یک روانپزشک با تاکید بر این‌که تغذیه با شیر مادر ارتباط روانی مناسبی بین کودک و مادر برقرار می‌کند، افزود: تغذیه انحصاری با شیر مادر رشد روانی کودک در بزرگسالی را بالا می‌برد.

یک روانپزشک با تاکید بر این‌که تغذیه با شیر مادر ارتباط روانی مناسبی بین کودک و مادر برقرار می‌کند، افزود: تغذیه انحصاری با شیر مادر رشد روانی کودک در بزرگسالی را بالا می‌برد.

دکتر فائزه تاتاری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه کرمانشاه، اظهار كرد: فردی که با شیر مادر تغذیه شده از سلامت روانی بالایی برخوردار است، چرا که براساس تحقیقات انجام شده، ارتباط چشم در چشم، رخ به رخ و پوست به پوست مادر و فرزند، آرامش روانی به فرد داده و بر رفتار و عملکرد وی تاثیر گذار خواهد بود؛ خود این مسئله باعث می‌شود که از بسیاری از نابهنجاری‌های جامعه جلوگیری شود.

وی با بیان این‌که نوزاد از حالت روحی روانی مادر بسیار تاثیر می‌گیرد، گفت: شیر دادن، اولین مرحله تغذیه و ارتباط بیرونی نوزاد با جهان است، بنابراین در آغوش گرفتن نوزاد و دادن شیر به او در این زمان بسیار با اهمیت است و اما با اهمیت تر از آن نحوه برقراری ارتباط درست با کودک است.

این روانپزشک با تاکید براین‌که براساس تحقیقات انجام شده کودک از همان دوران نوزادی می‌تواند مسیر ارتباطی بین خود و جهان خارج را دریابد و از آن تاثیر بپذیرد، گفت: نوزادانی که با شیر مادر تغذیه نشده‌اند از همان دوران نوزادی کم تحمل هستند، واکنش‌هایی که به محیط دارند خیلی زیاد است، افسرده و گوشه گیر می‌شوند و حالت های انزوای اجتماعی و عدم اعتماد به نفس دارند.

تاتاری افزود: اما نوزادی که از همان ابتداي تولد با شیر مادر تغذیه شده‌اند آرامتر است، بعد از چند روز در آغوش مادر لبخند می‌زند و در بزرگسالی نیز رشد رفتاری خوبی را می‌توان در او به وضوح دید.

وی به نقش والدین و ارتباط تنگاتنگ و صمیمانه آنها در ایجاد رفتارهای مناسب و سلامت روانی فرد اشاره کرد و گفت: زمانی که مادر به نوزاد خود با آرامش شیر می‌دهد و پدر نیز رفتاری مناسبی با او دارد و سعی می‌کند فضای آرامی را برای خانواده فراهم کند مطمئنا نوزاد در این حالت بهتر می‌تواند از نظر روحی و جسمی رشد کند.

تاتاری به تاثیر روانی شیر دادن برای مادر اشاره کرد و گفت: این تاثیرات از دید روانی بسیار مهم ارزیابی می‌شود، چرا که مادری که به نوزاد خود شیر می‌دهد احساس اعتماد به نفس و خشنودی در او شکل می گیرد و با ارتباطی که با نوزاد خود دارد می تواند آرامش داشته باشد، اما مادری که به هر دلیلی نتواند به نوزاد خود شیر دهد احساس بی کفایتی می کند و حالت افسردگی روحی در او شکل می گیرد.

انتهاي پیام