محققان برای رهاسازی هدفمند دارو در تومورهای سرطانی راهبرد جدیدی ارائه کردند.
محققان برای رهاسازی هدفمند دارو در تومورهای سرطانی راهبرد جدیدی ارائه کردند.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، آنها از نانوذرات حاوی گروههای بازی برای این کار استفاده کردند. این نانوذرات به راحتی وارد محیطهایی با اسیدیته بالا، نظیر تومورهای سرطانی میشوند و دارو را رهاسازی میکنند.
«یون یین وون»، استادیار دانشگاه پرودو میگوید: این پدیدهای که ما از آن استفاده میکنیم، حرکت در pH گفته میشود که راهبرد مناسبی برای درمان تومورهای حالت جامد سرطانی است.
به محلولهای دارای pH کمتر از 7 اسید گفته میشود و محلولهای دارای pH بالاتر از 7 نیز محلولهای بازی هستند. در راهبرد حرکت در pH، باید از مایسلهای پلیمری سنتز شده استفاده کرد. این مایسلها به شکلی هستند که دارو در مرکز آنها قرار میگیرد و لایه بیرونی در صورت تغییر pH، دچار تغییر ساختار شدیدی میشوند. با افزایش ابعاد این مایسل به دو برابر، کارایی آنها در رهایش دارو درون تومور نیز به دو برابر افزایش مییابد. با این روش میتوان مقدار دوز مناسب از دارو را به درون تومور تزریق کرد. این روش را میتوان با روشهای دیگر رهایش دارو ترکیب و از آن در پزشکی استفاده کرد.
محققان نشان دادند که بیشترین تورم در مایسل زمانی اتفاق میافتد که pH برابر 0.5±7 باشد، در این صورت رهایش دارو به درون تومور با بالاترین کارایی انجام میشود.
«وون» میگوید: تومورهای حالت جامد، دارای pH 6.5 تا 6.9 است، در حالی که pH بخشهای نرمال بدن 7.4 است.
مایسلها از مولکولهای آمیندار تشکیل شدهاند. این مولکولها دارای اتمهای هیدروژن و نیتروژن هستند. مایسلها در pHهای کم متورم شده که دلیل آن پروتونه شدن گروه آمینی است. در واقع گروههای آمینی پروتونه شده، به دلیل داشتن بار مثبت یکدیگر را دفع میکنند در نتیجه نانوذرات بزرگتر میشوند.
بار مثبت مانع از حرکت سریع نانوذرات میشود که این کار موجب تجمع آنها در محل تومور میشود. در این حالت دارو رهاسازی میشود. روی سطح این نانوذرات از مادهای پوشانده شده که به صورت محافظ از نانوذرات محافظت میکند. در نتیجه تا وقتی که نانوذرات به تومور نرسند، تغییر شکل نمیدهند و دچار زوال ساختاری نمیشوند.
این پژوهش گامی موثر در مسیر توسعه رهاسازی دارو در بخش نانوپزشکی محسوب میشود.
انتهای پیام
نظرات