌ها، دست‌نویس‌ها، نسخه‌هایی از کتاب‌هایش، تعدادی مبلمان و یادگارهای متعددی را شامل می‌شد. «خانه ویکتور هوگو» با گردآوری پرتره‌هایی از مرد نویسنده و نمونه‌هایی از آثار هنرمندان معاصر مثل آگوست رودن، موریس دنیس، اوژن کری‌یِر و ... بیش‌تر تجهیز شد و درهای آن سرانجام در 30 ژوئن سال 1903 به روی علاقه‌مندان باز شد. در این خانه در کنار مبلمان و میزهای تحریر، تعداد زیادی تابلو نقاشی و دست‌نویس، وسایلی همچون قلم‌دان، مجسمه سر و دست راست ویکتور هوگو، تخت خواب او و نقاشی‌هایی که روایت‌گر مرگ اوست دیده می‌شود.
«خانه ویکتور هوگو» در میدان ووژ که امروزه یکی از جاذبه‌های توریستی شهر پاریس است، سه بخش از زندگی این نویسنده مطرح قرن نوزدهم را در معرض دید علاقه‌مندان می‌گذارد: دوران قبل از تبعید، دوران تبعید و دوران بعد از تبعید.
دوره اول که دوره سکونت نویسنده در این خانه است، شامل اتاق جلویی و اتاق قرمز (پذیرایی) است که یادآور خاطرات جوانی او و رومانتیسیزم است. بخش دوران تبعید شامل اتاق چینی و اتاق غذاخوری به سبک قرون وسطاست که در جزیره گرنزی آن را برای ژولیت دروئه، همراه زندگی‌اش، طراحی کرده بود. قسمت دوران بعد از تبعید هم شامل اتاق نشیمن است که بعد از تبعید از آن استفاده می‌کرد و اتاق خوابی که در سال 1885 در خیابان اِیلو در پاریس در آن نفس‌های آخر را کشید و از دنیا رفت.
مقبره ویکتور هوگو نیز در کنار مقبره امیل زولا در «معبد پانتئون» در پاریس است که آرامگاه بسیاری از چهره‌های مطرح فرانسه است.
گزارش و عکس: ساره دستاران - ایسنا
انتهای پیام
.jpg/2)
نظرات