پریچهر خلوتی، از هنرمندان محجوب موسیقی ایرانی است. از آن هنرمندان با صداقت و بی‌ریا که وقتی پای گفت‌و‌گو با او می‌نشینید، طولانی شدن سخن آزارتان نخواهد داد.

کنسرت آبان ماه گروه «پریشاد» ویژه بانوان با صدای پریچهر خلوتی بهانه‌ای شد تا خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با او به گفت وگو بنشیند و از هنرش بشنود.

به گفته خودش در یک خانواده با گرایشات مذهبی بالنده شده و آغاز فعالیت‌های موسیقی خیلی هم برایش راحت نبوده است. خلوتی 13 سال است که با گروه بانوان «پریشاد» به روی صحنه می‌رود و تاکنون تمام کنسرت‌هایش به نفع بانوان دور از اجتماع و یا بی‌سرپرست بوده است.

وقتی برای گفت وگوی‌مان مقابلش می‌نشینیم، مدام حواسش را جمع می‌کرد که غیبت هنرمند دیگری را نکند و بر حرمت و شأن زن تاکید زیادی داشت.

ابتدای سخن به شرح حال پریچهر خلوتی اختصاص داشت و او در این باره گفت: در دانشگاه تهران در دو رشته ادبیات و تاریخ درس می‌خواندم. شاعری و نویسندگی هم از همانجا آغاز شد، بعد از اینکه فوق‌لیسانس گرفتم، ازدواج کردم و دیدم هر هنری که خداوند آفریده برای ما ارزنده است و با خودم فکر کردم، می‌توانم از موسیقی برای کمک به بانوان بهره بگیرم.

او ادامه داد: موسیقی در خانواده ما موروثی بود، مادرم صدای خوشی داشت و از شازده‌های قاجاری بود. محجبه، با اصالت و مذهبی شمرده می‌شد. مادربزرگم هم همین طور، او هم صدای قشنگی داشت و برای دلش می‌خواند. در مورد من هم که سه نسل بعد از آنها بودم، باید بگویم، در دوره دانشجویی کنسرتی را در دانشگاه ادبیات برگزار کردم واز آنجا به این فکر افتادم که به صورت حرفه‌ای فعالیت موسیقی‌ام را دنبال کنم.

خلوتی در همین باره اضافه کرد: آن زمان وزیر ارشاد سید محمد خاتمی بود. در آن زمان اعلام شد که بانوان هم می‌توانند، هنرشان را برای بانوان دیگر عرضه کنند. من از این فرصت استفاده کردم و گروه «پریشاد» را تشکیل دادم. از آنجا بود که 15 بانو که هر کدام یا مدرس موسیقی بودند و یا ساز می‌زدند، مرا همراهی کردند و تا به امروز 13 سال است که فعالیت می‌کنیم.

***

خلوتی درباره فعالیت‌های خیریه‌اش گفت: 10سالی می‌شود که رییس هیأت مدیره یک موسسه خیریه هستم. آنجا برای بانوان بی‌سرپرست و بیمار و برای زنان مریضی که امکانات دارویی کمی دارند، فعالیت می‌کنیم و من این افتخار را دارم که بعد از هر کنسرتی که در تالار وحدت برگزار می‌کنم، عواید آن را به انجمن «سلامت روح و جان» ببخشم.

او ادامه داد: خدا را شکر که دعای آنها دنبالم است و کارهایم به راحتی انجام می‌گیرند. تمام افتخارم همین است؛ اگر هدفی جز این داشتم به خارج از کشور می‌رفتم.

این هنرمند درباره کنسرت‌های خارج از کشورش گفت: کنسرت‌هایی در کانادا داشتم اما در این اجراها با حجاب بودم و حرمت ها و مسلمانی را حفظ کردم، آخر من یک زن مذهبی هستم که هنر کوچکی دارم.

خلوتی معتقد است: انسان نباید از موضوعات اطرافش به سادگی بگذرد و باید تفکر کند، انسان‌ها عزیز هستند و بویژه اینکه عزیز خداوند هستند و من چه کسی هستم که نخواهم به این ارزش‌ها پایبند باشم؟ اگر هم هنری دارم در این راه عرضه کردم. خداوند به من سلامتی و توان مالی کوچکی داده که بخشی از آن را می‌بخشم و فکر می‌کنم هر انسانی باید بخشی از آن چیزی را که دارد، ببخشد. بانوان سالمند و تنها زیاد داریم. من فقط گوشه‌ای از این کار را انجام می‌دهم. از خداوند ممنون هستم که کمک می‌کند تا قدم خیر و کوچکی بردارم.

