قیام 15 خرداد، نقطه‌ی عطفی در تاریخ مبارزات ملت ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره) و نقطه‌ی آغازی برای توفان عظیم انقلاب اسلامی است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی گیلان، قیام 15 خرداد، نقطه‌ی عطفی در تاریخ مبارزات ملت ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره) است. در سحرگاه 15 خرداد 1342، عوامل رژیم شاه به خانه‌ی ساده و بی‌آلایش حضرت امام در قم یورش بردند و امام خمینی(ره) که روز پیش از آن در روز عاشورای حسینی در مدرسه فیضیه قم، طی سخنان کوبنده‌ای پرده از جنایات شاه و اربابان آمریکایی و اسرائیلی او برداشته بودند، ‌دستگیر و به زندانی در تهران منتقل شدند.

هنوز چند ساعتی از این حادثه نگذشته بود که خیابان‌های شهر قم زیر پای مردان و زنان مسلمان و انقلابی که به قصد اعتراض از خانه‌هایشان بیرون آمده و به حمایت از رهبرشان فریاد برآورده بودند، به لرزه درآمد. همین صحنه در تهران و چند شهر دیگر به وجود آمد تظاهرات مردم رژیم را سخت به وحشت افکند و برای سرکوب این قیام تاریخی به اسلحه رو آورد. در این روز حدود 15 هزار مسلمان انقلابی به خاک و خون کشیده شدند و بدین ترتیب تاریخ ایران اسلامی در روز 15 خرداد ورق خورد و فصل جدیدی در رویارویی مستضعفان با مستکبران گشوده شد.

پس از این واقعه در تهران و قم و سایر شهرها دولت به دستگیری و محاکمه روحانیون و مردم ادامه داد. زندان‌ها از روحانیون و بازاری‌ها و کسبه پر شد و عده‌ای نیز محاکمه و اعدام شدند. جریان 15 خرداد هر چند ظاهراً با سرکوب خونین به نفع شاه تمام شد اما در حقیقت ماهیت رژیم ستم‌شاهی را بیش از پیش برای همگان آشکار کرد و نقطه‌ی آغازی برای توفان عظیم انقلاب اسلامی شد که ظرف 15 سال با مجاهدت و ایثار و جانبازی عده‌ی زیادی از حق طلبان و مجاهدان راه خدا به پیروزی رسید و تاروپود رژیمی که اقتدار خود را در وابستگی به ابرقدرت‌ها و نیروی نظامی می‌دانست مانند تار عنکبوت از هم گسست.

تلاش رژیم برای تغییر واقعیت

قیام پانزدهم خرداد، جوششی از طرف مردم بود برای درهم کوبیدن رژیم سلطنت و گرچه به سرعت نتیجه قطعی نداد، آثار بسیار باقی گذاشت. از این‌رو، عوامل رژیم حاکم، به روش‌های گوناگون کوشیدند با استفاده از همه امکانات و از جمله رسانه‌های گروهی، جنبه‌ی اسلامی و مردمی را از آن بگیرند و جهت خارجی به آن داده، افکار عمومی را فریب دهند. بنابراین رژیم مدعی شد که عده‌ای از مردم، برای به‌دست آوردن پول، به تهاجم بر ضد دولت دست زده‌اند و گفتند که این پول‌ها را شخصی به نام «جمال عبدالناصر» فرستاده تا در ایران، توطئه‌هایی صورت گیرد. البته با همه این تلاش‌ها و ادعاهای پوچ و بی‌اساس، شعله‌ی قیام پانزدهم خرداد 1342، روز به روز روشن‌تر می‌شد.

پانزدهم خرداد در مطبوعات جهان

پس از قیام پانزدهم خرداد 1342، مطبوعات خارجی به صورت‌های مختلف و با تیترهایی درشت، از این روز نام بردند. برای مثال روزنامه «دی ولت» در شماره‌ی 129 خود نوشت: «در تهران، صدها نفر کشته شده‌اند. دولت عَلَم، حکومت نظامی اعلام کرد. ارتش با تانک و مسلسل، بر ضد طرفداران رهبر مسلمانان، امام خمینی که علیه اصلاحات شاه دست به اعتراض زده‌اند، وارد عمل شد». یا روزنامه‌ی «الاهرام» در 16 خرداد نوشت: «دیروز تهران در آتش خشم شعله‌ور شد... این، شدیدترین تظاهرات ضد شاه بود و هنگامی آغاز شد که رهبر دینی، روح‌الله خمینی و یاوران او دستگیر شدند».

مردمی بودن نهضت پانزده خرداد

قیام پانزدهم خرداد 1342 ، قیامی کاملاً مردمی بود و تکیه‌گاهی جز مردم رنج‌دیده و مظلوم ایران نداشت. اصالت این قیام، در خروش عاشقانی بود که عارفانه در راه رضای معبود خویش، به ندای رهبر دل سوزشان پاسخ مثبت دادند و برای حمایت از آرمان‌های او، آماده شهادت و جانفشانی شدند. اینان، نه چهره‌های سیاسی محض بودند و نه مردمی که برای هواهای نفسانی و مادٌی قیام کرده باشند، بلکه همین مردم پاک دل کوچه و بازار بودند که یک صدا و یک نوا بر ضد ظلم و خیانت رژیم ستم‌شاهی پهلوی به پا خاستند. از همین‌رو، رژیم شاه سخت به وحشت افتاد و چاره‌ای جز گلوله باران مردم ندید.

در پایان می‌توان گفت که قیام 15 خرداد 1342، علاوه‌برافزایش آگاهی سیاسی مردم و تعیین و تثبیت رهبری آن، گروه‌های سیاسی غیرمذهبی و ملی را به‌تدریج به حاشیه راند.

انتهای پیام