یک تصویر ارائه‌شده به جامانده از سال 1963 این موضوع را به نمایش می‌کشد که چگونه انسان‌های آینده با محیط‌های متخاصم سازگار خواهند شد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان هوانوردی به نام‌های «توبی فریدمن» و «جرالد اس. لیندر» در نوامبر سال 1963 از چرخ، اسکی، کایاک، خودروهای ورزشی و هندسی محض حرکت به عنوان شیوه‌هایی برای سازگاری با محیط نام بردند.

این دو فیزیکدان مدعی بودند که تکامل مدت‌های طولانی و به اندازه کافی دین خود را در قبال بشریت ادا کرده و زمان آن رسیده که با علم به جنگ ضعف انسان رفت.

فریدمن و لیندر اعلام کردند که "به جای اصلاح کشتی، انسان را اصلاح کنید."

آن‌ها معتقد بودند به زودی انسان‌ها از ابزار پروتز به جای دست‌های طبیعی استفاده خواهند کرد و کبدها و قلب‌های ضعیفشان را به شیوه‌ای که پس از طی 30 هزار مایل تایر خودرو را تعویض می‌کنند، مبادله خواهند کرد.

تصویر ارائه‌شده کاریکاتوری از این ایده‌های دورنگرانه‌ است و برخلاف فضانوردی که کارکردهای بیولوژیکی‌اش با ابزار الکترونیکی جایگزین شده‌اند، فیردمن و لیندر انسان آینده‌ای را پیش‌بینی کردند که بسیار نرمال اما قوی‌تر و سریع‌تر است و اکسیژن و غذای کمتری را می‌طلبد.

آن‌ها در مقاله‌ای نوشتند: در این لحظه‌ای که ما می‌گوئیم سازگاری بیولوژیکی غیرممکن است، چنین امری در قلمر حیوانات مشاهده می‌شود و این تخیل‌های علمی-تخیلی نیست که غیرواقعی هستند، بلکه دانشمندان محافظه‌کارند.

پنجاه‌سال بعد و در سال 2013، دانشمندان و مهندسان هنوز از محدودیت‌های بدن انسان رنج می‌کشند و به طور مثال، بزرگ‌ترین مانع برای مسافرت با سرعت بالا لطافت گوشت و خون انسان است.

با این حال، تعدادی از زیست‌شناسان معتقدند اعضای سه‌بعدی بدن می‌توانند سرانجام نوعی از انسان بهینه‌شده را تولید کنند که فریدمن و لیندر در سال 1963 رویای آن را در سر می‌پروراندند.

انتهای پیام

انسان پسازمینی چگونه در فضا بقا خواهد یافت؟