شادكامي بخش مهمي از كيفيت زندگي و بالاتر از هر ثروتي بهشمار ميرود و با بسياري از مؤلفههاي سلامت رابطه نزديكي دارد.
شادكامي بخش مهمي از كيفيت زندگي و بالاتر از هر ثروتي بهشمار ميرود و با بسياري از مؤلفههاي سلامت رابطه نزديكي دارد.
در ادبيات، افلاطون شادكامي را حالت تعادل و هماهنگي ميان سه عنصر استدلال، هيجان، و اميال و ارسطو آن را زندگي معنوي ميداند.
به گزارش سرويس پژوهشي ايسنا، پژوهشگراني كه در اين باره دست به تحقيق زدهاند، از شخصيت، عزت نفس، اعتقادات مذهبي، سرمايه اجتماعي – فعاليتهاي اوقات فراغت، ورزش هفتگي، نداشتن سابقه بيماري عصبي، خوشبيني به زندگي و بسياري از موارد ديگر، به عنوان عوامل مؤثر در پديده شادكامي افراد ياد كردهاند.
نتايج يك پژوهش بر روي 27 هزار و 883 ايراني 18 تا 65 سال در كشور نشان داده است كه بيشتر مردم كشور (39.3 درصد) از شادكامي سطح متوسطي برخوردارند. 35.4 درصد نيز شادكامي خود را كم توصيف كرده و در اين ميان، تنها 3 درصد خود را در سطح «بسيار زياد» شادكام ميدانند.
در اين پژوهش كه از هر استان كشور دست كم 800 نفر بررسي شدهاند، سطح شادكامي با پرسش: «آيا فردي با نشاط و شاداب هستيد؟» در پنج سطح «بسيار زياد»، «زياد»، «نه زياد، نه كم»، «كم» و «بسيار كم» مورد سنجش قرار گرفت.
شادترين استانهاي ايران
يافتههاي پژوهش « شادكامي مردم ايران و عوامل موثر بر آن» از ميان 30 استان مورد بررسي، استان زنجان را با 3/69 ميانگين امتياز شادكامي، شادترين استان كشور معرفي كرده است و از يزد با 3/12 ميانگين امتياز شادكامي، به عنوان پايينترين سطح شادكامي نام برده است.
همچنين استانهاي گلستان، بوشهر، هرمزگان و كردستان از ميزان شادكامي بالاتري از خط ميانگين برخوردار بودهاند.
كاهش شادكامي با هر سال افزايش سن
از ديگر نتايج قابل توجه اين پژوهش، كاسته شدن يك درصد از شادكامي افراد بهازاي افزايش هر يك سال به سن آنهاست.
مجردها، شادتر از متاهلها
يافتههاي به دست آمده از اين تحقيق نشان داده است كه افراد مطلقه/بيوه و متاهل از سطح شادكامي كمتري نسبت به افراد مجرد برخوردارند؛ بهگونهاي كه افراد مطلقه / بيوه 1.70 و افراد متاهل 1.11 برابر نسبت به افراد مجرد، سطح شادكامي كمتري دارند.
دانشآموزان و دانشجويان شادتر از خانهدارها و شاغلان
به گزارش ايسنا، يافتههاي پژوهش فوق همچنين از اين حكايت ميكند كه افراد داراي سطح تحصيلات بيشتر نسبت به افراد كم سوادتر، شادترند و در سطوح تحصيلي پايينتر، كاهش شادكامي نمايانتر است.
همچنين افراد خانهدار، شاغل و بيكار نسبت به دانشآموزان/ دانشجويان به ترتيب 1.39، 1.32 و 1.40 برابر سطح شادكامي كمتري دارند.
درآمد بالاتر، شادكامي بيشتر
نتايج اين تحقيق در ادامه اين موضوع را مورد تاكيد قرار داده است كه افراد در سطوح اقتصادي پايينتر در مقايسه با افراد در سطح اقتصادي «خوب/ بسيار خوب» به صورت معناداري، سطح شادكامي كمتري دارند. بهگونهاي كه افراد در سطوح اقتصادي ارزيابي شده در دستهبندي «نه خوب/ نه بد»، «بد» و «بسيار بد» به ترتيب احتمال 1.75، 2.14 و 2.33 برابر نسبت به افراد داراي وضعيت اقتصادي بسيار خوب، وضع شادكامي خود را نامناسبتر گزارش كردهاند.
تاثير معنادار سلامت بر سطح شادكامي
بر اساس نتايج حاصله از اين پژوهش كه توسط دكتر علي منتظري، عضو هيات علمي جهاد دانشگاهي و همكاران انجام شده است، افرادي كه از سطوح «پايينتر» سلامت برخوردار بودهاند، در مقايسه با افراد داراي سطح سلامت «بسيار خوب» به صورت معناداري شادكامي خود را كمتر ارزيابي كردهاند. به گونهاي كه افراد در سطوح «خوب»، «نه خوب/ نه بد»، «بد» و «بسيار بد» به ترتيب به احتمال 2.28، 5.18، 7.84 و 7.82 برابر نسبت به افراد داراي سطح «بسيار خوب»، وضعيت شادكامي خود را نامناسبتر گزارش كردهاند.
طبق اين پژوهش ابتلا به بيماريهاي مزمن تاثير چنداني بر ميزان شادكامي ندارد.
انتهاي پيام
نظرات