يك متخصص آسيب شناسي با بیان اینکه راه درمان بيماري ام اس، تجويز داروهاي سرکوبگر سيستم ايمني با مهارکننده‌هاي اين سيستم نيست، گفت: بايد با تغذيه صحيح سلولهاي ايمني مجدداً قدرت تشخيص پروتئين‌هاي خودي از غيرخودي و همچنین اين تحمل به خود را که از دست رفته است به اين سلول‌ها بازگردانده شود.

دکتر حسن اکبري در گفت وگو با خبرنگار سلامت ايسنا منطقه دانشگاه علوم پزشكي تهران، با بيان اينكه بيماري ام اس جزو بيماريهاي خودايمني است، گفت: اين بيماري دراثر اختلال عملکرد سلول‌هاي ايمني بدن بوجود آمده، سلولها قادر به تشخيص خودي از غيرخودي نيستند و دراين بيماري آنتي بادي‌ها برعليه سلول‌هاي شوان دور اعصاب غلاف دار ساخته مي‌شوند و با تخريب اين غلاف‌ها عبور پيام‌هاي عصبي از رشته‌هاي اعصاب مختل شده و علائم بيماري ظاهر مي‌شود.

اين متخصص آسيب شناسي گفت: علايم بيماري شامل بي حسي، سوزن سوزن شدن، فلج، دوبيني است. در طب جديد چون ماهيت بيماري ناشناخته است براي مقابله با علائم به مصرف مهارکننده‌ها و سرکوب کننده‌هاي سيستم ايمني روي مي‌آورند تا با متوقّف کردن کار سلولهاي ايمني از تخريب غلاف هاي اعصاب ممانعت كنند.

وي در ادامه با تاكيد بر اينكه مهار و سرکوب سيستم ايمني با داروهايي مثل کورتون مي‌تواند عواقب وخيمي هم در برداشته باشد، گفت: از ديگر داروهايي که در درمان ام اس استفاده مي‌شود اينترفرون‌ها هستند که داراي عوارض متعددي هستند.

اين محقق و مدرس طب اسلامي – ايراني در خصوص علل اصلي ايجاد كننده ام اس گفت: تمامي اعمال سلولي توسط انرژي انجام مي شود، خصوصاً سلول‌هاي ايمني به کمبود انرژي بسيار حساس‌ترند بنابراين اگر تغذيه افراد صرفاً از مواد غذايي انرژي زا صورت گيرد و يا ترکيب‌هايي از مواد غذايي استفاده شود که تعادل انرژي منفي داشته باشند، در نتيجه سلول‌هاي ايمني بتدريج يکي از مهمترين اعمال و وظايف خود را که همان تشخيص پروتئين‌هاي خودي از پروتئين‌هاي بيگانه است را از دست مي‌دهند. در بيماري ام اس اين پروتئين غلاف ميلين است که توسط سلول‌هاي شوان ساخته مي‌شود و سلول‌هاي ايمني برعليه آنها آنتي بادي ترشح مي‌کنند و در اثر عملکرد اين آنتي بادي‌ها غلاف‌هاي ميلين تخريب مي‌شوند.

عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي خاطرنشان كرد: درمان بيماري ام اس تجويز داروهاي سرکوبگر سيستم ايمني با مهار کننده‌هاي اين سيستم نيست بلکه بايد با تغذيه صحيح سلولهاي ايمني مجدداً قدرت تشخيص پروتئين‌هاي خودي از غيرخودي وهمچنین اين تحمّل به خود را که از دست رفته است به اين سلول‌ها بازگرداند به اين ترتيب بدون نياز به تجويز داروهاي خطرناک و با عارضه مهار کننده و سرکوبگر سيستم ايمني مي توان بيماري ام اس را کنترل و درمان کرد و از عوارض بالاي اين داروها هم در امان بود.

انتهاي پیام