زمانی که فردی منزلش را جارو میکند، احتمالا غبارهای فضایی را میروبد.
زمانی که فردی منزلش را جارو میکند، احتمالا غبارهای فضایی را میروبد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این غبار، همان غباری است که زمانی بخشی از سیارکها و دنبالهدارها بوده است.
میتوان این غبار را در نور ضعیف پیش از طلوع آفتاب و پس از غروب آن مشاهده کرد.
هر سال حدود 40 هزار تن غبار فضایی به زمین میرسد و در حالی که در مورد این واقعیت تردیدی وجود ندارد، منشا غبار هنوز مورد بحث است.
بخش اعظم آن مارپیچهایی از ابر غباری بینسیارهای است و این ابر، نواری متشکل از غبار است که در شکلی دیسکمانند حول خورشید بسط مییابد. اما این غبار دقیقا از کجا نشات میگیرد؟
مطالعات اخیر نشان میدهد کمتر از 10 درصد این غبار از سیارکها میآید، اما بخش بسیار بزرگتری از آن از دنبالهدارهای خانواده مشتری ناشی میشود.
این دنبالهدارها که از یخ و غبار تشکیل شدهاند، در اطراف خورشید و نزدیک مشتری مدارگردی میکنند.
آنها به احتمال قوی و به دلیل برخوردهایی با دیگر دنبالهدارهای واقع در کمربند کویپر(کمربند بزرگ آن سوی نپتون)، وارد بخش درونیتر منظومه شمسی میشوند.
زمانی که غبار فضایی به زمین میرسد، بسته به اندازه و فراوانیاش، میتواند بارانی از شهاب را تولید کند.
در واقع، بارشهای شهابی سالانه برساووشی و بارش اسدی توسط زمین و در مواجهه این سیاره با پسماند غبار به جامانده از دنبالهدارهای Swift-Tuttle و Tempel-Tuttle تولید میشود.
غبار دنبالهدار در سرعتهای بالا و گاه بیش از 150 هزار کیلومتر در ساعت سیر میکند.
این سرعت توسط جو زمین کند میشود، اما فشار ایجادشده بر روی قطعات بزرگتر به اندازهای است که موجب سوختن غبار در جرقهای از نور میشود.
ذرات کوچکتر ذرات خوشبختی هستند، زیرا میتوانند هنگام ورود به جو زمین، با تغییر ناگهانی فشار در فضا برخورد کرده و به سطح برسند.
ناسا معمولا از هواپیمای ویژه ER2 برای پرواز در ارتفاعات استراتوسفری برای جمعآوری غبار فضایی استفاده میکند.
زمانی که این سامانه در ارتقاع کروز واقع در استراتوسفر قرار میگیرد، خلبان تعدادی از غلافهای حاوی پدهای چسبناک را باز میکند. این پدها قطعاتی از غبار فضایی را جمعآوری میکنند.
ناسا از یک آزمایشگاه بینهایت پاک جهت گزینش غبار فضایی از جمعآوریکنندهها برای محققان استفاده میکند.
تحقیق جدید بر اساس این ذرات غبار انجام شده و ذرات بهترین فرصت را برای مطالعه نمونههای بدست آمده از دنبالهدارها در اختیار میگذارند.
دنبالهدارها حاوی غبار اولیهای هستند که منظومه شمسی را شکل داده و چون آنها برای بخش اعظمی از عمرشان از خورشید دور بودهاند، مانند یک فریزر عمیق و نگهدارنده غباری عمل میکنند که میلیاردها سال قدمت دارند.
با مطالعه این غبار میتوان به عقب و آغاز منظومه شمسی سفر کرد تا درک بهتری از ترکیب تمامی اشیا از قبیل ماده ارگانیک و آب بدست آورد.
در تحقیق جدید دانشمندان اشکال مختلف عناصر هیدروژن، کربن، نیتروژن و اکسیژن ذا در نمونههای غباری دنبالهدار که توسط ناسا جمعآوری شده بود، ارزیابی کردند.
رابطه بین این عناصر مختلف اطلاعاتی را در خصوص مکان شکلگیری دنبالهدارها در مقایسه با مکان خورشید در اختیار میگذارد.
این نمونهها همچنین اطلاعاتی در مورد نوع حیاتی که دنبالهدارها داشتهاند، ارائه میدهد.
انتهای پیام
نظرات