***

مادر بودن بر هنرمند بودن ارجح است

سرپرست گروه «پریشاد» در بخش دیگری از این گفتگو مطرح کرد: من زندگی کوچکی دارم. همسرم ما را اداره می‌کند و حقوق دبیری‌ام که یک حقوق بازنشستگی است، کفاف مرا می‌دهد. هر شش ماه حقوقم را جمع می‌کنم و آن را به همان انجمنی که گفتم، می‌بخشم. در کنسرت‌هایم دنبال سود نیستم. کما اینکه موسیقی سودی هم ندارد. البته هر سالنی را هم برای کنسرت انتخاب نمی‌کنم. متاسفانه کرایه سالن از رقم‌های کم به پنج میلیون تومان رسیده است و از طرفی نمی‌توان قیمت بلیت‌ها را افزایش داد چرا که همه نمی‌توانند این هزینه را بپردازند؛ البته برای بانوان فرهیخته شخصا بلیت می‌خرم و برایشان می‌فرستم.

او افزود: من 30 سال تاریخ و جغرافیا و ادبیات تعلیم می‌دادم. همزمان در دو دانشگاه درس خواندم. یعنی در دانشگاه هنرهای زیبا هم نقاشی می‌خواندم. بهترین شاگردها را داشتم اما پس از اینکه بچه‌دار شدم در مدرسه‌های شبانه تعلیم دادم.

خلوتی درباره روند فعالیت موسیقی‌اش توضیح داد: مرحوم پایور اولین استادم بود. انوشیروان روحانی، میلاد کیایی، عباس خوشدل و محمد حیدری از دیگر استادانم بودند. هرگز کلاس موسیقی باز نکردم و نخواستم این کار را بکنم. بنده ترانه سرا هستم و کمی هم آهنگ می‌سازم. اما حرفه اولم زن بودن و بعد مادر بودن است، موسیقی هم کار دیگرم است.

***

بانوان موسیقی نه تنها پشت هم نمی‌ایستند، بلکه راه یکدیگر را هم سد می‌کنند

این هنرمند درباره فعالیت‌های موسیقی بانوان در کشور گفت: بانوان موسیقی نه تنها پشت هم نمی‌ایستند، بلکه راه یکدیگر را هم سد می‌کنند اما در مورد گروه «پریشاد» هنوز کسی نتوانسته این کار را بکند، من هیچ گاه به دنبال پول نبودم و نیستم و می‌خواهم موسیقی گذشته را دوباره زنده کنم. من فقط برای روح بانوان می‌خوانم. آقایان خواننده به اندازه کافی فعالیت موسیقی دارند اما فکر نمی‌کنم، موسیقی زیبای علی تجویدی و همایون خرم بار دیگر شنیده شود.

خلوتی افزود: بعضی از بانوان که کار موسیقی می‌کنند، حاضر به هم خوانی می‌شوند در حالی که گروه‌های بانوان بسیار فعال هستند. اگر بانوان به هم کمک نمی‌کنند، مانعی نیست اما چرا بعضی از آنها به کنسرت‌های ما می‌آیند و شیطنت می‌کنند؟ آنها وجه یک خانم را از بین می‌برند!

***

من هم مثل شما یک مادر و یک زن هستم

او با بیان این موضوع که «فکر می‌کنم بانوان برای هنر کوچک من ارزش قائل هستند» اضافه کرد: یکی از برنامه‌هایم برای خانواده شهدا بود. به آنها یادآوری کردم که من هم مثل شما یک مادر و یک زن هستم، آنها هم ابراز احساسات کردند . خشنود کردن بانوان یکی از اهداف من است و دوست دارم در کنسرت‌هایم ارتباط دوستی‌شان با هم حفظ شود. من در تالار وحدت اجازه می‌دهم که آنها کارت‌های شغلی‌شان را به یکدیگر بدهند و بعد از اجراها از آنها نظر سنجی می‌کنم تا ببینم کدام قطعه را بیشتر دوست داشتند.

او درباره اجرای آتی‌اش نیز گفت: در کنسرت جدید برای شش ترانه مجوز گرفتم که همه از اساتید بزرگ هستند و دو شعر جدید نیز خودم ‌سرودم. «آواز می‌خواهد دلم»‌، «من دیگر بچه نمی‌شم» از نادر گلچین و «می‌زنم فریاد هرچه بادا باد» از کارهای جدیدم است و چند آهنگ با پیانو می‌خوانم.

***

این هنرمند در پایان این گفتگو درباره آرزوهایش برای موسیقی گفت: دوست دارم در بزرگترین جشن موسیقی بانوان کشورم شرکت کنم. می‌خواهم عشقم را به بانوان مملکت اثبات کنم. آرزویم سعادت مردم کشورم و آرامش روحی برای جوانان کشور و مردم است. چرا که ایران مملکت بزرگی است و دوست دارم قدمت و عظمت مملکت من همیشه حفظ شود.

گفت‌و‌گو و تنظیم: سهیلا صدیقی

انتهای پیام